Iman Jacob van den Bosch/EvZ1982-1984

(Tholen 6 februari 1731 - Den Haag 27 mei 1788). Medicus. Zoon van Cornelis, die als officier in het Staatse leger op Tholen verbleef. Ontving zijn opleiding in Den Haag en Dordrecht; promoveerde in 1757 te Leiden op 'De vivis humani corporis solidis' (Over de niet-weke delen van het menselijk lichaam); vestigde zich te Sommelsdijk Spoedig hierna vertrok hij naar Den Haag, waar hij als een zeer bekwaam chirurg gold. Aanvaardde vervolgens een professoraat te Harderwijk waar hij de beroemde verzameling Correspondentiesociëteit in 1781 van de grond hielp. In 1778 werd zijn inzending op de prijsvraag van de Hollandse Maatschappij te Haarlem met goud bekroond. De opdracht luidde: Welke zijn de ziekten onder de menschen die uit de natuurlijke gesteldheid van het Vaderland voortvloeien? Hoe kan men zich tegen dezelve behoeden? En door welke middelen kunnen zij genezen worden? Verder schreef hij o.m. over de kinderpokjes en de kriebelziekte van 1760-1763 op Overflakkee. Hij was de stamvader van de familie die de *Wilhelminapolder op Zuid-Beveland stichtte. Van zijn zoons werd Cornelis Jacob geneesheer, terwijl Gualtherus Jacob van den *Bosch in zaken ging; diens zoon, Iman Gualtherus Jacob, werd directeur van de Wilhelminapolder. Werk met betrekking tot Zeeland: ‘Historia constitutionis epidemiae verminosae quae annis 1760-1763 per insulam Overflakkee grassata fuit’, Leiden 1769. (Geschiedenis van de kriebelziekte die zich in de jaren 1760-1763 op Overtlakkee verbreidde.)