Oude Polder Van Stuivezand

Oude Polder Van Stuivezand

Verloren polder van Zuid-Beveland, gelegen in de Westerschelde. Hij werd bedijkt tussen 1371 en 1374; de oppervlakte bedroeg ca. 800 schotbare gemeten. De Oude polder was de oudste en centrale polder van het eiland Stuivezand. Dit eiland heeft ongeveer ten zuiden van Baarland gelegen, op gelijke breedte met Kloosterzande in Hulsterambacht. De Dierik scheidde het eiland van het Baarlandse gebied. De totstandkoming van de Dierikpolder in 1525 maakte van Stuivezand een schiereiland. Stuivezand heeft buiten de Oude polder nog bestaan uit de Lange Polder, de Wolfshoekpolder, de Paardekijnspolder, de Hopaardpolder, de Onzer Vrouwenpolder, de Kerkpolder en de St.-Maria Magdalenapolder. Wellicht zijn er nog andere, thans vergeten polders geweest. Vóór de bedijking van de Oude polder was het betreffende schor als opwas in bezit van de graaf; van hem ging ook de bedijking uit. In 1405 verkocht graaf Willem VI de polder aan Jan van Renesse van Rijhauwen, een van de voornaamste ambachtsheren van Baarland, Oudelande en Bakendorp. De overige polders van Stuivezand kwamen aan de west-, noord- en oostzijde van de Oude polder tot stand. De Oude polder heeft vóór het midden der 15e eeuw al met dijkbreuken te kampen gehad; men spreekt over welen en inlagen. De polder inundeerde definitief in 1478; de oppervlakte bedroeg toen nog 704 schotbare gemeten. Wegens meningsverschillen tussen de ambachtsheren bleef hij dertig jaar drijven. Tenslotte werd hij gedeeltelijk herdijkt in de Kerkpolder (1508) en de St.-Maria-Magdalenapolder (1512). Het eiland Stuivezand is tenslotte aan over stromingen met daarop volgende herdijkingen van steeds kleiner gebied ten onder gegaan. In de 17e eeuw ging het voorgoed verloren; de meeste bewoners waren na de beversing van 1534 al niet weergekeerd. In de omgeving van het verdwenen eiland verheffen zich nog slechts enkele zandplaten (o.a. Plaat van Baarland).