Isaac Dignus Fransen van de Putte: verschil tussen versies
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{InfoboxPersoon | afbeelding = 200px | naam = Johannes Adolphus van de Putte | onderschrift = Portret van I.D. Fransen van de P...' |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{InfoboxPersoon | {{InfoboxPersoon | ||
| afbeelding = [[Bestand:ZA_GCZ_Luteijn_2569. | | afbeelding = [[Bestand:ZA_GCZ_Luteijn_2569.jp|200px]] | ||
| naam = Johannes Adolphus van de Putte | | naam = Johannes Adolphus van de Putte | ||
| onderschrift = Portret van I.D. Fransen van de Putte, ca. 1870-1880, foto: ZA, Genealogisch Centrum Zeeland collectie Luteijn, inv.nr. 2569 | | onderschrift = Portret van I.D. Fransen van de Putte, ca. 1870-1880, foto: ZA, Genealogisch Centrum Zeeland collectie Luteijn, inv.nr. 2569 | ||
| Regel 15: | Regel 15: | ||
== Politieke carrière == | == Politieke carrière == | ||
Na dienst op een mailboot stelde hij zich in 1859 kandidaat voor de verkiezingen voor het district Goes. Hij werd gekozen in de Kamer en daar wist hij zich op te werpen tot naamgever van een groep vooruitstrevende liberalen, de Puttianen. Deze groep was voorstander van een gematigd overheidsingrepen om vanuit de politiek sneller invloed uit te kunnen oefenen op de economie. Van februari 1863 tot mei 1866 was Fransen van de Putte minister van Koloniën en schafte hij onder meer in 1866 het straffen door rotanslagen af. Fransen van de Putte volgde Thorbecke op als premier in 1866. Hij slaagde er in het Cultuurstelsel grotendeels te ontmantelen. Hoewel dit zeer winstgevend was voor Nederland voorzag Fransen van de Putte dat het Cultuurstelsel zonder hervormingen Nederland grote nadelige politieke gevolgen zou bezorgen. Het kabinet Fransen van de Putte hield het iets langer dan honderd dagen vol en werd door Thorbecke ten val gebracht, maar in 1872 beheerde hij het ministerie van Koloniën opnieuw. Daarna was hij nog lang een invloedrijk parlementariër. | Na dienst op een mailboot stelde hij zich in 1859 kandidaat voor de verkiezingen voor het district Goes. Hij werd gekozen in de Kamer en daar wist hij zich op te werpen tot naamgever van een groep vooruitstrevende liberalen, de Puttianen. Deze groep was voorstander van een gematigd overheidsingrepen om vanuit de politiek sneller invloed uit te kunnen oefenen op de economie. Van februari 1863 tot mei 1866 was Fransen van de Putte minister van Koloniën en schafte hij onder meer in 1866 het straffen door rotanslagen af. Fransen van de Putte volgde Thorbecke op als premier in 1866. Hij slaagde er in het Cultuurstelsel grotendeels te ontmantelen. Hoewel dit zeer winstgevend was voor Nederland voorzag Fransen van de Putte dat het Cultuurstelsel zonder hervormingen Nederland grote nadelige politieke gevolgen zou bezorgen. Het kabinet Fransen van de Putte hield het iets langer dan honderd dagen vol en werd door Thorbecke ten val gebracht, maar in 1872 beheerde hij het ministerie van Koloniën opnieuw. Daarna was hij nog lang een invloedrijk parlementariër. | ||
== Literatuur == | == Literatuur == | ||
Versie van 10 dec 2019 09:03
| Isaac Dignus Fransen van de Putte | |
|---|---|
|
Bestand:ZA GCZ Luteijn 2569.jp Portret van I.D. Fransen van de Putte, ca. 1870-1880, foto: ZA, Genealogisch Centrum Zeeland collectie Luteijn, inv.nr. 2569 | |
| Geboren | 22 maart 1822 Goes |
| Overleden | 3 maart 1902 's-Gravenhage |
| Beroep | politicus |
| VIAF | I.D. Fransen van de Putte |
Opleiding en werk als zeeman
Isaäc was de zoon van Johannes Fransen van de Putte, en vertrok al op zijn elfde jaar uit Zeeland. Hij werd koopvaardijofficier en reisde vele malen naar de Oost. Dit naar aanleiding van een incident tijdens zijn opleiding op het Koninklijk Instituut voor de Marine Academie in Medemblik. Op oudejaarsdag 1837 was hij betrokken bij een incident waarbij een pispot over een schildwacht heen. Hierna werd hij van het instituut verwijderd en zijn vader gebood hem als lichtmatroos te gaan varen. In tien reizen klom hij vervolgens op tot de rang van eerste stuurman.
Politieke carrière
Na dienst op een mailboot stelde hij zich in 1859 kandidaat voor de verkiezingen voor het district Goes. Hij werd gekozen in de Kamer en daar wist hij zich op te werpen tot naamgever van een groep vooruitstrevende liberalen, de Puttianen. Deze groep was voorstander van een gematigd overheidsingrepen om vanuit de politiek sneller invloed uit te kunnen oefenen op de economie. Van februari 1863 tot mei 1866 was Fransen van de Putte minister van Koloniën en schafte hij onder meer in 1866 het straffen door rotanslagen af. Fransen van de Putte volgde Thorbecke op als premier in 1866. Hij slaagde er in het Cultuurstelsel grotendeels te ontmantelen. Hoewel dit zeer winstgevend was voor Nederland voorzag Fransen van de Putte dat het Cultuurstelsel zonder hervormingen Nederland grote nadelige politieke gevolgen zou bezorgen. Het kabinet Fransen van de Putte hield het iets langer dan honderd dagen vol en werd door Thorbecke ten val gebracht, maar in 1872 beheerde hij het ministerie van Koloniën opnieuw. Daarna was hij nog lang een invloedrijk parlementariër.
Literatuur
- Isaäc Dignus Fransen van de Putte [Documentatiemap (Middelburg: Zeeuws Documentatiecentrum, 2008)]
- Paul Consten, I.D. Fransen van de Putte (1822-1902). Het leven van een selfmade politicus (Hilversum, 2019).
- Krantenbank Zeeland, Jan van Damme, 'Deze Zeeuw wás vergeten', in: PZC, 9 december 2019, p. 21
Auteur
-J. Francke, 2019