Paasgebruiken: verschil tussen versies
Importing text file |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 3: | Regel 3: | ||
}} | }} | ||
Volksgewoonten ter gelegenheid van het paasfeest. Omstreeks 1850 was het | Volksgewoonten ter gelegenheid van het paasfeest. Omstreeks 1850 was het eieren rapen op de Walcherse dorpen nog vrij algemeen, maar omstreeks 1870 was het al zeldzaam geworden. In de loop van de 20ste eeuw raakte dit gebruik opnieuw in zwang. In het Zeeuws-Vlaamse grensgebied haalden de kinderen op Goede Vrijdag eieren op onder het zingen van oude paasliedjes (tot 1940). Op eerste Paasdag vonden er spelen als *gaaischieten en pierbollen plaats, terwijl tweede Paasdag vooral een speeldag voor de kinderen was. In de Walcherse dorpen vermaakte men zich op tweede en derde Paasdag met bollen (met drie grote houten ballen langs de straat rollen) en balgooien. Meisjes vermaakten zich met touwtjespringen, hetgeen in de vooravond van Paasmaandag omstreeks 1880 ook in Middelburg door jonge vrouwen werd gedaan. De jongere jeugd danste hier rond vetkaarsjes. Ook liepen de kinderen er op de avond van Paasdrie met lampions. Zij zongen 'Hollandse jongens, waar moeten wij naar toe? Wij, wij moeten naar Brussel toe', een lied dat aan de Belgische Opstand in 1830 herinnert. Tot het eind van de 19de eeuw vierden de bewoners van de Veersesingel te Middelburg en omgeving op tweede Paasdag hun Dampoortse kermis, onder andere met eieren rapen. Nog omstreeks 1910 liepen kinderen in Tholen en Hulst, wellicht ook in andere plaatsen, op palmzondag met palmpaasjes en in Zierikzee met *aeremstokjes. | ||
== Auteur == | |||
P.J. Meertens, herz. J. Dekker (2012) | |||
= | == Literatuur == | ||
-J. Vader, ''Oud Walcheren; van mensen en dingen uit grootvaders tijd'' (Middelburg, 1965) 56. | |||
== Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984 == | |||
{{GoToOriginal}} | |||
Volksgewoonten ter gelegenheid van het paasfeest. Omstreeks 1850 was het eiergaren op de Walcherse dorpen nog vrij algemeen, maar omstreeks 1870 was het al zeldzaam geworden. In het Zeeuws-Vlaamse grensgebied haalden (tot 1940) de kinderen op Goede Vrijdag eieren op onder het zingen van oude paasliedjes. Op eerste Paasdag vonden er spelen als [[gaaischieten]] en pierbollen plaats, terwijl tweede Paasdag vooral een speeldag voor de kinderen was. In de vooravond van Paasmaandag werd omstreeks 1880 in Middelburg door een hele schare jonge vrouwen touwtje gesprongen en door de jongere jeugd rond vetkaarsjes gedanst. Ook liepen de kinderen er op de avond van Paasdrie met lampions onder het zingen van het waarschijnlijk uit 1830 daterende lied 'Hollandse jongens, waar moeten wij naar toe? Wij, wij moeten naar Brussel toe'. Tot het eind van de 19e eeuw vierden de bewoners van de Veerse singel te Middelburg en omgeving op tweede Paasdag hun Dampoortse kermis, o.a. met eierrapen. Nog omstreeks 1910 liepen kinderen in Tholen en Hulst, wellicht ook in andere plaatsen, op palmzondag met palmpaasjes en in Zierikzee met [[aeremstokjes]]. Al deze gebruiken kwamen in Zeeland oudtijds meer voor dan tegenwoordig; de gewoonte de derde Paasdag te vieren, is nog niet geheel verdwenen. | |||
[[category:Kunst & cultuur]] | |||
[[category:volkskunde]] | [[category:volkskunde]] | ||
Versie van 24 dec 2014 14:11
| Paasgebruiken |
|---|
Volksgewoonten ter gelegenheid van het paasfeest. Omstreeks 1850 was het eieren rapen op de Walcherse dorpen nog vrij algemeen, maar omstreeks 1870 was het al zeldzaam geworden. In de loop van de 20ste eeuw raakte dit gebruik opnieuw in zwang. In het Zeeuws-Vlaamse grensgebied haalden de kinderen op Goede Vrijdag eieren op onder het zingen van oude paasliedjes (tot 1940). Op eerste Paasdag vonden er spelen als *gaaischieten en pierbollen plaats, terwijl tweede Paasdag vooral een speeldag voor de kinderen was. In de Walcherse dorpen vermaakte men zich op tweede en derde Paasdag met bollen (met drie grote houten ballen langs de straat rollen) en balgooien. Meisjes vermaakten zich met touwtjespringen, hetgeen in de vooravond van Paasmaandag omstreeks 1880 ook in Middelburg door jonge vrouwen werd gedaan. De jongere jeugd danste hier rond vetkaarsjes. Ook liepen de kinderen er op de avond van Paasdrie met lampions. Zij zongen 'Hollandse jongens, waar moeten wij naar toe? Wij, wij moeten naar Brussel toe', een lied dat aan de Belgische Opstand in 1830 herinnert. Tot het eind van de 19de eeuw vierden de bewoners van de Veersesingel te Middelburg en omgeving op tweede Paasdag hun Dampoortse kermis, onder andere met eieren rapen. Nog omstreeks 1910 liepen kinderen in Tholen en Hulst, wellicht ook in andere plaatsen, op palmzondag met palmpaasjes en in Zierikzee met *aeremstokjes.
Auteur
P.J. Meertens, herz. J. Dekker (2012)
Literatuur
-J. Vader, Oud Walcheren; van mensen en dingen uit grootvaders tijd (Middelburg, 1965) 56.
Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984
Volksgewoonten ter gelegenheid van het paasfeest. Omstreeks 1850 was het eiergaren op de Walcherse dorpen nog vrij algemeen, maar omstreeks 1870 was het al zeldzaam geworden. In het Zeeuws-Vlaamse grensgebied haalden (tot 1940) de kinderen op Goede Vrijdag eieren op onder het zingen van oude paasliedjes. Op eerste Paasdag vonden er spelen als gaaischieten en pierbollen plaats, terwijl tweede Paasdag vooral een speeldag voor de kinderen was. In de vooravond van Paasmaandag werd omstreeks 1880 in Middelburg door een hele schare jonge vrouwen touwtje gesprongen en door de jongere jeugd rond vetkaarsjes gedanst. Ook liepen de kinderen er op de avond van Paasdrie met lampions onder het zingen van het waarschijnlijk uit 1830 daterende lied 'Hollandse jongens, waar moeten wij naar toe? Wij, wij moeten naar Brussel toe'. Tot het eind van de 19e eeuw vierden de bewoners van de Veerse singel te Middelburg en omgeving op tweede Paasdag hun Dampoortse kermis, o.a. met eierrapen. Nog omstreeks 1910 liepen kinderen in Tholen en Hulst, wellicht ook in andere plaatsen, op palmzondag met palmpaasjes en in Zierikzee met aeremstokjes. Al deze gebruiken kwamen in Zeeland oudtijds meer voor dan tegenwoordig; de gewoonte de derde Paasdag te vieren, is nog niet geheel verdwenen.