Floortje Zwigtman: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
Regel 77: | Regel 77: | ||
[[Category: Zeeuwen]] | [[Category: Zeeuwen]] | ||
[[Category: Kunst & cultuur]] | [[Category: Kunst & cultuur]] | ||
[[Category: Letterkunde]] | |||
{{DEFAULTSORT:Zwigtman, Floortje}} | {{DEFAULTSORT:Zwigtman, Floortje}} |
Huidige versie van 28 nov 2024 om 10:54
Floortje Zwigtman | |
---|---|
De Terneuzense schrijfster Floortje Zwigtman tijdens een avond van de Stichting Literaire Activiteiten Zeeland (SLAZ) in de Zeeuwse Bibliotheek. Foto: D.J. Gjeltema, 10 oktober 2006. Bron: ZB/Beeldbank Zeeland, rec.nr. 198017 | |
Geboren | 13 november 1974 Terneuzen |
Beroep | kinderboekenschrijfster |
VIAF | Floortje Zwigtman |
De naam Floortje Zwigtman is een pseudoniem voor Andrea Oostdijk. Ze koos de naam Zwigtman omdat deze een rol speelt in haar familiegeschiedenis. Floortje Zwigtman is een Nederlandse kinderboekenschrijfster. Zij staat er om bekend dat ze moeilijke onderwerpen en taboes niet uit de weg gaat; haar 'young-adult' boeken geven een beeld van de mens, waarbij geweld, martelingen, moord en seks dikwijls onderdeel van het verhaal zijn.
Achtergrond
Floortje Zwigtman, pseudoniem voor Andrea Oostdijk, groeide op in een christelijk onderwijsgezin in het centrum van Terneuzen. Elke vakantie bracht zij door bij haar opa en oma in Renesse, die daar een boerderij hadden.
Al vanaf haar vroege jeugd vertelde Floortje Zwigtman graag verhalen. Langzaam ging dat over op schrijven. Gestimuleerd door een leraar Nederlands mondde dit in 2001 uit in haar debuutroman 'Spelregels’.[1]
Opleiding
Na de middelbare school heeft Floortje Zwigtman de pedagogische academie gevolgd in Middelburg. Ook heeft ze onderwijskunde en psychologie gestudeerd aan de Open Universiteit. Na haar opleiding stond ze tweeënhalf jaar voor de klas op een basisschool. Ook had ze vanaf 2000 een eigen tekstbureau (Bureau Inkt, gespecialiseerd in het schrijven en ontwikkelen van leermiddelen in het onderwijs).
Schrijverscarrière
Floortje Zwigtman debuteerde in 2001 met het boek Spelregels, dat zich afspeelt in de middeleeuwen. Voor haar tweede boek, Wolfsroedel (2002), won ze twee prijzen voor kinderboeken: de Gouden Uil in België (tot 2016 de Fintro Literatuurprijs) en een Zilveren Zoen in Nederland.[2] Het boek kreeg overigens ook kritiek. Ouders en pedagogen zouden het te bloederig en zwartgallig vinden en te veel de nadruk leggen op moreel verval. Haar boek Schijnbewegingen (2005) beschrijft het leven en de avonturen van de jonge Adrian Mayfield, die ontdekt dat hij zich eerder tot mannen aangetrokken voelt. Het boek, dat zich afspeelt in de tijd van Oscar Wilde (1894) is een combinatie van fictie en waargebeurde feiten, en won in 2006 de Gouden Uil en de Gouden Zoen. [3] [4]Voor de totstandkoming van het verhaal deed ze uitgebreid onderzoek naar het Victoriaanse tijdperk waarin het verhaal zich afspeelt. Het boek werd zowel door volwassenen als jongvolwassenen gelezen en vormde het eerste deel van de trilogie 'Een groene bloem'. Het tweede deel (Tegenspel) verscheen in februari 2007, waarna bijna tegelijk de korte spin-off Kersenbloed volgde. Het laatste deel van de trilogie (Spiegeljongen) verscheen in februari 2010. In november 2010 won zij met dit boek de Zeeuwse boekenprijs.[5] In 2014 schreef Zwigtman het boek 'Vlam'. Hierin schrijft ze over een totalitaire staat, het fictieve land Chimeria. Ook dit werk kreeg lovende kritieken.[6] 'Vlam' was het eerste deel van de trilogie 'Vonk'. In 2018 werd Fabeldieren, het prentenboek dat Floortje Zwigtman samen met illustrator Ludwig Volbeda maakte, onderscheiden met het Gouden Penseel, de jaarlijkse prijs voor het best geïllustreerde boek.[7] In 2020 werd aan haar een Zilveren Griffel toegekend voor Het geheime boek van Sinterklaas. In dit boek werd voor kinderen en jongeren de ontwikkeling van de Sinterklaastraditie geschetst.
Prive/trivia
Floortje Zwigtman was lange tijd woonachtig in Middelburg. Samen met haar levenspartner Alice Verheij (schrijfster Anna Ros) verhuisde ze in 2023 naar het platteland van Bretagne, waar het paar een boerderij kocht.[8]
Eretekens/prijzen
- Gouden Uil Jeugdliteratuur (België), 2003, voor Wolfsroedel
- Zilveren Zoen, 2003, voor Wolfsroedel
- BGN Jeugdboek van het jaar, 2005, voor Schijnbewegingen
- Gouden Uil Jeugdliteratuur (België), 2006, voor Schijnbewegingen
- Zilveren Zoen, 2006, voor Schijnbewegingen
- Zeeuwse boekenprijs, 2010, voor Spiegeljongen
- Gouden Penseel, 2018, voor Fabeldieren
- Accolade Zeeuwse boekenprijs, 2019, voor Het boek van het leven
- Zilveren Griffel, 2020, voor Het geheime boek van Sinterklaas
Bibliografie
- Spelregels, 2001
- Wolfsroedel, 2002
- Trilogie "Een groene bloem", 2005-2010
-Schijnbewegingen, 2005 -Tegenspel, 2007 -Spiegeljongen, 2010
- Kersenbloed (kort verhaal), 2007
- Mispunt!, 2007
- Haat kwadraat (kort verhaal), 2008
- Merels grote varkensvakantie, 2008
- De Gifzuster (kort verhaal, AVI E5), 2008
- Leeuwenmoed, 2009
- Drakenklauw en bloemensla, 2009
- Kijk naar jezelf, 2011
- Elfenstreek (kort verhaal), 2013
- Vlam, 2014
- Fabeldieren, 2017
- Het boek van het leven, 2019
- Het geheime boek van Sinterklaas, 2019
Bronnen
Auteur
W. van Gorsel, 2024
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Debuut Floortje Zwigtman met jeugdboek Spelbrekers', in: PZC, 16 februari 2001, pag. 34
- ↑ Krantenbank Zeeland, ‘Middelburgse schrijfster wint prestigieuze prijs’, in: PZC, 24 maart 2003, pag. 15
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Zwigtman wint opnieuw Gouden Uil', in: PZC, 27 maart 2006, pag. 1
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Het nare mannetje pletten met een torenhoge stapel mooie boeken', in: PZC, 20 april 2006, pag. 17
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Drie keer scheepsrecht voor Froortje Zwigtman', in: PZC, 6 november 2010, pag. 2
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Aan het einde weet je nog niks', in: PZC, 3 november 2014, pag. 26
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Gouden penseel voor illustraties in Fabeldieren van Floortje Zwigtman, in: PZC, 21 september 2018, pag. 33
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Schrijfsters emigreren naar het platteland van Frankrijk', in: PZC, 22 oktober 2022, pag. 38