Frans de Munck: verschil tussen versies
| Regel 39: | Regel 39: | ||
Frans de Munck was de zoon van Frans de Munck senior, op zijn beurt een zoon van Belgische binnenvaartschipper. Frans de Munck senior verdient zijn brood als tweede stoker bij het gasbedrijf in Goes, waar hij Johanna Maria Labeur leert kennen, een weduwvrouw afkomstig uit Kattendijke. De vrouw neemt uit haar eerste huwelijk 2 kinderen mee. Het paar vestigt zich aan de Westerstraat in Goes. Frans de Munck junior kreeg later uit het huwelijk van zijn vader ook nog een halfbroertje, Pieter, die 7 jaar jonger was. Zijn (biologische) moeder is onbekend. | Frans de Munck was de zoon van Frans de Munck senior, op zijn beurt een zoon van Belgische binnenvaartschipper. Frans de Munck senior verdient zijn brood als tweede stoker bij het gasbedrijf in Goes, waar hij Johanna Maria Labeur leert kennen, een weduwvrouw afkomstig uit Kattendijke. De vrouw neemt uit haar eerste huwelijk 2 kinderen mee. Het paar vestigt zich aan de Westerstraat in Goes. Frans de Munck junior kreeg later uit het huwelijk van zijn vader ook nog een halfbroertje, Pieter, die 7 jaar jonger was. Zijn (biologische) moeder is onbekend. | ||
Als jongere deed Frans de Munck veel aan sport. Behalve voetbal ook aan wielrennen, atletiek, korfbal en handbal. Met name in atletiek en handbal blonk hij uit. Als keeper van Goes blinkt hij echter dusdanig uit dat hij in 1944 bij Sittardse boys een contract kan krijgen. | Als jongere deed Frans de Munck veel aan sport. Behalve voetbal ook aan wielrennen, atletiek, korfbal en handbal. Met name in atletiek en handbal blonk hij uit. Als keeper van [[http://www.vvgoes.nl v.v. Goes]]blinkt hij echter dusdanig uit dat hij in 1944 bij Sittardse boys een contract kan krijgen. | ||
== Loopbaan als speler == | == Loopbaan als speler == | ||
Versie van 19 mei 2015 12:34
| Frans de Munck | |
|---|---|
 Frans de Munck in 1955, bron: Wikimedia Commons, fotograaf: J.D. Noske | |
| Geboren | 20 augustus 1922 Goes |
| Overleden | 24 november 2010 Arnhem |
| Beroep | profvoetballer |
| VIAF | [1] |
Frans de Munck was een Nederlandse voetbalkeeper en trainer. Zijn bijnaam was De Zwarte Panter, dit vanwege zijn zwarte haren, keepersoutfit en reflexen als een kat. Hij speelde in totaal 31 interlands en werd in 1958 kampioen met het Utrechtse DOS.
Jeugd
Frans de Munck was de zoon van Frans de Munck senior, op zijn beurt een zoon van Belgische binnenvaartschipper. Frans de Munck senior verdient zijn brood als tweede stoker bij het gasbedrijf in Goes, waar hij Johanna Maria Labeur leert kennen, een weduwvrouw afkomstig uit Kattendijke. De vrouw neemt uit haar eerste huwelijk 2 kinderen mee. Het paar vestigt zich aan de Westerstraat in Goes. Frans de Munck junior kreeg later uit het huwelijk van zijn vader ook nog een halfbroertje, Pieter, die 7 jaar jonger was. Zijn (biologische) moeder is onbekend.
Als jongere deed Frans de Munck veel aan sport. Behalve voetbal ook aan wielrennen, atletiek, korfbal en handbal. Met name in atletiek en handbal blonk hij uit. Als keeper van [v.v. Goes]blinkt hij echter dusdanig uit dat hij in 1944 bij Sittardse boys een contract kan krijgen.
Loopbaan als speler
Van v.v. Goes naar Sittardse Boys
De Munck kwam oorspronkelijk uit voor ] en het Zeeuwse elftal. Naast voetbal deed hij in deze periode aan korfbal, handbal en atletiek. Hij werd Zeeuws kampioen speerwerpen met een worp van 51 meter. Als doelverdediger maakte hij naam tijdens promotiewedstrijden in 1944, waarin Goes onder andere uitkwam tegen Sittardse Boys en SV Limburgia. Kort daarop liet hij zich overschrijven naar Sittardse Boys. Volgens De Munck kon hij zijn voetbaltalent in het destijds geïsoleerde Zeeland onvoldoende ontwikkelen. Daarbij wist een geldschieter van de Limburgse club te voorkomen dat hij in Duitsland tewerkgesteld zou worden. In Sittard kreeg hij een baan bij de politie. Later werkte hij bij een verzekeringsmaatschappij.
