Kerkwerve: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| (2 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
}} | }} | ||
[[Bestand:Kerkwerve-1.jpg|thumb|right|250px|Luchtfoto van Kerkwerve. Foto: J. Midavaine/Slagboom en Peeters, 1978. Bron: ZB, Beeldbank Zeeland, rec.nr. 24684]] | |||
==Het dorp: kenmerken== | |||
Dorp, heerlijkheid en voormalige gemeente (865 ha) in het Zuider Vierendeel van Schouwen; sedert 1 januari 1961 ingedeeld bij de nieuwe gemeente [[Middenschouwen]], na 1997 bij de nieuwe gemeente Schouwen-Duiveland. Het dorp telde op 1 januari 2021 990 inwoners. | |||
==Wapen== | |||
De kaart van Schouwen (1540) en van Smallegange (1696) vermelden het wapen van groen-goud-rood, dat op 31 juli 1817 voor de gemeente bevestigd werd. Bij K.B. van 5 december 1950 werden hieraan de wapens van de voormalige gemeenten [[Reneerskerke]] en [[Nieuvkerkerke]] toegevoegd. | |||
==Monumenten== | |||
Bij het dorp lag het Huis te Werve dat in het begin van de 18e eeuw is verdwenen. Het kasteeltje bestond uit een vierkante [[donjon]] met enige aanbouwsels. Bij Kerkwerve stond de laatste [[Schouwse]] stolp. Door de overstromingsramp van 1953 werd deze boerderij zodanig toegetakeld dat zij in 1956 moest worden gesloopt. | Bij het dorp lag het Huis te Werve dat in het begin van de 18e eeuw is verdwenen. Het kasteeltje bestond uit een vierkante [[donjon]] met enige aanbouwsels. Bij Kerkwerve stond de laatste [[Schouwse]] stolp. Door de overstromingsramp van 1953 werd deze boerderij zodanig toegetakeld dat zij in 1956 moest worden gesloopt. | ||
De korenmolen 'De Zwaan' uit 1886, in het gehucht [[Moriaanshoofd]], is een achtkantige, getailleerde, rieten bovenkruier en grondzeiler. | De korenmolen 'De Zwaan' uit 1886, in het gehucht [[Moriaanshoofd]], is een achtkantige, getailleerde, rieten bovenkruier en grondzeiler. | ||
Geschiedenis | ==Geschiedenis== | ||
De naam Kerkwerve heeft de historici veel moeilijkheden bezorgd doordat de Schouwse dorpsnaam dikwijls is verward met het Kerkwerve bij Oegstgeest, waar Willibrord een kerk had gesticht. Tenonrechte gold Willibrord als de stichter van het kerkje van het Schouwse Kerkwerve, waarvan St.-Pancratius echter de beschermheilige is geweest. Kerkwerve is een van de oudste parochies van het platteland van Schouwen. De stichting vond waarschijnlijk omstreeks 1200 plaats als een dochter van de kerk van Zierikzee. Zij was zelf de moederkerk van Nieuwerkerke (Schouwen) en mogelijk ook van [[Duivendijke]]. Kerkwerve vinden we voor het eerst als zelfstandige parochie vermeld in 1298. Het belang van de kerk van Kerkwerve (hoofdplaats van een zesdedeel van Schouwen) blijkt uit de twee pastoorsplaatsen die eraan verbonden waren. In 1532 worden twee godshuizen genoemd, hetgeen duidt op de aanwezigheid van een gasthuis. | |||
Tijdens het beleg van Zierikzee in 1575 werd de kerk verwoest en nadien gedeeltelijk hersteld. In 1899 is de oude kerk afgebroken en op haar plaats is de tegenwoordige gebouwd. Na de Reformatie werden Kerkwerve en het Schouwse Nieuwerkerke gevoegd bij [[Noordgouwe]]. Nadat de Staten van Zeeland in 1625 er hun goedkeuring aan hadden gegeven werd Kerkwerve met Nieuwerkerke een zelfstandige gemeente. Als eerste predikant werd in 1626 Gerardus van Cuilenburg beroepen. | Tijdens het beleg van Zierikzee in 1575 werd de kerk verwoest en nadien gedeeltelijk hersteld. In 1899 is de oude kerk afgebroken en op haar plaats is de tegenwoordige gebouwd. Na de Reformatie werden Kerkwerve en het Schouwse Nieuwerkerke gevoegd bij [[Noordgouwe]]. Nadat de Staten van Zeeland in 1625 er hun goedkeuring aan hadden gegeven werd Kerkwerve met Nieuwerkerke een zelfstandige gemeente. Als eerste predikant werd in 1626 Gerardus van Cuilenburg beroepen. | ||
| Regel 22: | Regel 23: | ||
In Kerkwerve en omgeving woonden vrij veel leden van de Christelijk Gereformeerde Kerk te Zierikzee. Een gemeente werd hier geïnstitueerd in 1958. In deze gemeente en in die van Haamstede, dat in 1956 zelfstandig geworden was, werd in 1963 candidaat J. Westerink als predikant voor beiden beroepen. | In Kerkwerve en omgeving woonden vrij veel leden van de Christelijk Gereformeerde Kerk te Zierikzee. Een gemeente werd hier geïnstitueerd in 1958. In deze gemeente en in die van Haamstede, dat in 1956 zelfstandig geworden was, werd in 1963 candidaat J. Westerink als predikant voor beiden beroepen. | ||
