Leonhard Huizinga

Huizinga, Leonhard

(Groningen 3 augustus 1906 - Wassenaar 9 juni 1980). Letterkundige.

Zoon van Johan Huizinga. Redacteur van het Algemeen Handelsblad 1936-1941. Schreef een aantal vlotte en veel gelezen romans en novellen, waarvan de bekendste werken de saga van Adriaan en Olivier vormt. ‘Adriaan en Olivier’ (1939),’ Olivier en Adriaan’ (1949) en ‘Adriaan contra Olivier’ (1954) zijn hiervan de beste. Hierna zouden ook nog ‘Prins Adriaan en prins Olivier’ (1969), Hasjadriaan en Hasjolivier (ca. 1974), ‘Adriaan met Olivier natuurlijk’ (1977), Adriaan, Olivier en Tarzan (1978) , Adriaan en Olivier met Oerkoende (1979) en Olivier zonder Adriaan (1980) volgen. Alle verhalen rondom de tweeling spelen zich gedeeltelijk af op ‘Korenvliet’ (Toornvliet) onder ‘Rittenburg’(Middelburg), het buiten van zijn grootvader mr. Leonhard Schorer. Steevast rijden Adriaan en Olivier de stadhuistrap van Rittenburg met hun auto kapot. Alleen het eerste deel (Adriaan en Olivier) speelt zich volledig af op de buitenplaats. Herinneringen daaraan vindt men ook in de romans ‘Loete’ (1951) en ‘Herinneringen aan mijn vader’(1963) en in de autobiografie ‘Mijn hartje wat wil je nog meer’(1968).

AUTEUR

P.L. Meertens, herz. J. Francke (2012)

LITERATUUR

J.W. Bosch e.a., Toornvliet en Staatsbosbeheer, nieuwe bewoners voor een oude buitenplaats (Middelburg, 1991).

AFBEELDING

Een tekening, gewassen in oostindische inkt, van het buiten Toornvliet te Middelburg, waar de Adriaan en Olivier-boeken van L. Huizinga zich afspelen.

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

(Groningen 3 aug. 1906 - Wassenaar 9 juni 1980). Letterkundige. Zoon van Johan Huizinga. Redacteur van het Algemeen Handelsblad 1936-1941. Schreef een aantal vlotte en veel gelezen romans en novellen, waarvan Adriaan en Olivier (1939; 1970) Olivier en Adriaan (1949; 1968), Adriaan contra Olivier (1954), Prins Adriaan en prins Olivier (1969) en Adriaan en Olivier natuurlijk (1979) zich op Toorenvliedt onder Middelburg, het buiten van zijn grootvader mr. Leonhard Schorer, afspelen. Herinneringen daaraan vindt men ook in de romans Loete (1951) en Herinneringen aan mijn vader (1963) en in de autobiografie Mijn hartje wat wil je nog meer (1968).