Marjan Olyslager

Marjan Olyslager
Marjan Olyslager in 1985, fotoarchief PZC, bron: Krantenbank Zeeland, PZC 15 juni 1985, pag. 33
Geboren	8 maart 1962 Den Haag
Beroep	atlete
VIAF	[1]

Sjabloon:Infobox atletiek Marjan Ingrid Olyslager is een voormalige Nederlandse atlete, woonachtig in Terneuzen, die gespecialiseerd was in het hordelopen. Ze was drievoudig Nederlands recordhoudster hordeloop. Ze werd 12 keer Nederlands kampioene in de hordeloop.

Biografie

Jeugd

Marjan Olyslager begon op haar 10e met atletiek. Dit kwam omdat zij in haar woonplaats Terneuzen een maand gratis training kreeg aangeboden bij de club Schelde Sport na gewonnen schoolwedstrijden. Al gauw kwam naar voren dat zij veel aanleg had voor de sprintafstanden en de springnummers. Dit was waarschijnlijk ook een gevolg van de turnsport, waarmee zij vier jaar ervaring had opgedaan.

Vanaf 1977 behaalde Marjan Olyslager haar eerste titels. In dat jaar werd zij kampioene op de 100 en de 80 meter horden. Daarna zouden er in totaal nog 11 jeugdtitels volgen.

Marjan Olyslager deed als 17-jarige haar eerste internationale ervaring op: bij het jeugd-EK van 1979 in Bydgoszcz liep zij 200 meter en de 100 meter horden. Op de 200 meter kwam zij tot de halve finale, op de 100 meter horden eveneens en miste zij op 0,02 seconde een finaleplaats.

Olympische limiet

In 1981 ging Marjan Olyslager over naar de senioren. Bij het NK van dat jaar won zij haar eerste seniorentitel - hoewel zij in die periode nogal klampte met vermoeidheidsverschijnselen als gevolg van de ziekte van Pfeiffer. In 1983 voldeed Marjan Olyslager aan de olympische limiet (13,45) en voor het einde van dat jaar had Marjan Olyslager het nationale record verbeterd tot 13,26. Dit gebeurde op het WK te Helsinki. Ze kwam in dat toernooi tot de kwartfinale, maar werd daarna uitgeschakeld met 13,3.

Teleurstelling in olympisch jaar

1984 was een teleurstellend jaar voor Marjan Olyslager.

Het olympische jaar 1984 had twee forse tegenvallers voor de inmiddels als computerprogrammeur/systeemanaliste in Breda werkzame atlete in petto: door een voetblessure moest zij bij de Nederlandse kampioenschappen de finale op de 100 meter horden laten lopen en miste zij de limiet van 13,18, die het NOC*NSF had gesteld als eis voor deelname aan de Olympische Spelen in Los Angeles (1984). Ze kwam niet verder dan 13,20, al was dat wel weer een Nederlands record.

Richting wereldtop

Het jaar erna plukte Olyslager de vruchten van haar harde, maar vergeefse olympische limietenjacht. Binnen 53 dagen verbeterde ze haar eigen nationale record viermaal: na 13,19 en 13,07 in mei volgde 13,03 in juni, waarna ze op 7 augustus in Zwolle eindigde op 13,01. Marjan was net zo verbaasd als iedereen: "Ik kan het gewoon niet verklaren. Vorig jaar heb ik echt hard getraind en toen kwam het er niet uit. Technisch gezien ben ik dit jaar niet zo gek veel vooruit gegaan. Ik ben wel veel sterker en sneller geworden. Bovendien is het uithoudingsvermogen voor de laatste drie horden vergroot." Een tijd onder de 13 seconden leek nu zelfs haalbaar. Marjan was immers al enkele malen onder die grens gedoken, zij het met steeds te veel rugwind. Zijzelf achtte een tijd tussen de 12,7 en 12,8 een reëel doel."Ik ben realistisch in mijn benadering. Misschien komt het door mijn wiskundige aanleg." Intussen beëindigde Marjan Olyslager het verder weinig interessante jaar 1985 op de wereldranglijst op een 22-ste plaats.

