Eduard Andriessen: verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 12: | Regel 12: | ||
Eduard Andriessen was afkomstig uit Hontenisse en kwam in 1912 naar Vlissingen om als ambtenaar te werken voor de Dienst van de Posterijen (PTT). Hij werd in 1923 gekozen als raadslid in Vlissingen voor de Katholieke Volkspartij (KVP). Hij zou dit ambt uitoefenen tot september 1949. | Eduard Andriessen was afkomstig uit Hontenisse en kwam in 1912 naar Vlissingen om als ambtenaar te werken voor de Dienst van de Posterijen (PTT). Hij werd in 1923 gekozen als raadslid in Vlissingen voor de Katholieke Volkspartij (KVP). Hij zou dit ambt uitoefenen tot september 1949. | ||
Andriessen kenmerkte zich in de Vlissingse politiek vooral vanwege zijn grote betrokkenheid bij het wel en wee van de Vlissingse arbeidersbevolking. Dit uitte zich met name in zijn vooruitstrevende sociale denkbeelden, die hem in KVP-kringen niet altijd in dank werden afgenomen. Twee voorbeelden daarvan waren onder andere de oprichting van de kolenvereniging (fonds) en van de door hem opgerichte coöperatie ‘Ons Voordeel’ in 1930. | Andriessen kenmerkte zich in de Vlissingse politiek vooral vanwege zijn grote betrokkenheid bij het wel en wee van de Vlissingse arbeidersbevolking. Dit uitte zich met name in zijn vooruitstrevende sociale denkbeelden, die hem in KVP-kringen niet altijd in dank werden afgenomen. Twee voorbeelden daarvan waren onder andere de oprichting van de kolenvereniging (fonds) en van de door hem opgerichte coöperatie ‘Ons Voordeel’ in 1930. | ||
Tijdens het raadlidmaatschap van Eduard Andriessen speelden er in de Vlissingse politiek een aantal grote thema’s zoals de besprekingen over de ziekenhuisverpleging en de behandeling van de ziekenhuiskwestie, waarbij Andriessen een voorstander bleek van particuliere ziekenverzorging. Daarnaast was de grote sociale vooruitgang en de uitbreiding van de allerlei sociale arbeid, met name na de Tweede Wereldoorlog een belangrijk thema. | Tijdens het raadlidmaatschap van Eduard Andriessen speelden er in de Vlissingse politiek een aantal grote thema’s zoals de besprekingen over de ziekenhuisverpleging en de behandeling van de ziekenhuiskwestie, waarbij Andriessen een voorstander bleek van particuliere ziekenverzorging. Daarnaast was de grote sociale vooruitgang en de uitbreiding van de allerlei sociale arbeid, met name na de Tweede Wereldoorlog een belangrijk thema.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/stm/1962-10-16/edition/null/page/5 Krantenbank Zeeland, 'E. Andriessen overleden: Leven van strijd voor de Vlissingse arbeiders', De Stem, 16 oktober 1962]</ref> | ||
==Nevenfuncties== | ==Nevenfuncties== | ||
Versie van 4 mrt 2024 14:10
| Eduard Andriessen | |
|---|---|
 Voormalig stadhuis (tot 1965) (Van Dishoeckhuis) van Vlissingen, gevestigd aan de Houtkade 12 met op de voorgrond de Scheepjesbrug. Fotograaf: onbekend, augustus 1911. Bron: ZB, Beeldbank Zeeland, rec.nr. 168783 | |
| Geboren | 8 augustus 1881 Walsoorden (gem. Hontenisse) |
| Overleden | 14 oktober 1962 Vlissingen |
| Beroep | Gemeenteraadslid Vlissingen |
Biografie
Eduard Andriessen was afkomstig uit Hontenisse en kwam in 1912 naar Vlissingen om als ambtenaar te werken voor de Dienst van de Posterijen (PTT). Hij werd in 1923 gekozen als raadslid in Vlissingen voor de Katholieke Volkspartij (KVP). Hij zou dit ambt uitoefenen tot september 1949. Andriessen kenmerkte zich in de Vlissingse politiek vooral vanwege zijn grote betrokkenheid bij het wel en wee van de Vlissingse arbeidersbevolking. Dit uitte zich met name in zijn vooruitstrevende sociale denkbeelden, die hem in KVP-kringen niet altijd in dank werden afgenomen. Twee voorbeelden daarvan waren onder andere de oprichting van de kolenvereniging (fonds) en van de door hem opgerichte coöperatie ‘Ons Voordeel’ in 1930. Tijdens het raadlidmaatschap van Eduard Andriessen speelden er in de Vlissingse politiek een aantal grote thema’s zoals de besprekingen over de ziekenhuisverpleging en de behandeling van de ziekenhuiskwestie, waarbij Andriessen een voorstander bleek van particuliere ziekenverzorging. Daarnaast was de grote sociale vooruitgang en de uitbreiding van de allerlei sociale arbeid, met name na de Tweede Wereldoorlog een belangrijk thema.[1]
Nevenfuncties
- voorzitter van de Katholieke Volksbond
- voorzitter van de Stichting Petrus (vakafdeling post)
- voorzitter van het Huisvesting comité
- bestuurder van ‘Herwonnen Levenskracht’ (t.b.c.-bestrijding)
- lid van het R.K. arm- en weesbestuur
- lid van het bestuur van het katholieke ziekenhuis St. Joseph
- voorzitter van de R.K. woningbouwvereniging St. Willibrordus, in 1937 door hem opgericht.
Prijzen/Eretekens
- Het gouden erekruis Pro Ecclesia et Pontifice (een pauselijke onderscheiding), 1947.
Bronnen
Auteur
-W. van Gorsel, 2023