Frans de Munck: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 2: | Regel 2: | ||
| afbeelding = [[Bestand:Frans de Munck1-NA.jpg|250px]] | | afbeelding = [[Bestand:Frans de Munck1-NA.jpg|250px]] | ||
| naam = Frans de Munck | | naam = Frans de Munck | ||
| onderschrift = Frans de Munck | | onderschrift = Alkmaar tegen Fortuna 54 om Prins Bernhardbeker. Sportveld Paleis Soestdijk. Prins Bernhard met Frans de Munck | ||
, Bron: Nationaal Archief | |||
| geboortedatum = [[20 augustus]] [[1922]] | | geboortedatum = [[20 augustus]] [[1922]] | ||
| geboorteplaats = [[Goes]] | | geboorteplaats = [[Goes]] | ||
Versie van 23 mrt 2017 09:56
| Frans de Munck | |
|---|---|
 Alkmaar tegen Fortuna 54 om Prins Bernhardbeker. Sportveld Paleis Soestdijk. Prins Bernhard met Frans de Munck
, Bron: Nationaal Archief | |
| Geboren | 20 augustus 1922 Goes |
| Overleden | 24 november 2010 Arnhem |
| Beroep | profvoetballer |
| VIAF | [1] |
Frans de Munck was een Nederlandse voetbalkeeper en trainer. Zijn bijnaam was De Zwarte Panter, dit vanwege zijn zwarte haren, keepersoutfit en reflexen als een kat. Hij speelde in totaal 31 interlands en werd in 1958 kampioen met het Utrechtse DOS.
Jeugd
Frans de Munck is de zoon van Frans de Munck senior, op zijn beurt een zoon van een Belgische binnenvaartschipper. Frans de Munck senior verdient zijn brood als tweede stoker bij het gasbedrijf in Goes, waar hij Johanna Maria Labeur leert kennen, een weduwvrouw afkomstig uit Kattendijke. De vrouw neemt uit haar eerste huwelijk 2 kinderen mee. Het paar vestigt zich aan de Westerstraat in Goes. Frans de Munck junior krijgt later uit het huwelijk van zijn vader ook nog een halfbroertje, Pieter, die zeven jaar jonger was. Zijn (biologische) moeder is onbekend.
Als jongere deed Frans de Munck veel aan sport. Behalve voetbal ook aan wielrennen, atletiek, korfbal en handbal. Met name in atletiek - o.a. Zeeuws kampioen speerwerpen - en handbal blinkt hij uit. Ook heeft hij van zijn vader - zelf een verdienstelijk wielrenner - een wielrenfiets cadeau gekregen, waarop hij wat plaatselijke wedstrijdjes wint.
Zijn grote liefde is echter het voetbal. Als jongen van acht jaar gaat hij kijken naar de trainingen van V.v. Goes en voor de trainingen gaat hij op het doel staan, zodat de spelers op hem konden schieten. Vanwege een knieblessure kan hij zijn grote droom, midvoor worden, niet verwezenlijken. Daarom gaat hij maar in het doel staan. Het blijkt een gouden keuze. Hij ontwikkelt zich tot een geweldige keeper. Zijn debuut in het eerste elftal is in 1937, uit tegen het Oosterhoutse TSC.
Spelerscarrière
Sittardse Boys
In de oorlogsjaren krijgt Frans de Munck via een Duitse officier de mogelijkheid bij Ruru Düsseldorf te gaan spelen. Omdat hij weigert moet hij in een Duitse wapenfabriek gaan werken. Het geïnteresseerde Sittardse Boys biedt hem een ontsnappingsmogelijkheid. Als keeper van [v.v. Goes]blinkt hij namelijk dusdanig uit dat hij in 1944 bij Sittardse boys een contract kan krijgen; overigens na een beslissingswedstrijd om promotie tussen Goes en Sittardse Boys. Een sponsor van Sittardse boys voorkomt dat hij in Duitsland als dwangarbeider te werk zal worden gesteld. In Sittard wordt een Ausweiss voor hem geregeld, krijgt hij na de oorlog een baan bij de politie. Hij komt vervolgens ook voor het Nederlands politie-elftal uit.
Nederlands elftal
Aanvankelijk komt Frans de Munck uit voor het zgn. bondselftal (Nederland B). Op 23 april 1949 debuteert hij in de Kuip voor het grote Oranje, thuis tegen Frankrijk (uitslag: 4-1). Na een volgende interland, uit tegen Denemarken, wordt hij lange tijd niet opgeroepen, omdat hij (samen met Georg Kessler) bij Sittardse Boys geld zou hebben aangenomen en daarmee de amateurbepalingen zou hebben overschreden. Pas vanaf 1954 zal hij weer worden opgeroepen voor Oranje. Zijn laatste, 31e interland, is op 24 april 1960 als hij het doel verdedigt in de wedstrijd Belgie-Nederland (uitslag 2-1).[1]
FC Köln
Na een toernooi met Sittardse Boys in Barcelona (1947) krijgt De Munck een aanbieding van FC Barcelona. Omdat hij in beeld wil blijven voor Oranje gaat deze transfer niet door. Ook een overgang naar Ajax mislukt, omdat de KNVB vanwege zijn aangenomen betalingen niet meewerkt. Hij moet tot het seizoen 1950/'51 bij Sittardse boys blijven. Nog voordat dat seizoen ingaat stapt hij over naar het geïnteresseerde FC Köln.
