Konijn

Konijn (oryctólagus Cuniculus)

Konijn (Oryctólagus cuniculus)

Konijnen worden nog wel eens verward met hazen, maar na enige oefening wordt die vergissing niet gauw meer gemaakt. Het konijn heeft kortere oren, een korter lichaam van maximaal 45 cm en een gewicht van hoogstens 2500 gram, een witte donzige wipstaart en een totaal andere gang dan een haas. De achterpoten zijn langer en meer gespierd dan de voorpoten. Ook de voortplantingscyclus verloopt erg verschillend, met name waar het gaat om het opgroeien van de jongen. Dat verschil begint al in de draagtijd. Die bedraagt bij een konijn vier weken, tegen zes weken bij een haas. Jonge konijnen zijn dan ook veel minder ver ontwikkeld. Konijnen worden blind en naakt geboren en zijn pas na een paar weken zelfstandig genoeg om rond te lopen. Ze verblijven in een ondergronds hol waar ze slechts één keer per dag gedurende korte tijd door de moeder gezoogd worden.

AUTEUR

Jacobusse, C.

Meer informatie

LITERATUUR

Bekker, J.P. e.a., 2010: Zoogdieren in Zeeland; Fauna Zeelandica Deel 6, Zoogdierenwerkgroep Zeeland, Stichting Het Zeeuwse Landschap, blz. 108-111

http://zoeken.zeeuwsebibliotheken.nl/?itemid=|library/vubissmart-zeeland|1681022

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Volksnaam: knien (alg.), rammelaer (mannetje), moer of zooge (vrouwtje)).

Algemeen in Zeeland, vooral in de duinen, in de zandige strook in het zuiden van Zeeuws-Vlaanderen en in dijken. De talrijkheid wisselt van jaar tot jaar sterk ten gevolge van epidemieën van myxomatose, een zeer besmettelijke en veelal dodelijke virusziekte, die in Zeeland voor het eerst in 1953 optrad. Konijnen zijn oorspronkelijk niet inheems in Nederland, maar afkomstig uit Spanje. Via Frankrijk en België belandden zij omstreeks 1250 in ons land. Het oudste bericht uit Zeeland vindt men bij Lemnius, 1559, die de dieren waarnam in de duinen van Schouwen.

AUTEUR

K.F. Vaas, herschreven F. van Noordwijk

LITERATUUR

Van der Feen, Wilde konijnen. Rentenaar, Vroegste geschiedenis van het konijn.