Oostmanskapelle

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Oostmanskapelle (Noormanskapelle)

Verdronken dorp en parochie in West Zeeuws-Vlaanderen. Wordt beschouwd als opvolger van het al in 1375/76 verdronken Oostmanskerke, waarvan de kerk in 1391 is gesloopt nadat het gebied ook nog eens was geteisterd door een inval van Fransen en Engelsen in 1385, tijdens de Gentse opstand. De kapel van Oostmanskapelle werd opgebouwd met ‘spolia’ (resten) van de kerk van laatstgenoemd dorp. Door de nederzetting liep de Ruschevlietweg (Ruschevliet).

Oostmanskapelle werd getroffen door de eerste Sint-Elisabethsvloed in 1404. Vermoedelijk was het dorp in 1466 nog niet hersteld. In 1470 bezag een door Brugge ingestelde Zwincommissie de mogelijkheid van een kanaal tussen Oostmanskapelle en de haven van Oostburg. Nog in 1532 klaagde de pastoor van Oostmanskapelle bij de abt van St.-Pieter (Gent) over zijn te lage inkomen, aangezien het grootste deel van zijn parochie nog overstroomd lag. Andere vloeden, zoals de desastreuze St.-Felixvloed van 5 november 1530, waren sinds 1404 ook gepasseerd.

Oostmanskapelle verdween definitief als gevolg van de militaire inundaties van 1583 en volgende jaren. De resten bevinden zich vermoedelijk langs de Groene Weg te Schoondijke; hier werden in 2004 veel kloostermoppen aangetroffen. De bekende amateurarcheoloog Jan van Hinte uit Sint Kruis had in 1965 op basis van literatuuronderzoek een andere locatie geprojecteerd.


AUTEUR

-Jan J.B. Kuipers, 2013


BRONNEN

-Archeologische Monumentenkaart Zeeland (AMK), monumentnummer 2464.

-Robert M. van Dierendonck, ‘Van Boterzande tot Wevelswaele. Archeologische gegevens van verdronken dorpen in West-Zeeuws-Vlaanderen’, in: Tijdschrift voor Waterstaatsgeschiedenis 14 (2005) 96-106.

-M.K.E. Gottschalk, Historische geografie van westelijk Zeeuws-Vlaanderen 2 dln. (Assen, 1955-1958).