Nederlands elftal
Tijdens zijn periode voor de Sittardse Boys werd De Munck geselecteerd voor het Nederlands B-voetbalelftal (het zogenaamde bondselftal) en later voor het Nederlands elftal, waar hij aanvankelijk reserve was achter Piet Kraak. In april 1949 maakte hij bij afwezigheid van Kraak zijn debuut in Oranje in een interland tegen Frankrijk. Kort daarna speelde hij zijn tweede interland tegen Denemarken. Dit was tevens voorlopig de laatste landenwedstrijd die hij speelde, pas in 1955 werd hij opnieuw opgeroepen.
De Munck mist contract bij FC Barcelona en Ajax
De Munck had in 1947 na afloop van een vriendschappelijk toernooi in Barcelona een aanbieding van FC Barcelona gekregen. Deze ketste af omdat hij in de picture van het Nederlands elftal wilde blijven. Vanaf 1948 deed hij pogingen om zich te laten overschrijven naar Ajax. In juni 1949 kwam het tot een breuk met Sittardse Boys en verhuisde hij naar Amsterdam. De KNVB wees het verzoek tot overschrijving echter af en bepaalde dat De Munck tot in 1950 voor geen andere club dan de Sittardse Boys mocht uitkomen. Hij kwam dat seizoen niet uit voor een club. In mei 1950, enkele maanden voordat hij aan de slag zou gaan bij Ajax, plaatste de KNVB De Munck wegens "overtredingen der amateurbepalingen" in de beroepsklasse. De doelverdediger mocht hierdoor niet meer uitkomen in het Nederlands voetbal.
FC Köln
Via een journalist kwam De Munck in contact met 1. FC Köln uit Duitsland. Voor een (zwart) inkomen van 1.500 Mark per maand en 30.000 Mark tekengeld verkaste hij per direct naar Duitsland. Bij Köln, dat getraind werd door de legendarische trainer Hennes Weisweiler, hield De Munck de latere Duitse international Fritz Herkenrath uit de basis. In Duitsland werd hij zo populair dat hij in 1954 zelfs een rol kreeg in de speelfilm "Das ideale Brautpaar".
Watersnoodwedstrijd
Door de zgn. Watersnoodwedstrijd, [1] een interland tussen in het buitenland spelende Nederlandse voetbalprofs en het Frans voetbalelftal waarvan de opbrengst naar slachtoffers van de watersnood van 1953 ging, kwam De Munck weer in de aandacht van Nederland. De start van de 'wilde' profcompetitie van de NBVB bracht hem terug in het Nederlandse voetbal. Hij tekende in 1954 een contract bij Fortuna '54 van voorzitter Gied Joosten.
.png)
Opnieuw Nederland
De Munck speelde later nog bij eredivie-topper DOS uit Utrecht, SC Veendam, Cambuur uit Leeuwarden en Vitesse uit Arnhem. Met DOS werd hij in 1958 kampioen van Nederland.[2] Op 28 mei 1967 nam De Munck op 44-jarige leeftijd afscheid tijdens een vriendschappelijke match tussen Vitesse en FC Köln. De Munck was op dat moment al sinds september 1966 hoofdtrainer van Vitesse, nadat zijn voorganger Joseph Gruber ontslagen was. Hoewel hij in seizoen 1966/67 ook nog als speler onder contract stond, speelde hij zijn laatste officiële wedstrijd in augustus 1966.
Trainersloopbaan
Na Vitesse trainde De Munck de Belgische clubs Club Brugge en Lierse SK. Met Club Brugge won hij in 1970 de Beker van België. Van 1972 tot en met 1974 was hij opnieuw trainer van Vitesse. Hierna trainde hij verschillende amateurverenigingen.
De Munck overleed in december 2010 op 88-jarige leeftijd in zijn woonplaats Arnhem. Hij is aldaar gecremeerd in het crematorium Moscowa.[3]
Auteur
-Wim van Gorsel, 2015