Reimond Kimpe

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Reimond Kimpe

Reimond Kimpe in 1963, fotoarchief PZC, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 136545
Geboren 6 december 1885 Gent
Overleden 11 mei 1970 Goes
Beroep kunstschilder
VIAF R. Kimpe

Biografie

Abstract schilderij van Kimpe, ca. 1955, foto: Johan Francke, juli 2015, collectie ZB
Schilderij 'de jager' van Kimpe, uit 1943, prentbriefkaart, 2008, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 36935

Reimond of Raymundus Josephus Petrus (voluit) Kimpe studeerde als civiel ingenieur (bouwkunde) af aan de Universiteit van Gent, maar was als schilder autodidact.

Schrijver

Tijdens en na zijn studie bouwkunde deed hij zijn best om naam te maken als schrijver in het Vlaamse literaire wereldje van begin 20e eeuw. Ondanks enkele publicaties en een vriendschap met de wel erkende schrijver Felix Timmermans brak hij niet door en verdiende de kost als ingenieur in Lier bij Antwerpen. Kimpe schreef onder meer de romans ‘Levenswetten’ (1911), een bundel verhalen); ‘Het eeuwige onvoldane' en 'Langsheen den gulden middenweg’ (1912). Ook verscheen het toneelspel ‘Het bateloos offer’ was van zijn hand.

Eerste Wereldoorlog en daarna

Tijdens de Eerste Wereldoorlog was hij een fel flamingant en liep voorop in het streven naar een onafhankelijk Vlaanderen. Toen in 1917 met hulp van de Duitse bezetter de universiteit van Gent werd vernederlandst kreeg hij daar een aanstelling die omschreven werd als 'Erzats-professor' voor de faculteit van bruggen- en wegenbouw. Na de Eerste Wereldoorlog week hij uit naar Nederland en werd in Vlaanderen bij verstek ter dood veroordeeld. In 1920 vestigde hij zich in Middelburg, waar hij vanaf 1923 begon te schilderen en hij al spoedig een dominerende plaats in het Zeeuwse kunstleven innam. Aanvankelijk schilderde hij in een expressionistische bruine trant, die aansluit bij Vlaamse schilders als Permeke en Gustaaf de Smet. Schepen en havens, landschap en mensen van Walcheren waren zijn onderwerpen; vooral Westkapelle inspireerde hem.

Tweede Wereldoorlog

Tijdens de meidagen 1940, van 10 tot 18 mei, werd Reimond Kimpe als verdachte Belg gevangen gezet in fort Ellewoutsdijk. Zijn atelier, met een groot deel van zijn werk, ging bij de brand van Middelburg (17 mei 1940) verloren. Met het oog op de Groot-Nederlandse gedachte was hij in 1940 en 1941 lid van de NSB. Anton Mussert, de leider van de NSB, bracht begin 1941 een bezoek aan Zeeland. Op 10 januari 1941 was Mussert bij Kimpe thuis aan de Herengracht in Middelburg. Bij die gelegenheid zou de NSB-leider een schilderij van hem gekocht hebben. Tegen die achtergrond is het opvallend dat Reimond Kimpe Zeeland in juli 1942 onverwachts zou hebben moeten verlaten. De bezetter zou zijn werk 'entartet' hebben genoemd. Na de bevrijding van Zeeland werd Kimpe op 8 november 1944 gearresteerd de Nederlandse autoriteiten. Pas rond 1 februari 1946 kwam hij vrij, onder andere na langdurige gevangenschap in kamp De Witte Driehoek in Rilland.

De jaren vijftig en zestig

Vanaf de jaren vijftig werd het Reimond Kimpe weer toegestaan met zijn werk te exposeren, onder andere op de Benelux-dagen in Groede in 1951. Na de oorlog werd de schildertrant van Kimpe gestileerder en abstracter, zijn mannen en vrouwen, huizen en schepen werden stereotiep, in schrille kleuren.

Betekenis

Kimpe's aanzien in Zeeland was zeer groot; een Kimpe in huis hebben werd een 'must' voor elke kunstliefhebber. Hoewel hij in zijn jongere jaren zeker indrukwekkende schilderijen heeft gemaakt, is zijn betekenis wel overschat. In 2001 ontstond commotie over zijn NSB-lidmaatschap toen de gemeente Middelburg een werk ten behoeve van de stadhuiscollectie van hem wilde aankopen.[1]

Bibliografie

Reimond Kimpe, 'Zuid-Bevelandse boer', doek, 1958,Zeeuws Veilinghuis

Tekst Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Bekijk de originele tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Auteur

-herz. Peter Sijnke, 2011

Literatuur

Reimond Kimpe, Zeemanspaar, 1943, olieverfschilderij, Maritiem Museum Rotterdam, foto: Johan Francke, 23 maart 2019.

Noten