In het gras

Een borstvliesontsteking was er in 1985/86 echter de oorzaak van, dat de winterperiode nagenoeg uitviel. Desondanks leek Marjan in de zomer van 1986 op tijd in vorm voor de Europese kampioenschappen in Stuttgart, met tijden van 13,08 en 13,07. Een lies- en hamstringblessure gooide echter opnieuw roet in het eten. Ze herstelde weliswaar op tijd, maar kwam niet in topvorm aan de start in Stuttgart. In de halve finale (na een serie in 13,14) struikelde ze over de eerste horde en belandde in het gras. Ze had te weinig tijd gehad om op techniek te kunnen trainen. 'Ik was te gretig, mijn hordebeheersing was er nog niet. Dit is me trouwens nog nooit overkomen', aldus de Zeeuwse.

Het jaar 1987 startte Marjan Olyslager voortvarend. Op de NK indoor sloeg ze drie vliegen in één klap: een nationale titel op de 60 meter horden in de nationale recordtijd van 8,16 (vijfhonderdste onder haar eigen oude record uit 1984) én een limiettijd voor de WK indoor. Dat ze nog sneller kon, bewees ze kort daarna tijdens der EK indoor in Liévin. Ze kwam er driemaal in actie en alle drie de keren bleef ze onder haar eigen record: via 8,10 in de serie werd het 8,03 in de halve finale en 8,09 in de finale, waarin ze laatste werd. Enkele weken later werd zij in Indianapolis op de eerste WK indoor ooit vijfde in de finale, al was haar tijd hier 8,12. Veel meer bleek er dat jaar echter niet in te zitten. Door een lastig genezende knieblessure, die zij in het voorseizoen opliep, kwam Olyslager die zomer eigenlijk nooit goed in vorm. De nationale titel op de 100 meer horden veroverde ze nog wel, maar het belangrijkste toernooi van het jaar, de WK in Rome, liep zij mis. En ook de langverwachte tijd onder de 13 seconden kwam er opnieuw niet uit. Met haar beste jaarprestatie van 13,19 bleef ze ver verwijderd van het in de twee voorafgaande jaren bereikte niveau.

Magische grenzen doorbroken

Marjan Olyslager, 1988 (bron: Wikimedia Commons, fotograaf: Rob C. Croes)

In het olympische jaar 1988 begint Marjan Olyslager precies als het jaar ervoor: met het verbeteren van nationale indoorrecords. Op 13 februari komt ze opnieuw in Liévin op de 60 m horden tot 8,00, om vervolgens vier dagen later in Gent met 7,97 voor het eerst onder de magische 8-secondengrens te duiken. Vanzelfsprekend wordt ze ook weer Nederlands kampioene; in eigen land was Olyslager inmiddels onverslaanbaar geworden. Het hoogtepunt van het indoorseizoen, tevens een hoogtepunt in haar carrière, moest echter nog komen. Op 5 maart 1988 won ze op de EK indoor in Boedapest op de 60 meter horden een zilveren medaille in 7,92 achter Cornelia Oschkenat (7,77 s) uit de DDR en voor Mihaela Pogacian (7,99 s) uit Roemenië. Haar tijd was wederom een Nederlands record. Marjan Olyslager mocht zich voortaan tot de Europese top rekenen.

Hoe belangrijk haar goede indoorprestaties zijn geweest, blijkt vervolgens tijdens het outdoorseizoen. Marjan Olyslager wint enkele aansprekende internationale meetings en duikt al op 7 juni in Saint Denis voor het eerst onder de 13-secondengrens in de Nederlandse recordtijd van 12,93. Niet alleen doorbreekt zij hiermee een tweede belangrijke psychologische barrière, ze kwalificeert zich ook in één klap voor de Olympische Spelen in Seoel.

Winst en verlies

De volgende maanden leverde Olyslager nog vele prima prestaties. Zo won zij op 14 augustus 1988, als een van de weinige Nederlandse atletes ooit, goud op de 100 meter horden tijdens de Adriaan Paulen Memorial in alweer een Nederlandse recordtijd: 12,92. Bovendien kwalificeerde zij zich ook nog eens op de 4 x 100 meter estafette in 43,54 voor de Spelen, samen met Nelli Cooman, Els Vader en Gretha Tromp. Uiteindelijk kwam ze op 19 augustus tot haar beste jaarprestatie, door tijdens de Memorial Van Damme in Brussel de 100 meter horden te winnen in 12,83, haar derde recordverbetering van het seizoen. Ze bereikte er de vijftiende plaats op de wereldranglijst mee. Des te opmerkelijker was het dat zij juist dit jaar op eigen bodem een gevoelige nederlaag moest ondergaan: tijdens de NK in Groningen werd zij op haar specialiteit geklopt door Gretha Tromp, die na winst en een Nederlands record op de 400 meter horden de dag ervoor in de winning mood bleek en Marjan Olyslager met één honderdste seconde verschil klopte. De tijden: 13,33 om 13,34. Tromp liep op de 100 meter horden daarna nooit meer zo snel.