==Auteur== | |||
J.A. Trimpe Burger, S.J.M. Hulsbergen | J.A. Trimpe Burger, S.J.M. Hulsbergen | ||
==Literatuur== | |||
*S. Muller, Indeling bisdom Utrecht. | |||
*Grijpink. Registerparochiën. | |||
*H.J. Kok, Zeeuwse patrocinia. | |||
*J. v.d. Baan, Kerkhistorische beschouwingen van de Hervormde Gemeente te Kerkwerve. | |||
*H. M. Stoppelenburg, De Afscheiding te Zierikzee, Kerkhistorische Kroniek 1968, nr. 3. | |||
[[category:Geografie]] | |||
[[category:Topografie]] | [[category:Topografie]] | ||
[[category:Plaats]] | [[category:Plaats]] | ||
==Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984== | ==Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984== | ||
{{GoToOriginal}} | {{GoToOriginal}} | ||
Huidige versie van 26 jan 2022 om 08:54
| Kerkwerve |
|---|
Het dorp: kenmerken
Dorp, heerlijkheid en voormalige gemeente (865 ha) in het Zuider Vierendeel van Schouwen; sedert 1 januari 1961 ingedeeld bij de nieuwe gemeente Middenschouwen, na 1997 bij de nieuwe gemeente Schouwen-Duiveland. Het dorp telde op 1 januari 2021 990 inwoners.
Wapen
De kaart van Schouwen (1540) en van Smallegange (1696) vermelden het wapen van groen-goud-rood, dat op 31 juli 1817 voor de gemeente bevestigd werd. Bij K.B. van 5 december 1950 werden hieraan de wapens van de voormalige gemeenten Reneerskerke en Nieuvkerkerke toegevoegd.
Monumenten
Bij het dorp lag het Huis te Werve dat in het begin van de 18e eeuw is verdwenen. Het kasteeltje bestond uit een vierkante donjon met enige aanbouwsels. Bij Kerkwerve stond de laatste Schouwse stolp. Door de overstromingsramp van 1953 werd deze boerderij zodanig toegetakeld dat zij in 1956 moest worden gesloopt.
De korenmolen 'De Zwaan' uit 1886, in het gehucht Moriaanshoofd, is een achtkantige, getailleerde, rieten bovenkruier en grondzeiler.
Geschiedenis
De naam Kerkwerve heeft de historici veel moeilijkheden bezorgd doordat de Schouwse dorpsnaam dikwijls is verward met het Kerkwerve bij Oegstgeest, waar Willibrord een kerk had gesticht. Tenonrechte gold Willibrord als de stichter van het kerkje van het Schouwse Kerkwerve, waarvan St.-Pancratius echter de beschermheilige is geweest. Kerkwerve is een van de oudste parochies van het platteland van Schouwen. De stichting vond waarschijnlijk omstreeks 1200 plaats als een dochter van de kerk van Zierikzee. Zij was zelf de moederkerk van Nieuwerkerke (Schouwen) en mogelijk ook van Duivendijke. Kerkwerve vinden we voor het eerst als zelfstandige parochie vermeld in 1298. Het belang van de kerk van Kerkwerve (hoofdplaats van een zesdedeel van Schouwen) blijkt uit de twee pastoorsplaatsen die eraan verbonden waren. In 1532 worden twee godshuizen genoemd, hetgeen duidt op de aanwezigheid van een gasthuis.
Tijdens het beleg van Zierikzee in 1575 werd de kerk verwoest en nadien gedeeltelijk hersteld. In 1899 is de oude kerk afgebroken en op haar plaats is de tegenwoordige gebouwd. Na de Reformatie werden Kerkwerve en het Schouwse Nieuwerkerke gevoegd bij Noordgouwe. Nadat de Staten van Zeeland in 1625 er hun goedkeuring aan hadden gegeven werd Kerkwerve met Nieuwerkerke een zelfstandige gemeente. Als eerste predikant werd in 1626 Gerardus van Cuilenburg beroepen.
In Kerkwerve en omgeving woonden vrij veel leden van de Christelijk Gereformeerde Kerk te Zierikzee. Een gemeente werd hier geïnstitueerd in 1958. In deze gemeente en in die van Haamstede, dat in 1956 zelfstandig geworden was, werd in 1963 candidaat J. Westerink als predikant voor beiden beroepen.
Auteur
J.A. Trimpe Burger, S.J.M. Hulsbergen
Literatuur
- S. Muller, Indeling bisdom Utrecht.
- Grijpink. Registerparochiën.
- H.J. Kok, Zeeuwse patrocinia.
- J. v.d. Baan, Kerkhistorische beschouwingen van de Hervormde Gemeente te Kerkwerve.
- H. M. Stoppelenburg, De Afscheiding te Zierikzee, Kerkhistorische Kroniek 1968, nr. 3.