Frans de Munck
| Frans de Munck | |
|---|---|
 Frans de Munck in 1955, bron: Wikimedia Commons, fotograaf: J.D. Noske | |
| Geboren | 20 augustus 1922 Goes |
| Overleden | 24 november 2010 Arnhem |
| Beroep | profvoetballer |
| VIAF | [1] |
Frans de Munck was een Nederlandse voetbalkeeper en trainer. Zijn bijnaam was De Zwarte Panter, dit vanwege zijn zwarte haren, keepersoutfit en reflexen als een kat. Hij speelde in totaal 31 interlands en werd in 1958 kampioen met het Utrechtse DOS.
Jeugd
Frans de Munck was de zoon van Frans de Munck senior, op zijn beurt een zoon van Belgische binnenvaartschipper. Frans de Munck senior verdient zijn brood als tweede stoker bij het gasbedrijf in Goes, waar hij Johanna Maria Labeur leert kennen, een weduwvrouw afkomstig uit Kattendijke. De vrouw neemt uit haar eerste huwelijk 2 kinderen mee. Het paar vestigt zich aan de Westerstraat in Goes. Frans de Munck junior kreeg later uit het huwelijk van zijn vader ook nog een halfbroertje, Pieter, die 7 jaar jonger was. Zijn (biologische) moeder is onbekend.
Als jongere deed Frans de Munck veel aan sport. Behalve voetbal ook aan wielrennen, atletiek, korfbal en handbal. Met name in atletiek - o.a. Zeeuws kampioen speerwerpen - en handbal blonk hij uit. Als keeper van [v.v. Goes]blinkt hij echter dusdanig uit dat hij in 1944 bij Sittardse boys een contract kan krijgen. Een sponsor van Sittardse boys voorkwam dat hij in Duitsland als dwangarbeider te werk zou worden gesteld. In Sittard kreeg hij een baan bij de politie en was hij aan het werk bij een verzekeringsmaatschappij.
Loopbaan als speler
Nederlands elftal
Tijdens zijn periode voor de Sittardse Boys werd De Munck geselecteerd voor het Nederlands B-voetbalelftal (het zogenaamde bondselftal) en later voor het Nederlands elftal, waar hij aanvankelijk reserve was achter Piet Kraak. In april 1949 maakte hij bij afwezigheid van Kraak zijn debuut in Oranje in een interland tegen Frankrijk. Kort daarna speelde hij zijn tweede interland tegen Denemarken. Dit was tevens voorlopig de laatste landenwedstrijd die hij speelde, pas in 1955 werd hij opnieuw opgeroepen.
De Munck mist contract bij FC Barcelona en Ajax
De Munck had in 1947 na afloop van een vriendschappelijk toernooi in Barcelona een aanbieding van FC Barcelona gekregen. Deze ketste af omdat hij in de picture van het Nederlands elftal wilde blijven. Vanaf 1948 deed hij pogingen om zich te laten overschrijven naar Ajax. In juni 1949 kwam het tot een breuk met Sittardse Boys en verhuisde hij naar Amsterdam. De KNVB wees het verzoek tot overschrijving echter af en bepaalde dat De Munck tot in 1950 voor geen andere club dan de Sittardse Boys mocht uitkomen. Hij kwam dat seizoen niet uit voor een club. In mei 1950, enkele maanden voordat hij aan de slag zou gaan bij Ajax, plaatste de KNVB De Munck wegens "overtredingen der amateurbepalingen" in de beroepsklasse. De doelverdediger mocht hierdoor niet meer uitkomen in het Nederlands voetbal. Het Duitse FC Köln bood uitkomst.
FC Köln
Frans de Munck ging in 1950 voor FC Köln spelen. Hij kwam bij die club terecht via een journalist. Bij de Duitse profclub, getraind door Hennes Weisweiler, verdiende hij 1.500 Mark per maand. Ook kreeg hij 30.000 Mark aan tekengeld.
Frans de Munck werd erg populair in Duitsland. Vanwege zijn volledig zwarte outfit werd hij ook wel 'Die schwarze Katze' genoemd. In Nederland werd dat vertaalt als 'de zwarte panter'. Mede door zijn populariteit speelde Frans de Munck ook nog mee in de Duitse speelfilm 'Das ideale Brautpaar'. Hij speelde daarin de rol van Jurgen Busse, een keeper van een profclub.
Watersnoodwedstrijd
Door de zgn. Watersnoodwedstrijd, [1] in 1953, een wedstrijd tussen Nederlanders die bij een buitenlandse profclub speelden en Frankrijk - opbrengst voor watersnoodslachtoffers - kreeg De Munck weer bekendheid in Nederland. Hij behoorde in de in Parijs gespeelde wedstrijd tot de uitblinkers.
Fortuna '54
Een jaar later, in 1954, startte de zgn. 'wilde' profcompetitie, een betaalde competitie georganiseerd buiten de KNVB om. Frans de Munck tekende hierop een contract bij een van de deelnemers van deze competitie, Fortuna '54 uit Geleen. Ook andere bekende Nederlandse voetballers als Cor van der Hart en Bram Carlier tekenden voor de ambitieuze Limburgse club.
.png)
DOS
In 1957, na drie jaar Fortuna '54, stapte Frans de Munck over naar het Utrechtse DOS. Met deze club werd hij in 1958 meteen kampioen van Nederland. [2] Hij bleef tot 1961 bij de Utrechtse club, waarna hij - inmiddels 39 jaar oud gaat spelen voor eerstedivisieclub Veendam.
Afbouwen bij kleinere clubs
Na zijn periode in Veendam, tot 1963 speelt De Munck daarna nog voor Cambuur uit Leeuwarden en Vitesse uit Arnhem. Hij neemt pas op 44-jarige leeftijd afscheid als actief speler tijdens een vriendschappelijk duel tussen Vitesse en FC Köln (28 mei 1967).
Trainerscarrière
Frans de Munck begon zijn trainerscarrière in 1966 bij Vitesse op het moment dat hij zelf nog actief was als speler. Hij volgde tussentijds Joseph Gruber op, die werd ontslagen. Feitelijk speelde De Munck zijn laatste officiële wedstrijd daarom al in augustus 1966.
Na zijn trainerschap in Arnhem werd De Munck trainer in België. Eerst bij Club Brugge, waarmee hij in 1970 de beker won, daarna bij Lierse SK. In 1972 keerde hij als trainer terug naar Vitesse. Daar bleef hij tot 1974. Na zijn tweede periode bij Vitesse trainde Frans de Munck ook nog verschillende amateurclubs.
Frans de Munck overleed
De Munck overleed in december 2010 op 88-jarige leeftijd in zijn woonplaats Arnhem. Hij is aldaar gecremeerd in het crematorium Moscowa.[3]
Auteur
-Wim van Gorsel, 2015