Gust Romijn
| Gust Romijn | |
|---|---|
 Gust Romijn in 2000, bron: Zeeuws Tijdschrift 51/ nr.1-2 (2001) 3-5. | |
| Geboren | 3 oktober 1922 Noordwijkerhout |
| Overleden | 28 januari 2010 Dreischor |
| Beroep | beeldend kunstenaar (schilderijen) |
| VIAF | G. Romijn |
Levensloop
Gust Romijn, eigenlijk Gustavus Adrianus Maria Romijn, werd in 1922 te Noordwijkerhout geboren uit een Nederlandse vader en een Surinaamse moeder. Na vijf jaar verhuisde het gezin naar Rotterdam. In de oorlogsjaren komt Romijn, die dan ook in Antwerpen en Maastricht woont en werkt met zijn eerste tekeningen en sculpturen. Vanaf 1949 zou Romijn in de ateliers van 't Venster in Rotterdam werken; daarmee behoort hij tot de kunstenaars van de zogenaamde 'Venstergroep.'Tussen 1954 en 1955 werkt hij op de beurs van Maison Descartes en maakt hij een reis naar Parijs, waar hij werkt in het Atelier Dix-Sept bij Stanley Hayter. Ook heeft hij dan contact met Alechinsky en Tajiri. Tevens wint hij de Grafiekprijs. In deze periode maakt Romijn ijzer- en schrootbeelden en schilderijen met een dikke olieverflaag. Tussen 1958 en 1963 onderhoud Romijn contacten in Milaan en Rotterdam met Piero Manzoni en maakt hij zwarte schilderijen en messingsculpturen. Hierna vertrekt hij voor korte tijd naar New York. In de periode 1965-1970 maakt hij vooral geverfde staalsculpturen en verchroomde beelden om daarna over te gaan op neonsculpturen en installaties. Van 1970 tot en met 1983 wordt Romijn tevens docent, en later hoofddocent aan de Academie van Beeldende Kunsten te Rotterdam, afdeling ruimtelijke vormgeving en idee ontwikkeling en de Vrije Academie in Den Haag; vervult hij tussen 1973 en 1983 een gastdocentschap aan de University of Victoria en Emily Carr College in Vancouver, Canada. Tussen 1973 en 1986 is hij artistiek vormgever bij de Poetry International in Rotterdam en (tot 1982) bij Film International in Rotterdam.
Dreischor
Vanaf 1983 zal Romijn zich vast vestigen te Dreischor. Daar wint hij een jaar later de prijsvraag voor het Deltamonument. In Dreischor maakt Romijn vooral grote olieverf- en acrylschilderijen, tekeningen, sculpturen in hardsteen, gelakt hout, gelakt staal & affiches en ontwerpen voor de Stichting Nieuwe Muziek Zeeland. In 1985 richt hij de fictieve Stichting de Zeeuwse piramide op. Tussen 1990 en 2010 maakt hij op de computer ontwerpen voor schilderijen en computerprints in oplage. Tevens krijgt hij in Dreischor toonaangevende opdrachten zoals die voor staal- & bronssculpturen ‘Etenstijd’ in Amersfoort-Kattenbroek en ‘Ode aan de meekrap’ in Sint Annaland (beide 1995) en die voor het watersnoodmonument naast het Watersnoodmuseum in Ouwerkerk (2003). Op zijn tachtigste verjaardag verschijnt het boek Gust Romijn een ruimtelijk avontuur, gevolgd door een eveneens monumentaal boek dat na zijn dood in 2010 verscheen: Gust Romijn: ontdekkingsreiziger. Ter nagedachtenis wordt dan ook een overzichtstentoonstelling bij de Verbeke Foundation in Kemzeke bij Antwerpen georganiseerd. Zijn werken zijn onder meer opgenomen in het Zeeuws Museum, gemeentemuseum Den Haag, Museum Boymans van Beuningen in Rotterdam, het Stedelijk Museum in Amsterdam en het Museum of Modern Art in Kamakura.
Werkwijze en invloed
Gust Romijn is een kunstenaar die voortdurend geïnspireerd raakt door het leven, de kunst en zijn omgeving. In een werkzame periode van ruim zestig jaar verdiepte hij zich steeds op eigen wijze in actuele tendensen in de kunst. Als hij daarbij werd gegrepen door nieuwe stijlen of onderwerpen kregen deze zijn volledige aandacht en werd het voorgaande verlaten. De kritiek die hem nogal eens ten deel viel ten aanzien van de soms grillige stijlontwikkelingen in zijn oeuvre deerden hem niet. Hij sprak zelf onder meer van zijn lyrische, wilde en bedachtzame jaren waarin hij zich steeds weer nieuwe uitingsvormen en technieken eigen maakte. Onderzoekingen in de ruimte en op het platte vlak, soms figuratief maar meestal abstract, waarbij afwisselend organische en strakke vormen de boventoon voerden. Binnen deze langere perioden werkte hij steeds korte tijd aan wat hij ‘items’ noemde: series tekeningen, grafisch werk, schilderijen of beelden waarin hij een specifiek onderwerp uitwerkte. In een periode van enkele weken tot maanden ging hij volledig op in een bepaald stilistisch of inhoudelijk thema en stopte pas als hij het volledig beheerste. Na een dergelijke intensieve werkperiode nam hij afstand van zijn werk en atelier. Er was dan ook waardering voor zijn ijver en daadkracht. Het oeuvre van Romijn is dan ook veelzijdig en omvangrijk. Zijn werk en persoonlijkheid kleurden de Rotterdamse kunstwereld in de jaren veertig, vijftig, zestig en zeventig. Daarna streek hij neer in Zeeland. Zijn leven en werk tonen zijn karakter, zijn humor, zijn hang naar groot en veel, steeds weer nieuwe uitingsvormen, soms bedachtzaam maar vaak ook heftig. Hij vergeleek zijn werk als kunstenaar met dat van een ontdekkingsreiziger, iemand die steeds op zoek was naar nieuwe indrukken.
Prijzen
- 1955 Nationale 5 mei Grafiekprijs
- 1957 Prix Susse Parijs
Bibliografie
- Jürgen Schilling, Pamela van Tongeren-Woodland en Gust Romijn, Gust Romijn; the painter ('s-Gravenhage, 1989).
- Hein van Haren, Marianne Kleijwegt en Gust Romijn Gust Romijn en Rotterdam; kunst voor de stad 1950-1970 (Rotterdam, 2000).
- Hein van Haren, Ineke Spaander en Gust Romijn, Gust Romijn; een ruimtelijk avontuur (Dreischor, 2002)
- Willem van Gogh, De platte ruimte. 15 billboards van Gust Romijn (Zonnemaire, 2002)]
- Kevin Cook, Marianne Kleijwegt en Gust Romijn, Gust Romijn en het verlangen naar de ruimte; schilderijen, digiprints, billboards; werken van 1997-2005 (Dreischor, 2005). Overzicht van werk van de Nederlandse schilder/beeldhouwer (1922-2010)
- Eva van Berne, Gust Romijn; ontdekkingsreiziger (Dreischor, 2013). Overzicht in woord en beeld van leven en werk van de Nederlandse beeldend kunstenaar (1922-2010).
Auteur
-Johan Francke, 2016
Bronnen
- Peter van Houte, 'De kunst van het weglaten', in: Zeeuws Tijdschrift 51/ nr.1-2 (2001) 3-5.
- Gust Romijn.com