Pieter Cornelis Boutens: verschil tussen versies
Nieuwe pagina aangemaakt met '{{InfoboxPersoon | afbeelding = 250px | naam = Pieter Cornelis Boutens; P.J. Boutens | onderschrift = Portret van P.C. Boutens door Ch...' |
kGeen bewerkingssamenvatting |
||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{InfoboxPersoon | {{InfoboxPersoon | ||
| afbeelding = [[Bestand:boutens_31374.jpg| | | afbeelding = [[Bestand:boutens_31374.jpg|200px]] | ||
| naam = Pieter Cornelis Boutens; P.J. Boutens | | naam = Pieter Cornelis Boutens; P.J. Boutens | ||
| onderschrift = Portret van P.C. Boutens door Chris de Moor, 1942, foto, 1985, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 31374 | | onderschrift = Portret van P.C. Boutens door Chris de Moor, 1942, foto, 1985, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 31374 | ||
| Regel 11: | Regel 11: | ||
}} | }} | ||
== Carrière en invloed van Walcheren == | == Carrière en invloed van Walcheren == | ||
[[Bestand:boutens_3561.jpg|thumb|left| | [[Bestand:boutens_3561.jpg|thumb|left|150px|Tekening van Lucie van Dam van Isselt in het Album amicorum voor P.C. Boutens, foto, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 3561]] | ||
Boutens werd zeer calvinistisch opgevoed, maar de Doleantie in 1886 maakte hem afkerig van elke godsdienst. Zijn vader wilde dat hij theologie ging studeren, hij koos echter klassieke letteren en promoveerde op een proefschrift ‘Excertitationes criticae in scholia ad Aristophanis Acharnenses’ (1899). Van 1894 tot 1904 was hij leraar te Voorschoten, later wijdde hij zich geheel aan literaire arbeid. Na zijn vertrek uit Zeeland in 1890 bracht hij bijna al zijn vakanties door op Walcheren; Boutens bleef Zeeuw en sprak het Walchers dialect. In zijn werk namen de zee en Walcheren een grote plaats in. Hiervan getuigen onder meer gedichten als ‘Septemberdag op Walcheren’ en ‘In de Manteling bij Domburg’ (beide in ‘Carmina’) en ‘Domburgsch uitzicht’ (in ‘Bezonnen verzen’). Hoewel hij meestal zeer aristocratisch schreef, wist Zeeland hem zelfs een vleugje volkspoëzie te ontlokken in het ‘Nieuw Zeeuwsch geuzenlied’ (1927), waarin hij een scherpe aanval doet op het Belgisch-Nederlands verdrag van 1925. Ook door liefde voor zijn geboortegrond geïnspireerd schreef hij het toneelstuk ‘Middelburg’s Overgang’ (1925), ter herdenking van de overgave van Middelburg aan Willem van Oranje in 1574. | Boutens werd zeer calvinistisch opgevoed, maar de Doleantie in 1886 maakte hem afkerig van elke godsdienst. Zijn vader wilde dat hij theologie ging studeren, hij koos echter klassieke letteren en promoveerde op een proefschrift ‘Excertitationes criticae in scholia ad Aristophanis Acharnenses’ (1899). Van 1894 tot 1904 was hij leraar te Voorschoten, later wijdde hij zich geheel aan literaire arbeid. Na zijn vertrek uit Zeeland in 1890 bracht hij bijna al zijn vakanties door op Walcheren; Boutens bleef Zeeuw en sprak het Walchers dialect. In zijn werk namen de zee en Walcheren een grote plaats in. Hiervan getuigen onder meer gedichten als ‘Septemberdag op Walcheren’ en ‘In de Manteling bij Domburg’ (beide in ‘Carmina’) en ‘Domburgsch uitzicht’ (in ‘Bezonnen verzen’). Hoewel hij meestal zeer aristocratisch schreef, wist Zeeland hem zelfs een vleugje volkspoëzie te ontlokken in het ‘Nieuw Zeeuwsch geuzenlied’ (1927), waarin hij een scherpe aanval doet op het Belgisch-Nederlands verdrag van 1925. Ook door liefde voor zijn geboortegrond geïnspireerd schreef hij het toneelstuk ‘Middelburg’s Overgang’ (1925), ter herdenking van de overgave van Middelburg aan Willem van Oranje in 1574. | ||
== Stijl == | == Stijl == | ||
[[Bestand:boutens_17710.jpg|thumb|right| | [[Bestand:boutens_17710.jpg|thumb|right|200px|Tentoonstelling n.a.v. onstluiting van de collectie van P.C. Boutens in de Zeeuwse Bibliotheek, affiche, 21 november 1997, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 17710]] | ||
Reeds bij zijn debuut als dichter (in 1894 met ‘XXV verzen’) trok Boutens de aandacht door de strakke vorm van zijn poëzie die, ofschoon geschreven onder invloed van de Klassieken en de Nieuwe Gidsers, een heel eigen geluid had. In zijn gedichten vinden we het Platonisch denken terug; de aardse schoonheid is voor hem de weerspiegeling van de onzichtbare, eeuwige schoonheid. Hij ging steeds meer in een ivoren toren leven, 'luisterend naar de stemmen van zijn eigen ziel' , de eerste regel van zijn eerste gedicht wijst daar al op: 'Ik sloot de blink're venstren van mijn ziel'. Zijn verzameld werk werd in zeven delen uitgegeven. | Reeds bij zijn debuut als dichter (in 1894 met ‘XXV verzen’) trok Boutens de aandacht door de strakke vorm van zijn poëzie die, ofschoon geschreven onder invloed van de Klassieken en de Nieuwe Gidsers, een heel eigen geluid had. In zijn gedichten vinden we het Platonisch denken terug; de aardse schoonheid is voor hem de weerspiegeling van de onzichtbare, eeuwige schoonheid. Hij ging steeds meer in een ivoren toren leven, 'luisterend naar de stemmen van zijn eigen ziel' , de eerste regel van zijn eerste gedicht wijst daar al op: 'Ik sloot de blink're venstren van mijn ziel'. Zijn verzameld werk werd in zeven delen uitgegeven. | ||
