Hyacint

Hyacint

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Aantal plantensoorten, behorend tot de familie der lelieachtigen, die als sierplant gekweekt worden, maar die ook in sommige bossen en op buitenplaatsen voorkomen. Oorspronkelijk zijn zij daar vrijwel steeds aangeplant. Alleen de wilde hyacint (Scilla nón-scripta) is in Nederland in de binnenduinrand mogelijk inheems. Dit geldt waarschijnlijk echter niet voor de Zeeuwse standplaatsen. Deze soort heeft smalle langwerpige grasgroene bladeren en een ijle tros met een beperkt aantal klokvormige blauwe bloemen. De wilde hyacint komt vrij algemeen voor op de Zeeuwse buitenplaatsen en landgoederen. Andere standplaatsen waar deze soort zich spontaan handhaaft ontbreken. Minder algemeen zijn de sterhyacint (S. bifólico en de oosterse sterhyacint (S. sibérica). Deze soorten hebben meer uitstaande stervormige bloemen en zijn doorgaans wat kleiner. Landelijk bezien zijn zij op slechts een beperkt aantal plaatsen verwilderd. De vindplaatsen op Walcheren, o.a. in de bossen tussen Oranjezon en Domburg, nemen daaronder een belangrijke

plaats in. Een andere soort zijn de blauwe druifjes (liziscari botryoides). Deze hebben een meer gesloten bolvormig bloemdek. Ook de blauwe druifjes komen op landgoederen verwilderd voor. Zij zijn echter niet algemeen.

AUTEUR

A.M.M. van Haperen