Op de Olympische Spelen dat jaar in Seoel kwam Olyslager na winst in haar serie in 13,04 en een tweede plaats in haar kwartfinale in 13,02 niet verder dan een vijfde plaats in de halve finale met 13,08. Had ze de finale willen halen dan had ze, gezien de tijden van de concurrentie, haar Nederlandse record moeten verbeteren, zoals Marjan Olyslager voorafgaand aan haar race terdege besefte. Het kwam er echter niet uit. "Ik raakte een horde, verloor snelheid en kon dat niet meer goedmaken", verklaarde zij achteraf. Samen met Nelli Cooman, Gretha Tromp en Els Vader kwam ze vervolgens ook uit op de 4 x 100 meter estafette, waarin het Nederlandse team eveneens in de halve finale sneuvelde, ondanks een snellere tijd (43,48) dan Frankrijk, dat in de andere halve finale vierde werd met 43,66.

Breekpunt

Aanvankelijk had het in Marjan Olyslagers bedoeling gelegen om Seoel als het eindpunt van haar atletiekloopbaan te beschouwen. Direct na de Spelen twijfelde zij echter. "Ik heb hier nog steeds zoveel lol in dat ik er serieus over denk om voorlopig nog een jaartje door te gaan", aldus de Nederlandse hordekoningin. Een jaar later hierop terugkijkend stelde zij vast, dat Seoel toch een breekpunt in haar carrière was geweest. "Voor die tijd had ik nog iets om naar toe te werken, iets dat ik nog nooit had meegemaakt. Na de Olympische Spelen was dat voorbij. Ik kreeg ineens moeite met trainen. In de winter kwam ik nauwelijks op gang. Voor het eerst in mijn leven bekroop me het gevoel dat ik van alles miste door de topsport".

Die winter trouwde Marjan Olyslager met Roel Wingbermühle, stortte zich meer op haar werk als systeem-analiste en besteedde minder aandacht aan trainingen. Desondanks liep zij in 1989 de sterren van de hemel. Indoor haalde zij op de 60 meter horden haar zoveelste nationale titel binnen, werd vierde op de EK indoor in Den Haag, evenaarde enkele dagen later haar nationale record van 7,92 en werd op de WK indoor in Boedapest zesde in de finale in 7,95, nadat zij in de series alweer naar een verbetering van haar eigen nationale record was gesneld: 7,89. In het outdoorseizoen liep zij op de 100 meter horden tijdens een competitiewedstrijd in Kerkrade allereerst een handgeklokte tijd van 12,7, bleef vervolgens in Sittard met 12,88 slechts vijfhonderdste verwijderd van haar nationale record, om tenslotte op 25 juni tijdens de Meeting Internationale de Paris op het sportcomplex van Villeneuve-d'Ascq haar ultieme prestatie van 12,77, haar twaalfde nationale record, neer te zetten. Ze versloeg daarbij onder andere de Amerikaanse kampioene Linda Tolbert en oud-wereldrecordhoudster Ginka Zagortsjeva.

Het was de kers op de taart voor Marjan Olyslager die tenslotte, na nog een veertiende nationale seniorentitel te hebben behaald, aan het eind van het seizoen 1989 haar carrière afsloot. Niet langer wilde zij als toegewijd atlete verder, wel bleef zij actief als trainster. En in 1995 werd zij zelfs vakgroepcoördinator sprint/horden bij de KNAU. Sindsdien is er tot op heden geen enkele Nederlandse hordeloopster ook maar in de buurt van haar beste tijden gekomen.

Chef de Mission EYOF

In augustus 2006 werd Marjan Olyslager door het NOC/NSF aangesteld als Chef de Mission om het Nederlandse team te begeleiden op het Europees Jeugd Olympisch Festival (EYOF) en de Koninkrijksspelen. Op 19 november 2013, nadat zij deze rol op vier achtereenvolgende EYOF's had vervuld, werd zij hiervoor door NOC/NSF onderscheiden met de erepenning. Deze bronzen onderscheiding wordt uitgereikt aan personen die een bijzondere betekenis voor de sport in Nederland hebben. Olyslager, die de onderscheiding ontving uit handen van voorzitter André Bolhuis, kreeg de penning als blijk van waardering voor de toewijding waarmee Olyslager zich steeds van haar taak had gekweten.

