Jan te Veldhuis
| Jan te Veldhuis | |
|---|---|
 Jan te Veldhuis, 1987. Foto: Wikimedia Commons | |
| Geboren | 14 maart 1947 Winterswijk |
| Beroep | politicus |
| VIAF | Jan te Veldhuis |
Inhoud
Achtergrond en opleiding
Arend Jan (Jan) te Veldhuis groeide op in het Gelderse Winterswijk, waar zijn vader werkzaam is in de textielindustrie. Na de lagere school volgde hij het gymnasium-a en ging in 1966 rechten studeren in Utrecht. Tijdens zijn studietijd had hij politiek gezien een voorkeur voor links. Na een reis met studiegenoten in het Oostblok veranderde dat langzaam. In 1972 studeerde hij af in het staats- en administratief recht. Na het voltooien van zijn studie werd hij ambtenaar in de gemeente Vorden. In 1975 werd hij hoofd algemene zaken bij het waterschap Zuiveringschap Limburg. In deze periode in Limburg was Te Veldhuis ook voor de VVD enige tijd lid van de gemeenteraad van de gemeente Roermond. In 1979 verhuisde Jan te Veldhuis naar Zeeland, waar hij in Middelburg hoofd werd van het bureau milieuzaken bij de provincie.
Kamerlid
Na het vertrek van het Zeeuwse VVD-Kamerlid Jan de Voogd werd Jan te Veldhuis door de landelijke VVD benaderd zich verkiesbaar te stellen voor de Tweede Kamerverkiezingen van 1982. De VVD-fractie zocht iemand met ervaring op het gebied van milieuwetgeving. Dat Te Veldhuis uit Zeeland afkomstig was maakte Jan te Veldhuis een zeer geschikte kandidaat. Nadat Te Veldhuis in 1982 was gekozen als Kamerlid profileerde hij zich behalve op milieuzaken met name op het terrein van Verkeer en Waterstaat en de deregulering en op het verminderen van het aantal regels en vergunningen. Als Zeeuws Kamerlid maakte hij zich bovendien sterk voor de Zeeuwse belangen en zette zich af tegen het ‘Randstaddenken’ dat volgens hem onder vele Kamerleden en Kabinetsleden gangbaar was.[1] In 1987 maakte Te Veldhuis deel uit van de commissie die zich bezighield met de visfraude. Deze kwestie leidde uiteindelijk tot het aftreden van CDA-minister Braks. In 1997, maakte hij ook deel van de klimaatcommissie van de Tweede Kamer. Hierin pleitte hij onder andere voor de bouw van een nieuwe kerncentrale als tussenoplossing om de CO2-uitstoot op korte termijn te verminderen. In de loop van de jaren werd Te Veldhuis eerste woordvoerder op het gebied van staatsrechtelijke onderwerpen en het Koninklijk Huis.
Voorzitterschappen
Tijdens zijn verblijf in de Tweede Kamer vervulde Jan te Veldhuis enkele voorzitterschappen. Van 1998 tot 2003 was Te Veldhuis voorzitter van de vaste commissie voor Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties en in 2001 van de algemene commissie voor Europese Zaken en de commissie voor het onderzoek van de geloofsbrieven, alle van de Tweede Kamer. In 2002 werd Jan te Veldhuis voorzitter van de parlementaire enquête naar de bouwfraude.[2] Ook was Te Veldhuis enkele jaren voorzitter van de Interparlementaire Commissie Nederlandse Taalunie. Jan te Veldhuis zat in totaal 21 jaar in de Tweede Kamer, van 1982 tot 2003. Zijn hoge posities op de verkiezingslijsten hij vooral aan zijn grote deskundigheid op specifieke deskundigheden, onder andere op milieuterrein. Door de vroegtijdige val van het kabinet Balkenende kon hij de periode tot 2005 niet meer volmaken. Na familieberaad stelde hij zich niet meer verkiesbaar voor een nieuwe periode. Als Kamerlid stond Jan te Veldhuis bekend om zijn strakke, rigide opstelling en zijn ‘recht door zee’-mentaliteit, die niet altijd even geliefd was bij de milieubeweging. Vooral in discussies over de toekomst van Schiphol stonden Te Veldhuis en de milieubeweging vaak radicaal tegenover elkaar.
Na de politiek
Na zijn vertrek uit de Tweede Kamer werd Jan te Veldhuis lid van onder meer het Bestuurlijk Platform de Bevelanden (2003), de Raad van Toezicht op de Luchtverkeersleiding Nederland (2004) en de Kiesraad (2005).
Overige nevenfuncties
- Lid Genootschap Onze Taal
- Voorzitter raad van toezicht Centrum voor Beeldende Kunst Zeeland (CBKZ)
Trivia
Jan te Veldhuis was getrouwd met Reny Wilbrink en had drie kinderen. Zijn hobby’s waren voetbal en wielrennen. Ook was hij een regelmatige concert- en schouwburgbezoeker. Zijn vrouw Reny, onderwijzeres, overleed onverwacht in november 2002.
Prijzen/eretekens
- Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw, 1995
- Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, 2003
Bronnen
Auteur
-W. van Gorsel, 2023
