Jacoba van Heemskerck van Beest: verschil tussen versies

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
← Oudere bewerking
Marja (overleg | bijdragen)
61 bewerkingen
Johan Francke (overleg | bijdragen)
bots
11.264 bewerkingen
kGeen bewerkingssamenvatting
 
(6 tussenliggende versies door dezelfde gebruiker niet weergegeven)
Regel 1: Regel 1:
{{Infobox
{{InfoboxPersoon
| above      = Heemskerck Van Beest, Jkvr. Jacoba Berendina Van
| afbeelding = [[Bestand:Heemskerck_19493.jpg|100px]]
| naam = jonkvrouw Jacoba van Heemskerck van Beest
| onderschrift = detail van Jacoba van Heemskerck uit de hieronder afgebeelde fotoserie voor het tentoonstellingsgebouw van Domburg in 1912, foto, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 19493
| geboortedatum = [[1 april]] [[1876]]
| geboorteplaats = Den Haag
| overlijdensdatum = [[3 augustus]] [[1923]]
| overlijdensplaats = Domburg
| beroep = kunstschilder
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/26813215 Jacoba van Heemskerck van Beest]
}}
}}
== Biografie ==
[[Bestand:Heemskerck_777.jpg|thumb|left|250px|Grafiektentoonstelling 1893-1932 met werk van Jan Toorop, Charley Toorop, Ferdinand Hart Nibbrig, Lodewijk Schelfhout en Jacoba van Heemskerck in het Marie Tak van Poortvliet museum, affiche, 1995, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 777]]
Dochter van de marineofficier en zeeschilder jhr. Jacob van Heemskerck van Beest. Zij kreeg haar eerste lessen van haar vader en bezocht van 1897-1901 de Haagse academie. Van 1901-1904 werkte zij bij [[Ferdinand Hart Nibbrig]] in Hilversum, die haar in contact bracht met het luminisme. Na een korte studietijd bij [[Eugène Carrière]] in Parijs vestigde zij zich in Den Haag. Al vanaf 1907 bezocht ze Domburg, niet als kunstenares, maar als patiënte van dr. Mezger, vanwege haar fragiele gezondheid. Vanaf 1908 kwam zij iedere zomer op `Loverendale' in Domburg logeren bij haar vriendin [[Marie Tak van Poortvliet]], waar ze een eigen atelier had. Vanaf november 1922 woonden zij daar samen. In Loverendale ontmoette zij [[Jan Toorop]] en [[Piet Mondriaan]]. Vooral de laatste maakte veel indruk op haar; zij onderging sterk de invloed van het kubisme en begon in meer abstracte richting te werken met gedempte kleuren. Met dit werk nam zij ook deel aan de door Toorop in Domburg georganiseerde tentoonstellingen. In 1913 kreeg haar kunst de beslissende wending door het contact met de Duitse dichter Herwarth Walden en zijn groep 'Der Sturm'. In dit gezelschap van Duitse expressionisten vond zij haar eigen stijl. Dit werk doet weinig Nederlands aan. De landschapsmotieven (bossen, bergen, meren met zeilschepen) worden geabstraheerd tot een architectonisch hechte opbouw, van golvende ritmische lijnen en gedempte kleuren. Daardoor krijgen haar schilderijen een strak, decoratief en wat zwaarmoedig karakter. Tenslotte ging zij geheel abstract werken. Door haar architectonische stijl was zij ook bijzonder gedisponeerd voor de houtsnede - Der Sturm gaf een serie van haar uit - en het glas-in-loodraam. Zij ontwierp onder andere ramen voor de Marinekazerne en de Geneeskundige Dienst in Amsterdam.
Jacoba van Heemskerck overleed onverwacht op 47-jarige leeftijd aan angina pectoris en werd op 7 augustus 1923 als een van de eersten in Nederland gecremeerd op Westerveld te Velsen. Op 12 november 1924 werd haar urn bijgezet in een monument op Westerveld. Na haar dood organiseerde Walden in 1924 een tentoonstelling over haar werk in Berlijn. Marie Tak van Poortvliet verzorgde een overzichtstentoonstelling in Nederland.


