Reimond Kimpe: verschil tussen versies
kGeen bewerkingssamenvatting |
|||
| Regel 14: | Regel 14: | ||
Reimond of Raymundus Josephus Petrus (voluit) Kimpe studeerde als civiel ingenieur af aan de Universiteit van Gent, maar is als schilder autodidact. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij een fel flamingant. Na de oorlog week hij uit naar Nederland en werd in Vlaanderen bij verstek ter dood veroordeeld. In 1920 vestigde hij zich in Middelburg waar hij al spoedig een dominerende plaats in het Zeeuwse kunstleven innam. Aanvankelijk schilderde hij in een expressionistische bruine trant, die aansluit bij Vlaamse schilders als Permeke en Gustaaf de Smet. Schepen en havens, landschap en mensen van Walcheren waren zijn onderwerpen; vooral Westkapelle inspireerde hem. In 1940 ging zijn atelier met een groot deel van zijn werk bij de brand van Middelburg verloren. Na de oorlog werd zijn schildertrant gestileerder en abstracter, zijn mannen en vrouwen, huizen en schepen werden stereotiep, in schrille kleuren. Kimpe's aanzien in Zeeland was zeer groot; een Kimpe in huis hebben werd een 'must' voor elke kunstliefhebber. Hoewel hij in zijn jongere jaren zeker indrukwekkende schilderijen heeft gemaakt, is zijn betekenis wel overschat. | Reimond of Raymundus Josephus Petrus (voluit) Kimpe studeerde als civiel ingenieur af aan de Universiteit van Gent, maar is als schilder autodidact. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij een fel flamingant. Na de oorlog week hij uit naar Nederland en werd in Vlaanderen bij verstek ter dood veroordeeld. In 1920 vestigde hij zich in Middelburg waar hij al spoedig een dominerende plaats in het Zeeuwse kunstleven innam. Aanvankelijk schilderde hij in een expressionistische bruine trant, die aansluit bij Vlaamse schilders als Permeke en Gustaaf de Smet. Schepen en havens, landschap en mensen van Walcheren waren zijn onderwerpen; vooral Westkapelle inspireerde hem. In 1940 ging zijn atelier met een groot deel van zijn werk bij de brand van Middelburg verloren. Na de oorlog werd zijn schildertrant gestileerder en abstracter, zijn mannen en vrouwen, huizen en schepen werden stereotiep, in schrille kleuren. Kimpe's aanzien in Zeeland was zeer groot; een Kimpe in huis hebben werd een 'must' voor elke kunstliefhebber. Hoewel hij in zijn jongere jaren zeker indrukwekkende schilderijen heeft gemaakt, is zijn betekenis wel overschat. | ||
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was | |||
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Kimpe lid van de N.S.B., maar hij kreeg later onenigheid met de Duitse bezetter. In 2001 ontstond over dit lidmaatschap commotie toen de gemeente Middelburg een werk ten behoeve van de stadhuiscollectie van hem wilde aankopen. | |||
Ook als auteur was Kimpe werkzaam. Hij schreef onder meer de romans ‘Levenswetten’ (1911), een bundel verhalen); ‘Het eeuwige onvoldane' en 'Langsheen den gulden middenweg’ (1912). Ook verscheen het toneelspel ‘Het bateloos offer’ van zijn hand. | Ook als auteur was Kimpe werkzaam. Hij schreef onder meer de romans ‘Levenswetten’ (1911), een bundel verhalen); ‘Het eeuwige onvoldane' en 'Langsheen den gulden middenweg’ (1912). Ook verscheen het toneelspel ‘Het bateloos offer’ van zijn hand. | ||
Versie van 9 jun 2016 10:58
| Reimond Kimpe | |
|---|---|
 Reimond Kimpe in 1963, fotoarchief PZC, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 136545 | |
| Geboren | 8 december 1885 Gent |
| Overleden | 11 mei 1970 Goes |
| Beroep | kunstschilder |
| VIAF | [1] |
Biografie
Reimond of Raymundus Josephus Petrus (voluit) Kimpe studeerde als civiel ingenieur af aan de Universiteit van Gent, maar is als schilder autodidact. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij een fel flamingant. Na de oorlog week hij uit naar Nederland en werd in Vlaanderen bij verstek ter dood veroordeeld. In 1920 vestigde hij zich in Middelburg waar hij al spoedig een dominerende plaats in het Zeeuwse kunstleven innam. Aanvankelijk schilderde hij in een expressionistische bruine trant, die aansluit bij Vlaamse schilders als Permeke en Gustaaf de Smet. Schepen en havens, landschap en mensen van Walcheren waren zijn onderwerpen; vooral Westkapelle inspireerde hem. In 1940 ging zijn atelier met een groot deel van zijn werk bij de brand van Middelburg verloren. Na de oorlog werd zijn schildertrant gestileerder en abstracter, zijn mannen en vrouwen, huizen en schepen werden stereotiep, in schrille kleuren. Kimpe's aanzien in Zeeland was zeer groot; een Kimpe in huis hebben werd een 'must' voor elke kunstliefhebber. Hoewel hij in zijn jongere jaren zeker indrukwekkende schilderijen heeft gemaakt, is zijn betekenis wel overschat.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog was Kimpe lid van de N.S.B., maar hij kreeg later onenigheid met de Duitse bezetter. In 2001 ontstond over dit lidmaatschap commotie toen de gemeente Middelburg een werk ten behoeve van de stadhuiscollectie van hem wilde aankopen.
Ook als auteur was Kimpe werkzaam. Hij schreef onder meer de romans ‘Levenswetten’ (1911), een bundel verhalen); ‘Het eeuwige onvoldane' en 'Langsheen den gulden middenweg’ (1912). Ook verscheen het toneelspel ‘Het bateloos offer’ van zijn hand.
Bibliografie
- Levenswetten (Antwerpen, 1911).
- Langsheen den gulden middenweg (Antwerpen, 1912).
- Zeeuwse culturele dag, 1956: 16 juni (Middelburg, 1956). Programma van de Zeeuwse culturele dag gehouden in de Prins van Oranje te Goes
- Karin Verboeket, Hesther van der Donk en Emke Raassen-Kruimel, De gulden middenweg; Reimond Kimpe 1885-1970 (Laren, 1970). Catalogus van de gelijknamige tentoonstelling, gehouden in het Singer Museum te Laren van 19 januari tot en met 9 maart 1997 en in het Zeeuws Museum te Middelburg van 22 maart tot en met 15 juni 1997
- Willem Enzinck, Reimond Kimpe, schilder van het wezen der dingen (Antwerpen, 1971).
Tekst Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
-herz. Peter Sijnke, 2011
Literatuur
-L. Maas, Reimond Kimpe.
-Karin Verboeket, Hesther van der Donk en Emke Raassen-Kruimel, De gulden middenweg; Reimond Kimpe 1885-1970 (Laren, 1970). Catalogus van de gelijknamige tentoonstelling, gehouden in het Singer Museum te Laren van 19 januari tot en met 9 maart 1997 en in het Zeeuws Museum te Middelburg van 22 maart tot en met 15 juni 1997
-Willem Enzinck, Reimond Kimpe, schilder van het wezen der dingen (Antwerpen, 1971).
-Peter Sijnke, ‘Van foute schilders en oude kerken’, in: Archievenblad (mei 2003), zie ook: Valentijn Byvanck, Zeeuws imago (Middelburg 2007).
-Reimond Kimpe (documentatiemap) (Middelburg: ZB, 2009).