Wil Siereveld: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
In clubverband speelde Wil Siereveld vanaf haar vijftiende voor [[VC Vlissingen]]. In augustus 1977 - op haar twintigste - werd Wil Siereveld voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal voor een interland tegen Israel. <ref>[http://zoeken.krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1977-08-27/edition/0/page/25?query=%22Wil%20Siereveld%22&period=1/1/1975-1/1/1980&sort=issuedate%20ascending Krantenbank Zeeland, 'Wil Siereveld eindelijk recht gedaan', in: PZC, 27 augustus 1977]</ref> Zij zou tot 1983 voor Oranje uitkomen. Zij speelde tevens 13 jaar voor het Zeeuws vrouwenteam. | In clubverband speelde Wil Siereveld vanaf haar vijftiende voor [[VC Vlissingen]]. In augustus 1977 - op haar twintigste - werd Wil Siereveld voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal voor een interland tegen Israel. <ref>[http://zoeken.krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1977-08-27/edition/0/page/25?query=%22Wil%20Siereveld%22&period=1/1/1975-1/1/1980&sort=issuedate%20ascending Krantenbank Zeeland, 'Wil Siereveld eindelijk recht gedaan', in: PZC, 27 augustus 1977]</ref> Zij zou tot 1983 voor Oranje uitkomen. Zij speelde tevens 13 jaar voor het Zeeuws vrouwenteam. | ||
Wil Siereveld bleef | Wil Siereveld bleef VC Vlissingen altijd trouw. In mei 1994 nam ze als speelster op 37-jarige leeftijd afscheid als actief speelster. Op haar afscheidswedstrijd werd ze vervangen door haar dochter Bianca. <ref>[http://zoeken.krantenbankzeeland.nl/issue/pzc/1994-05-28/edition/null/page/43?query=%22Wil%20B%C3%B6mer%22&period=1/1/1990-1/1/2000&sort=issuedate%20ascending Krantenbank Zeeland, 'Tanen en bloemen bij afscheid Wil Bömer', in: PZC, 28 mei 1994]</ref> | ||
Na haar actieve carriere bleef Wil Siereveld (inmiddels Bömer) wel bij het vrouwenvoetbal verbonden als trainster. | Na haar actieve carriere bleef Wil Siereveld (inmiddels Bömer) wel bij het vrouwenvoetbal verbonden als trainster. | ||
Versie van 30 jul 2015 09:21
| Wil Siereveld | |
|---|---|
 Wil Siereveld als voetbalster van Vlissingen, bron: Krantenbank Zeeland, in: PZC, 27 augustus 1977 | |
| Geboren | [[]] 1957 Vlissingen |
| Beroep | voetbalster |
| VIAF | [1] |
Speelster
Wil Siereveld (later Bömer) groeide op in een zeer groot (11 kinderen), sportief gezin. Haar oudere broer Ad speelde jarenlang in het eerste van Vlissingen en ook haar jongere broer Wim voetbalde. Haar zus Ineke deed aan handbal (Olympus uit Vlissingen) en Wil zelf speelde ook handbal bij die club. Voetballen leerde ze al op jonge leeftijd op een pleintje in de Vlissingse Bloemenlaan. Daar speelde ze onder andere samen met de latere profs Ton van Eenennaam en Gerard de Nooijer.
In clubverband speelde Wil Siereveld vanaf haar vijftiende voor VC Vlissingen. In augustus 1977 - op haar twintigste - werd Wil Siereveld voor het eerst opgeroepen voor het Nederlands elftal voor een interland tegen Israel. [1] Zij zou tot 1983 voor Oranje uitkomen. Zij speelde tevens 13 jaar voor het Zeeuws vrouwenteam.
Wil Siereveld bleef VC Vlissingen altijd trouw. In mei 1994 nam ze als speelster op 37-jarige leeftijd afscheid als actief speelster. Op haar afscheidswedstrijd werd ze vervangen door haar dochter Bianca. [2]
Na haar actieve carriere bleef Wil Siereveld (inmiddels Bömer) wel bij het vrouwenvoetbal verbonden als trainster.
Trainster
Auteur
Wim van Gorsel, 2015