Groote Oudemanspolder

Groote Oudemanspolder

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Polder in de gemeente Oostburg, grenzend aan België; opgenomen in het waterschap Het Vrije van Sluis (opgericht 1942); opp. ca. 101 ha, hoogteligging 0,2 tot 1,7 m N.A.P.; behorend tot het hoofdafwateringsgebied Nol Zeven Hoofdplaatpolder). De polder was aanvankelijk een deel van de Oudemanspolder, welke in 1526 in het verdronken gebied van de Zuudzee tot stand kwam. De oppervlakte van de Oudemanspolder bedroeg 1200 gemeten in bruikbaar land. In 1622 werd door de polder de Brandkreek gegraven; het ten westen hiervan gelegen polderdeel heet sindsdien Kleine Oudemanspolder, het ten oosten gelegen deel Groote Oudemanspolder. Dit oostelijk deel (463 ha) werd, na inundatie in 1622, herdij kt in 1652 en viel na het vaststellen van de rijksgrens in 1664 grotendeels in Oostenrijks gebied; thans vormt dit deel de Belgische Oudemanspolder. Het Nederlandse deel was ook bekend als Staten Oudeman. Langs de rijksgrens werd door de Spaanse ingezetenen de Vrijen Dijk in westelijke richting doorgetrokken, tot afweer van eventuele militaire inundaties. Zo'n inundatie vond in 1673 inderdaad plaats. De Groote Oudemanspolder is opgenomen geweest in het waterschap Groote Jonkvrouw-bezuiden, bestaande uit deze polder en Groote Oudemans, die ermee onder één dijkage ligt. De polder heeft behoord tot de voormalige gemeente IJzendijke.

AUTEUR

J. Kuipers

LITERATUUR

Wilderom, Tussen afsluitdammen IV. Gottschalk, Historische geografie II. Roos, Woordenboek. De Hullu, Toevoegsels op Roos. Van der Aa, Aardrijkskundig woordenboek.