Ee (de Ee, Dee, Die, Foutief Eede)

Ee (de Ee, Dee, Die, Foutief Eede)

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Waternaam ontstaan uit het Germaanse ahwô dat feitelijk 'water' betekent en beantwoordt aan het Latijnse aqua. 'Ee' en 'vliet' zijn in Zeeland veel voorkomende woorden ter aanduiding van natuurlijke waterlopen. In Zeeland, waar -ee de normale vorm is, werd het, indien een s vooraf ging, vaak verward met zee; bijv. Hedens-ee werd Heidenzee, Zieriks-ee werd Zierikzee. Het is onjuist om, wanneer men in Zeeland een naam op –e aantreft, daaruit zonder meer te concluderen tot een oude waternaam op -ee, bijv. Biezelinge, Buttinge, Yerseke, Welsinge. Sedert in de late middeleeuwen de intervocalische d in het Nederlands weggevallen is, heeft men door hypercorrectie -ee als ede gespeld, bijv. Bommenede op Schouwen en Eede in westelijk Zeeuws-Vlaanderen. Door versmelting met het voorafgaande lidwoord zijn de namen Dee en Die ontstaan. De Ee, een voormalig riviertje, waaraan het West Zeeuwsvlaamse dorp Eede haar naam ontleend heeft, bestond waarschijnlijk reeds in prehistorische tijd. Mogelijk is het riviertje identiek met een waterloop Rudanná, welke we in 'pago Rodanense' en `Rodanburg'

(= Aardenburg) terugvinden. Het riviertje is de eeuwen door van grote betekenis geweest voor Aardenburg. In de 13e eeuw kreeg de stad Aardenburg vergunning de Ee te verbreden en als haven geschikt te maken; te Slepeldamme aan het Zwin, waar de Ee uitmondde, werd in 1263 een schutsluis gemaakt. De Ee valt nu op Belgisch gebied in het uitwateringskanaal van de Leie. Tussen Eede en Aardenburg is nog iets van het voormalig riviertje te zien. In en bij Aardenburg

is de loop van de Ee enige malen gewijzigd, de 'verlegde Ee'.

AUTEUR

J.A. Trimpe Burger

LITERATUUR

A.A. Beekman, De wateren, 50. Gysseling, Toponymie Zeeuws-Vlaanderen. Schönfeld, Waternamen, 140-141.