Peerboom

Verdronken dorp en parochie in Oost Zeeuws-Vlaanderen. Lag in het ambacht van Assenede, in het noorden van de in 1825 in het kader van de kanaalwerken tot stand gekomen Nieuw-Papeschorpolder en ten zuiden kan het huidige Sluiskil. Als parochie vermeld in 1250. De kerk behoorde aan het kapittel van St.-Salvator te Utrecht. Reeds in 1240 had de abdij van Ter Duinen hier de uithof Lepe, als onderdeel van Zande. Aan deze uithof was een hospitaal verbonden. Van 1263 tot 1275 zijn de gronden van Lepe ingepolderd, op voorwaarde dat de helft aan Ter Duinen zou komen en de helft aan de Vlaamse gravin. Deze laatste maakte echter in 1273 aanspraak op alle goederen. Peerboom verdween in 1488 onder water, in de eerste plaats door de inundaties tijdens de oorlog die Maximiliaan van Oostenrijk in deze streek voerde en vervolgens door de stormvloed van 1493. De naam leefde voort als naam van een schor ten noordwesten van Axel, tussen de Schorre van Zevenaar en Koe Gors (latere poldernamen), en grenzend aan Axelse Gat/Souterick; het Soute Spuij liep erlangs.

Auteur

-J.A. Trimpe Burger; bew. Jan J.B. Kuipers (2014)

Literatuur

-Fruijtier, Hontenisse.

-Gottschalk, De Middeleeuwse Braakman.

-[M.K.E. Gottschalk, Historische geografie van westelijk Zeeuws-Vlaanderen. Tot de Elisabethsvloed van 1404 (2e dr., Dieren 1983); id., Historische geografie van westelijk Zeeuws-Vlaanderen. Van het begin der 15e eeuw tot de inundaties tijdens de tachtigjarige oorlog (Assen, 1955-1958).]

-Grijpink, Register op de parochiën.

-Jan J.B. Kuipers (eindred.), Sluimerend in slik. Verdronken dorpen en verdronken land in zuidwest Nederland (Middelburg, 2004) 40-49 nr. 83.

-S. Muller Hz., De indeeling van het bisdom.