Wete

Wete

1. Officiële, vaak mondelinge, kennisgeving van een geboorte of overlijden. Bij een geboorte verricht door de baker en uitsluitend aan familieleden, buren en vrienden. Het doen van de wete bij geboorten raakte eind 19de eeuw in onbruik. De wete bij overlijden hield tot midden 20ste eeuw stand. Zie ook: begrafenis- en rouwgebruiken.

2. Aanzegging, meestal mondeling, van een in te halen verzuim. In het algemeen gold deze term tot ca. 1940; daarna nog slechts in gebruik als schriftelijke aanmaning, bv. van polderbestuur of belastingdienst. De tiendplichtige tienden) haalde zijn deel in natura van het land na ontvangst van een 'wete’, dat het graan aan schoven stond.

3. (De Wete). Naam van het kwartaalbericht van de Heemkundige Kring Walcheren (verschenen vanaf 1 juni 1971).

AUTEUR

M.A. Geuze, herz. J. Dekker (2012)

BRONNEN

-Ghijsen, H.C.M., (red.), Woordenboek der Zeeuwse dialecten. Supplement (Krabbendijke, 2002) 1133.

http://zoeken.zeeuwsebibliotheken.nl/?itemid=|library/vubissmart-zeeland|1464442

-de Wete, gedaan aan de leden van de Heemkundige kring Walcheren (Middelburg, 1971- -)

http://zoeken.zeeuwsebibliotheken.nl/?itemid=|library/vubissmart-zeeland|171613

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

1. Vóór 1940 aanzegging, meestal mondeling, van een overlijden of in te halen verzuim; thans nog veelvuldig gebruikt voor schriftelijke aanmaning, bijv. van polderbestuur of belastingdienst. De tiendplichtige tienden) haalde zijn deel in natura van het land na ontvangst van een 'wete’, dat het graan aan schoven stond.

2. (De Wete). Naam van het kwartaalbericht van de Heemkundige Kring Walcheren (verschijnt vanaf 1 juni 1971).