Morres Wonen Hulst: verschil tussen versies
| Regel 15: | Regel 15: | ||
In de jaren 60 groeit Morres steeds verder uit en neemt het personeelsbestand toe tot boven de honderd en neemt de verkoopoppervlakte toe tot ongeveer 4000 m2. De vestiging van Morres in de binnenstad levert steeds meer logistieke problemen op. Hierdoor wordt uitgekeken naar een nieuwe locatie buiten Hulst. Die wordt in 1973 gevonden in bedrijventerrein Tol (Industrieweg), waar volop uitbreidingsmogelijkheden zijn. Hier kan Morres uitgroeien tot een zeer grote woon-meubelwinkel.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/stm/1973-02-03/edition/null/page/7?query=%22Morres%22%20and%20%22verhuizing%22%20&period=1/1/1970-1/1/1975&sort=relevance Krantenbank Zeeland, 'Meubelgigant verlaat de binnenstad', in: De Stem, 3 februari 1973]</ref> | In de jaren 60 groeit Morres steeds verder uit en neemt het personeelsbestand toe tot boven de honderd en neemt de verkoopoppervlakte toe tot ongeveer 4000 m2. De vestiging van Morres in de binnenstad levert steeds meer logistieke problemen op. Hierdoor wordt uitgekeken naar een nieuwe locatie buiten Hulst. Die wordt in 1973 gevonden in bedrijventerrein Tol (Industrieweg), waar volop uitbreidingsmogelijkheden zijn. Hier kan Morres uitgroeien tot een zeer grote woon-meubelwinkel.<ref>[https://krantenbankzeeland.nl/issue/stm/1973-02-03/edition/null/page/7?query=%22Morres%22%20and%20%22verhuizing%22%20&period=1/1/1970-1/1/1975&sort=relevance Krantenbank Zeeland, 'Meubelgigant verlaat de binnenstad', in: De Stem, 3 februari 1973]</ref> | ||
In het nieuwe pand biedt Morres de klant geheel nieuwe mogelijkheden. Zo kunnen klanten meubels (met korting) zelf meenemen - eventueel met een bij Morres gehuurde bestelauto - en komen er een koffiebar en een restaurant. Morres maakt het mogelijk dat meubels kijken (en kopen) door de klant steeds meer als een dagje uit wordt ervaren. Dit concept legt het bedrijf geen windeieren. Het groeit uit tot een toonaangevend wooninterieur-bedrijf binnen de Benelux. Het bedrijfsoppervlak groeit in de jaren 80 naar 60.000 m2. | In het nieuwe pand biedt Morres de klant geheel nieuwe mogelijkheden. Zo kunnen klanten meubels (met korting) zelf meenemen - eventueel met een bij Morres gehuurde bestelauto - en komen er een koffiebar en een restaurant. Morres maakt het mogelijk dat meubels kijken (en kopen) door de klant steeds meer als een dagje uit wordt ervaren. Dit concept legt het bedrijf geen windeieren. Het groeit uit tot een toonaangevend wooninterieur-bedrijf binnen de Benelux en zelfs binnen Europa. Het bedrijfsoppervlak groeit in de jaren 80 naar 60.000 m2. | ||
Morres richt zich zowel op de Nederlandse als de Belgische markt. Vanwege de Belgische klandizie vraagt het bedrijf daarom als een van de eersten in ons land om ontheffing van de wettelijk verplichte sluiting op zondag. Als een van de eersten werkt het bedrijf ook met een eigen catalogus en (als woonwinkel) met een eigen webshop. | Morres richt zich zowel op de Nederlandse als de Belgische markt. Vanwege de Belgische klandizie vraagt het bedrijf daarom als een van de eersten in ons land om ontheffing van de wettelijk verplichte sluiting op zondag. Als een van de eersten werkt het bedrijf ook met een eigen catalogus en (als woonwinkel) met een eigen webshop. | ||
Versie van 6 jul 2017 09:36
Detailhandel voor woninginrichting in Hulst (LATER MEER).
| Morres Wonen Hulst |
|---|
Geschiedenis van het bedrijf
Het begin
In een kleine winkel in het centrum van Hulst, richt de 23-jarige Fré Morres op 1 april 1909 het bedrijf Morres Meubel op. Het is aanvankelijk alleen een kleine meubelwinkelwerkplaats aan de Grote Bagijnestraat. Later komt er ook een winkel bij; eerst aan de Bontehondstraat, later in de Lange Nieuwstraat.
In 1918 verhuist Morres naar de Vismarkt. Geleidelijk werd ook dit pand echter te klein en in 1949 verhuist het bedrijf opnieuw. Dit keer naar de Bierkaaistraat, waar men toonzalen kan gebruiken en waar er uitbreidingsmogelijkheden liggen. Rond 1960 werken er al tientallen mensen bij Morres en worden met vier vrachtauto's meubels door heel Nederland en ook in België bezorgd.
1973: verhuizing
In de jaren 60 groeit Morres steeds verder uit en neemt het personeelsbestand toe tot boven de honderd en neemt de verkoopoppervlakte toe tot ongeveer 4000 m2. De vestiging van Morres in de binnenstad levert steeds meer logistieke problemen op. Hierdoor wordt uitgekeken naar een nieuwe locatie buiten Hulst. Die wordt in 1973 gevonden in bedrijventerrein Tol (Industrieweg), waar volop uitbreidingsmogelijkheden zijn. Hier kan Morres uitgroeien tot een zeer grote woon-meubelwinkel.[1]
In het nieuwe pand biedt Morres de klant geheel nieuwe mogelijkheden. Zo kunnen klanten meubels (met korting) zelf meenemen - eventueel met een bij Morres gehuurde bestelauto - en komen er een koffiebar en een restaurant. Morres maakt het mogelijk dat meubels kijken (en kopen) door de klant steeds meer als een dagje uit wordt ervaren. Dit concept legt het bedrijf geen windeieren. Het groeit uit tot een toonaangevend wooninterieur-bedrijf binnen de Benelux en zelfs binnen Europa. Het bedrijfsoppervlak groeit in de jaren 80 naar 60.000 m2.
Morres richt zich zowel op de Nederlandse als de Belgische markt. Vanwege de Belgische klandizie vraagt het bedrijf daarom als een van de eersten in ons land om ontheffing van de wettelijk verplichte sluiting op zondag. Als een van de eersten werkt het bedrijf ook met een eigen catalogus en (als woonwinkel) met een eigen webshop.
1998: ook buiten Zeeland
In 1998 opende Morres grote winkels in Deventer en Zaanstad. Vanwege de recessie werden deze zaken in 2008 weer dicht gedaan.
Morres telde ooit 600 werknemers. In 2009, bij de sluiting van het bedrijf, waren dit er nog ongeveer 150. Een klein deel daarvan was Belgisch.
Vanwege teruglopende omzetten als gevolg van de recessie en kredietcrisis was Morres niet in staat aan zijn betalingsverplichtingen te voldoen. Deze bedroeg in 2006 ongeveer 6,8 miljoen euro.
Vanaf 2009 kwam Morres in handen van de Mandemakers Groep. Deze behoort tot de grootste woninginrichters van ons land.
Auteur
W. van Gorsel, 2017