Oostmanskerke

OOSTMANSKERKE (Os(t)mundi capella, Ozemondskerke)

Verdronken dorp ten zuidoosten van Schoondijke. Oostmanskerke werd in 1150 vermeld als dochterkerk van Oostburg. De St.-Pietersabdij te Gent bezat het patronaatsrecht en het recht op de tienden. Het dorp had wegverbindingen met IJzendijke, Elmare en Aardenburg via St.-Catharina. In het grote gebied van de parochie Oostmanskerke liepen verschillende waterlopen, zoals de Hongervliet, de Sluisvliet, de Priestersvliet en de Velle, waaraan een in 1348 vermelde (water)molen stond, de ‘velle muelne’. Oostmanskerke verdween door de grote vloed in de winter van 1375/76. De kerk werd in 1391 gesloopt; met de resten ervan bouwde men de kapel van Oostmanskapelle aan de Ruschevlietweg, in 1466 ook aangeduid als IJzendijkekapelle (‘Ysendijck capelle’). De resten van Oostmanskerke kwamen binnen de in 1525 bedijkte Oostmanspolder te liggen, die zelf weer verloren ging door de militaire inundaties van 1583 en volgende jaren.

AUTEUR

-J.A. Trimpe Burger; herz. Jan J.B. Kuipers (2013)

LITERATUUR

-Robert M. van Dierendonck, ‘Van Boterzande tot Wevelswaele. Archeologische gegevens van verdronken dorpen in West-Zeeuws-Vlaanderen’, in: Tijdschrift voor Waterstaatsgeschiedenis 14 (2005) 96-106.

-M.K.E. Gottschalk, Historische geografie van westelijk Zeeuws-Vlaanderen 2 dln. (Assen, 1955-1958).

-M.K.E. Gottschalk, Stormvloeden en rivieroverstromingen in Nederland I (Assen, 1971) 428, II (Assen 1975) 8, 18.