(Den Haag 1 april 1876 - Domburg 3 augustus 1923). Schilderes.
== Invloed ==
 
[[Bestand:Domburg_Tentoonstellingen_19499.jpg|thumb|right|300px|Jacoba van Heemskerck (staand midden in de deuropening) temidden van andere kunstenaars bij het tentoonstellingsgebouwtje in Domburg in 1912, foto, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 19499]]
Dochter van de marineofficier en zeeschilder jhr. Jacob van Heemskerck van Beest. Zij kreeg haar eerste lessen van haar vader en bezocht van 1897-1901 de Haagse academie. Van 1901-1904 werkte zij bij [[Hart]] Nibbrig in Hilversum, die haar in contact bracht met het luminisme. Na een korte studietijd bij Eugène Carrière in Parijs vestigde zij zich in Den Haag. Vanaf 1908 kwam zij iedere zomer op `Loverendale' in Domburg logeren bij haar vriendin Marie [[Tak]] van Poortvliet. Hier ontmoette zij [[Toorop]] en [[Mondriaan]]. Vooral de laatste maakte veel indruk op haar; zij onderging sterk de invloed van het kubisme en begon in meer abstracte richting te werken met gedempte kleuren. Met dit werk nam zij ook deel aan de door Toorop in Domburg georganiseerde tentoonstellingen. In 1913 kreeg haar kunst de beslissende wending door het contact met de Duitse dichter Herwarth Walden en zijn groep 'Der Sturm'. In dit gezelschap van Duitse expressionisten vond zij haar eigen stijl. Dit werk doet weinig Hollands aan. De landschapsmotieven (bossen, bergen, meren met zeilschepen) worden geabstraheerd tot een architectonisch hechte opbouw, van golvende ritmische lijnen en gedempte kleuren. Daardoor krijgen haar schilderijen een strak, decoratief en wat zwaarmoedig karakter. Tenslotte ging zij geheel abstract werken. Door haar architectonische stijl was zij ook bijzonder gedisponeerd voor de houtsnede - Der Sturm gaf een serie van haar uit - en het glas-in-loodraam. Zij ontwierp onder andere ramen voor de Marinekazerne en de Geneeskundige Dienst in Amsterdam. Jacoba van Heemskerck is een op zichzelfstaande figuur in de Nederlandse kunstgeschiedenis. Haar werk heeft hier weinig weerklank gevonden en werd na haar dood spoedig vergeten. De laatste tijd wordt echter haar internationale betekenis erkend en wint het werk aan waardering. Haar voornaamste werken bevinden zich in het Gemeentemuseum in Den Haag; vele hiervan zijn afkomstig uit de collectie van Marie Tak van Poortvliet.
Jacoba van Heemskerck is een op zichzelfstaande figuur in de Nederlandse kunstgeschiedenis. Haar werk heeft hier weinig weerklank gevonden en werd na haar dood spoedig vergeten. Eind twintigste eeuw werd echter haar internationale betekenis erkend en won het werk aan waardering. Haar voornaamste werken bevinden zich in het Gemeentemuseum in Den Haag; vele hiervan zijn afkomstig uit de collectie van Marie Tak van Poortvliet.
 
 
AUTEUR
 
herz. Peter Sijnke (2011).
 
 
LITERATUUR
 
Citroen, Jacoba van Heemskerck.
 
A.H. Huusen Jr., J.F.A. van Paaschen-Louwerse, ''Jacoba van Heemskerkck van Beest, 1876-1923, schilderes uit Roeping'' (Zwolle 2005).
 
Oxenaar, Jacoba van Heemskerck, 72-79.
 
 
'''Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984'''
 
 
(Den Haag 1 april 1876 - Domburg 3 aug. 1923). Schilderes. Dochter van de marineofficier en zeeschilder jhr. Jacob van Heemskerck van Beest. Zij kreeg haar eerste lessen van haar vader en bezocht van 1897-1901 de Haagse academie. Van 1901-1904 werkte zij bij [[Hart]] Nibbrig in Hilversum, die haar in contact bracht met het luminisme. Na een korte studietijd bij Eugène Carrière in Parijs vestigde zij zich in Den Haag. Vanaf 1908 kwam zij iedere zomer op `Loverendale' in Domburg logeren bij haar vriendin Marie [[Tak]] van Poortvliet. Hier ontmoette zij [[Toorop]] en [[Mondriaan]]. Vooral de laatste maakte veel indruk op haar; zij onderging sterk de invloed van het kubisme en begon in meer abstracte richting te werken met gedempte kleuren. Met dit werk nam zij ook deel aan de door Toorop in Domburg georganiseerde tentoonstellingen. In 1913 kreeg haar kunst de beslissende wending door het contact met de Duitse dichter Herwarth Walden en zijn groep 'Der Sturm'. In dit gezelschap van Duitse expressionisten vond zij haar eigen stijl. Dit werk doet weini g Hollands aan. De landschapsmotieven bossen, bergen, meren met zeilschepen worden geabstraheerd tot een architectonisch hechte opbouw, van golvende ritmische lijnen en gedempte kleuren. Daardoor krijgen haar schilderijen een strak, decoratief en wat zwaarmoedig karakter. Tenslotte ging zij geheel abstract werken. Door haar architectonische stijl was zij ook bijzonder gedisponeerd voor de houtsnede Der Sturm gaf een serie van haar uit en het glas-in-loodraam. Zij ontwierp o.a. ramen voor de Marinekazerne en de Geneeskundige Dienst in Amsterdam.
 
Jacoba van Heemskerck is een op zichzelfstaande figuur in de Nederlandse kunstgeschiedenis. Haar werk heeft hier weinig weerklank g evonden en werd na haar dood spoedig vergeten. De laatste tijd wordt echter haar internationale betekenis erkend enwint het werk aan waardering. Haar voornaamste werken bevinden zich in het Gemeentemuseum in Den Haag; vele hiervan zijn afkomstig uit de collectie van Marie Tak van Poortvliet.
 


== Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984 ==
{{GoToOriginal}}


== Auteur ==
-?, herz. Peter Sijnke (2011).