Nederlandse kampioenschappen

Outdoor

Onderdeel	Jaar
100 m	1989
100 m horden	1981, 1982, 1983, 1985, 1987, 1989
verspringen	1983

Indoor

Onderdeel	Jaar
60 m horden	1982, 1983, 1984, 1987, 1988, 1989

Records

Persoonlijke records

Outdoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
100 m	11,63 s	9 juli 1989	Hengelo
200 m	23,93 s	23 juli 1983	Vught
100 m horden	12,77 s (NR)	25 juni 1989	Villeneuve-d'Ascq
verspringen	6,17 m	17 juni 1979	Groningen

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
60 m	7,56 s	29 januari 1984	Dortmund
50 m horden	6,91 s (NR)	24 januari 1987	Zwolle
60 m horden	7,89 s (NR)	5 maart 1989	Boedapest
verspringen	6,17 m	21 februari 1982	Rotterdam

Nederlandse records

Outdoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
100 m horden	13,27 s	24 juni 1983	Parijs
	13,26 s	12 augustus 1983	Helsinki
	13,20 s	9 juni 1984	Fürth
	13,19 s	16 mei 1985	Leiden
	13,07 s	29 mei 1985	Aken
	13,01 s	7 juli 1985	Zwolle
	12,93 s	7 juni 1988	Saint-Denis
	12,92 s	14 augustus 1988	Hengelo
	12,83 s	19 augustus 1988	Brussel
	12,77 s	25 juni 1989	Villeneuve-d'Ascq

Indoor

Onderdeel	Prestatie	Datum	Plaats
50 m horden	6,91 s	24 januari 1987	Zwolle
60 m horden	8,33 s	21 januari 1984	Zwolle
	8,21 s	3 maart 1984	Göteborg
	8,16 s	7 februari 1987	Den Haag
	8,10 s	21 februari 1987	Liévin
	8,03 s	21 februari 1987	Liévin
	8,00 s	13 februari 1988	Liévin
	7,97 s	17 februari 1988	Gent
	7,92 s	5 maart 1988	Boedapest
	7,89 s	5 maart 1989	Boedapest

Palmares

60 m

• 1983: 4e NK indoor – 7,71 s
• 1984: 4e NK indoor – 7,57 s
• 1987: brons NK indoor – 7,59 s

100 m

• 1981: brons NK – 11,86 s
• 1983: brons NK – 12,00 s
• 1985: zilver NK – 11,74 s
• 1989: goud NK – 11,63 s

200 m

• 1981: brons NK – 24,35 s
• 1982: zilver NK – 23,93 s
• 1985: zilver NK – 23,53 s

60 m horden

• 1982: goud NK indoor – 8,47 s
• 1983: goud NK indoor – 8,44 s
• 1984: goud NK indoor – 8,29 s
• 1987: goud NK indoor – 8,16 s (NR)
• 1987: goud NK indoor – 8,12 s
• 1987: 5e WK indoor - 8,12 s
• 1988: zilver EK indoor - 7,92 s
• 1989: goud NK indoor – 8,11 s
• 1989: 6e WK indoor - 7,95 s

100 m horden

• 1981: goud NK – 13,52 s
• 1982: goud NK – 13,59 s
• 1982: brons Memorial Van Damme - 13,66 s
• 1983: goud NK – 13,46 s
• 1984: DNS NK
• 1985: goud NK – 12,96 s (+4,68 m/s)
• 1987: goud Europa Cup B - 13,35 s
• 1987: goud NK – 13,27 s
• 1988: zilver NK – 13,34 s
• 1988: 5e in ½ fin. Olympische Spelen 1988 - 13,08 s
• 1988: brons IAAF Grand Prix finale - 13,05 s
• 1988: goud Memorial Van Damme - 12,83 s (NR)
• 1989: goud Europa Cup C - 13,35 s
• 1989: goud NK – 13,23 s

verspringen

• 1982: zilver NK indoor – 6,17 m

4 x 100 m estafette

• 1988: 5e in ½ fin. OS - 43,48 s

Onderscheidingen

• KNAU jeugdatlete van het jaar (Fanny Blankers-Koen plaquette) - 1978
• NOC*NSF erepenning - 2013

Auteur

Wim van Gorsel, 2015

Bron

Wikipedia Marjan Olyslager

-de Atletiekwereld, 1982-1995.