De [http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/161565603 literaire nalatenschap] van P.C. Boutens werd geschonken aan de [[ZB]] | De [http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/161565603 literaire nalatenschap] van P.C. Boutens werd geschonken aan de [[ZB]] | ||
== selecte Bibliografie == | == selecte Bibliografie == | ||
[[Bestand:boutens_146212.jpg|thumb| | [[Bestand:boutens_146212.jpg|thumb|right|200px|muurgedicht, een fragment uit een gedicht van P.C. Boutens, juli 2013, foto: A. Marinissen, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 146212 | ||
'''''De wolken spieglen (fragment)''''' | '''''De wolken spieglen (fragment)''''' | ||
''Wij zitten bij den top van 't duin'' | ''Wij zitten bij den top van 't duin'' | ||
''Hoog in de bocht van 't diepe pad.'' | ''Hoog in de bocht van 't diepe pad.'' | ||
''Achter het windloos vlotte zwerk'' | ''Achter het windloos vlotte zwerk'' | ||
''Vloeit door het hooge koele blauw'' | ''Vloeit door het hooge koele blauw'' | ||
''Geen schijn van zon of maan of ster,'' | ''Geen schijn van zon of maan of ster,'' | ||
''Het is geen avond en geen nacht:'' | ''Het is geen avond en geen nacht:'' | ||
''De wolken spieglen in de zee'' | ''De wolken spieglen in de zee'' | ||
''Wanneer en waar was ik nog eens'' | ''Wanneer en waar was ik nog eens'' | ||
''Zo hoog en stil met U alleen'']] | ''Zo hoog en stil met U alleen'']] | ||
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/] | *[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/] | ||
Versie van 26 jan 2016 10:36
| Pieter Cornelis Boutens | |
|---|---|
 Portret van P.C. Boutens door Chris de Moor, 1942, foto, 1985, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 31374 | |
| Geboren | 20 februari 1870 Middelburg |
| Overleden | 14 maart 1943 's-Gravenhage |
| Beroep | literator |
| VIAF | P.J. Boutens |
Carrière en invloed van Walcheren
Boutens werd zeer calvinistisch opgevoed, maar de Doleantie in 1886 maakte hem afkerig van elke godsdienst. Zijn vader wilde dat hij theologie ging studeren, hij koos echter klassieke letteren en promoveerde op een proefschrift ‘Excertitationes criticae in scholia ad Aristophanis Acharnenses’ (1899). Van 1894 tot 1904 was hij leraar te Voorschoten, later wijdde hij zich geheel aan literaire arbeid. Na zijn vertrek uit Zeeland in 1890 bracht hij bijna al zijn vakanties door op Walcheren; Boutens bleef Zeeuw en sprak het Walchers dialect. In zijn werk namen de zee en Walcheren een grote plaats in. Hiervan getuigen onder meer gedichten als ‘Septemberdag op Walcheren’ en ‘In de Manteling bij Domburg’ (beide in ‘Carmina’) en ‘Domburgsch uitzicht’ (in ‘Bezonnen verzen’). Hoewel hij meestal zeer aristocratisch schreef, wist Zeeland hem zelfs een vleugje volkspoëzie te ontlokken in het ‘Nieuw Zeeuwsch geuzenlied’ (1927), waarin hij een scherpe aanval doet op het Belgisch-Nederlands verdrag van 1925. Ook door liefde voor zijn geboortegrond geïnspireerd schreef hij het toneelstuk ‘Middelburg’s Overgang’ (1925), ter herdenking van de overgave van Middelburg aan Willem van Oranje in 1574.
Stijl
Reeds bij zijn debuut als dichter (in 1894 met ‘XXV verzen’) trok Boutens de aandacht door de strakke vorm van zijn poëzie die, ofschoon geschreven onder invloed van de Klassieken en de Nieuwe Gidsers, een heel eigen geluid had. In zijn gedichten vinden we het Platonisch denken terug; de aardse schoonheid is voor hem de weerspiegeling van de onzichtbare, eeuwige schoonheid. Hij ging steeds meer in een ivoren toren leven, 'luisterend naar de stemmen van zijn eigen ziel' , de eerste regel van zijn eerste gedicht wijst daar al op: 'Ik sloot de blink're venstren van mijn ziel'. Zijn verzameld werk werd in zeven delen uitgegeven. De literaire nalatenschap van P.C. Boutens werd geschonken aan de ZB
selecte Bibliografie
Tekst Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
-P.J. Meertens
Literatuur
-Reichling, Het Platonisch denken.
-Binnendijk, Een protest tegen den tijd.
-Mulder. Boutens en de Bijbel.
-De Clerck, P.C. Boutens.
-De Clerck. Walcheren weerspiegeld.
-P.C. Boutens, Mijn hart wou nergens.
-Marco Goud, Over zien en (on)zichtbaarheid in poëzie en poëtica van P. C. Boutens (Leuven 2003).
-[10]