== Literatuur ==
*Citroen, Jacoba van Heemskerck.
*A.H. Huusen Jr., J.F.A. van Paaschen-Louwerse, ''Jacoba van Heemskerkck van Beest, 1876-1923, schilderes uit Roeping'' (Zwolle 2005).
*Oxenaar, Jacoba van Heemskerck, 72-79.
*[http://zoeken.zeeuwsebibliotheek.nl/?itemid=|universal/sru|http://data.bibliotheek.nl/ggc/ppn/401135985 Ad Beenhakker, Naar Zeeland! Schilders van het Zeeuwse landschap (Vlissingen, 2016) 72-73.]


[[category:persoon]]
[[category:persoon]]
[[category:Zeeuwen]]
[[category:Kunst & cultuur]]
[[category:schilderkunst]]
{{DEFAULTSORT:Heemskerck van Beest, Jonkvrouw Jacoba van}}

Huidige versie van 20 feb 2018 om 12:57

Jacoba van Heemskerck van Beest

detail van Jacoba van Heemskerck uit de hieronder afgebeelde fotoserie voor het tentoonstellingsgebouw van Domburg in 1912, foto, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 19493
Geboren 1 april 1876 Den Haag
Overleden 3 augustus 1923 Domburg
Beroep kunstschilder
VIAF Jacoba van Heemskerck van Beest

Biografie

Grafiektentoonstelling 1893-1932 met werk van Jan Toorop, Charley Toorop, Ferdinand Hart Nibbrig, Lodewijk Schelfhout en Jacoba van Heemskerck in het Marie Tak van Poortvliet museum, affiche, 1995, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 777

Dochter van de marineofficier en zeeschilder jhr. Jacob van Heemskerck van Beest. Zij kreeg haar eerste lessen van haar vader en bezocht van 1897-1901 de Haagse academie. Van 1901-1904 werkte zij bij Ferdinand Hart Nibbrig in Hilversum, die haar in contact bracht met het luminisme. Na een korte studietijd bij Eugène Carrière in Parijs vestigde zij zich in Den Haag. Al vanaf 1907 bezocht ze Domburg, niet als kunstenares, maar als patiënte van dr. Mezger, vanwege haar fragiele gezondheid. Vanaf 1908 kwam zij iedere zomer op `Loverendale' in Domburg logeren bij haar vriendin Marie Tak van Poortvliet, waar ze een eigen atelier had. Vanaf november 1922 woonden zij daar samen. In Loverendale ontmoette zij Jan Toorop en Piet Mondriaan. Vooral de laatste maakte veel indruk op haar; zij onderging sterk de invloed van het kubisme en begon in meer abstracte richting te werken met gedempte kleuren. Met dit werk nam zij ook deel aan de door Toorop in Domburg georganiseerde tentoonstellingen. In 1913 kreeg haar kunst de beslissende wending door het contact met de Duitse dichter Herwarth Walden en zijn groep 'Der Sturm'. In dit gezelschap van Duitse expressionisten vond zij haar eigen stijl. Dit werk doet weinig Nederlands aan. De landschapsmotieven (bossen, bergen, meren met zeilschepen) worden geabstraheerd tot een architectonisch hechte opbouw, van golvende ritmische lijnen en gedempte kleuren. Daardoor krijgen haar schilderijen een strak, decoratief en wat zwaarmoedig karakter. Tenslotte ging zij geheel abstract werken. Door haar architectonische stijl was zij ook bijzonder gedisponeerd voor de houtsnede - Der Sturm gaf een serie van haar uit - en het glas-in-loodraam. Zij ontwierp onder andere ramen voor de Marinekazerne en de Geneeskundige Dienst in Amsterdam. Jacoba van Heemskerck overleed onverwacht op 47-jarige leeftijd aan angina pectoris en werd op 7 augustus 1923 als een van de eersten in Nederland gecremeerd op Westerveld te Velsen. Op 12 november 1924 werd haar urn bijgezet in een monument op Westerveld. Na haar dood organiseerde Walden in 1924 een tentoonstelling over haar werk in Berlijn. Marie Tak van Poortvliet verzorgde een overzichtstentoonstelling in Nederland.

Invloed

Jacoba van Heemskerck (staand midden in de deuropening) temidden van andere kunstenaars bij het tentoonstellingsgebouwtje in Domburg in 1912, foto, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 19499

Jacoba van Heemskerck is een op zichzelfstaande figuur in de Nederlandse kunstgeschiedenis. Haar werk heeft hier weinig weerklank gevonden en werd na haar dood spoedig vergeten. Eind twintigste eeuw werd echter haar internationale betekenis erkend en won het werk aan waardering. Haar voornaamste werken bevinden zich in het Gemeentemuseum in Den Haag; vele hiervan zijn afkomstig uit de collectie van Marie Tak van Poortvliet.

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Bekijk de originele tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Auteur

-?, herz. Peter Sijnke (2011).

Literatuur

Overgenomen van "https://www.encyclopedievanzeeland.nl/index.php?title=Jacoba_van_Heemskerck_van_Beest&oldid=37409"