Frans de Munck gaat vanaf mei 1950 voor FC Köln spelen. Hij komt bij die club terecht via een journalist. Bij de Duitse profclub, getraind door Hennes Weisweiler, verdient hij 1.500 Mark per maand. Ook krijgt hij 30.000 Mark aan tekengeld. In die tijd een fortuin.
De charismatische en goed uitziende Frans de Munck wordt erg populair in Duitsland. Vanwege zijn volledig zwarte outfit wordt hij ook wel 'Die schwarze Katze' genoemd. In Nederland wordt dat vertaalt als 'de zwarte panter'. Mede door zijn populariteit speelt Frans de Munck ook nog mee in de Duitse speelfilm 'Das ideale Brautpaar'. Hij speelde daarin de rol van Jurgen Busse, een keeper van een profclub.
Watersnoodwedstrijd
Door de zgn. watersnoodwedstrijd[2] in 1953, een wedstrijd tussen Nederlanders die bij een buitenlandse profclub speelden en Frankrijk - opbrengst voor watersnoodslachtoffers, uitslag 2-1 voor 'Nederland' - krijgt De Munck weer bekendheid in Nederland. Hij behoort in de in Parijs gespeelde wedstrijd tot de uitblinkers. Overigens speelt ook de bij Bordeaux spelende provinciegenoot Joop de Kubber mee in deze watersnoodwedstrijd.
Fortuna '54
Een jaar later, in 1954, startte de zgn. 'wilde' profcompetitie, een betaalde competitie georganiseerd buiten de KNVB om. Frans de Munck tekende hierop een contract bij een van de deelnemers van deze competitie, Fortuna '54 uit Geleen. Ook andere bekende Nederlandse voetballers als Cor van der Hart en Bram Carlier tekenden voor de ambitieuze Limburgse club.
.jpg)
DOS
In 1957, na drie jaar Fortuna '54, stapte Frans de Munck over naar het Utrechtse DOS. Met deze club werd hij in 1958 meteen kampioen van Nederland.[3] Hij bleef tot 1961 bij de Utrechtse club, waarna hij - inmiddels 39 jaar oud - gaat spelen voor eerstedivisieclub Veendam.
Afbouwen bij kleinere clubs
Na zijn periode in Veendam, tot 1963, speelt De Munck daarna nog voor Cambuur uit Leeuwarden en Vitesse uit Arnhem. Hij neemt pas op 44-jarige leeftijd afscheid als actief speler tijdens een vriendschappelijk duel tussen Vitesse en FC Köln (28 mei 1967).
Trainerscarrière
De trainerscarrière van Frans de Munck kwam moeizaam op gang. Dat had te maken met de KNVB die vond dat De Munck niet over de juiste papieren beschikte. Wel had de Goesenaar een opleiding aan de Sporthochschule in Keulen gevolgd. Zelfs Prins Bernhard moet er uiteindelijk aan te pas komen om de KNVB te overtuigen Frans de Munck als trainer toe te laten.
Frans de Munck begint zijn trainerscarrière in 1966 bij Vitesse op het moment dat hij zelf nog actief is als speler. Hij volgt tussentijds Joseph Gruber op, die is ontslagen. Feitelijk speelt De Munck zijn laatste officiële wedstrijd daarom al in augustus 1966.
Na zijn trainerschap in Arnhem wordt De Munck trainer in België. Eerst bij Club Brugge, waarmee hij in 1970 de beker wint, daarna bij Lierse SK. In 1972 keert hij als trainer terug naar Vitesse. Daar blijft hij tot 1974. Na zijn tweede periode bij Vitesse traint Frans de Munck ook nog de amateurclubs Minerva (Utrecht) en Arnhemse Boys. Hij sluit zijn trainerscarrière af als jeugdtrainer bij FC Dordrecht.
Frans de Munck overleed 24 november 2010 op 88-jarige leeftijd in Arnhem.[4]
Auteur
Wim van Gorsel, 2015
Bronnen
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Nederlands voetbalteam ontmaskerd', in: Provinciale Courant Zeeland, 25 april 1960
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Nederlanders lieten 90 minuten voortreffelijk voetbal zien', in: Provinciale Zeeuwse Courant, 13 maart 1953
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'DOS landskampioen', in: Provinciale Zeeuwse Courant, 16 juni 1958
- ↑ Frans de Munck in Arnhem gecremeerd, Omroep Gelderland, 30 december 2010