Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen): verschil tussen versies
Geen bewerkingssamenvatting |
Geen bewerkingssamenvatting |
||
| (Een tussenliggende versie door dezelfde gebruiker niet weergegeven) | |||
| Regel 1: | Regel 1: | ||
{{InfoboxPersoon | {{InfoboxPersoon | ||
| afbeelding = | | afbeelding = [[Bestand:A Gillissen.jpg|250px]] | ||
| naam = Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen) | | naam = Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen) | ||
| onderschrift = | | onderschrift = Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen) sloot zijn loopbaan af als rector van de Leidse Universiteit. Het Academiegebouw aan het Rapenburg, 2010. Bron: Wikimedia Commons. | ||
| geboortedatum = [[12 juli]] [[1712]] | | geboortedatum = [[12 juli]] [[1712]] | ||
| geboorteplaats = Middelburg | | geboorteplaats = Middelburg | ||
| Regel 10: | Regel 10: | ||
| VIAF = [http://viaf.org/viaf/290407530 Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen)] | | VIAF = [http://viaf.org/viaf/290407530 Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen)] | ||
}} | }} | ||
==Biografie== | |||
Theoloog. Bezocht te Middelburg de Latijnse school en, ofschoon voor de zeevaart bestemd, werd op 23 augustus 1732 te Groningen ingeschreven als student theologie. Door de classis van Walcheren proponent verklaard (1 november 1736), werd hij achtereenvolgens als predikant bevestigd te Borssele (1737), te Terneuzen (1740), te Bergen op Zoom (1745) en te Vlissingen (13 maart 1746), waar hij naar het schijnt, de aandacht trok van Willem IV. Dit leidde tot zijn benoeming tot hoogleraar in de godgeleerdheid te Franeker, waar hij op 1 mei 1749 inaugureerde met een rede: ‘De praesentibus theologici fundi calamitatibus’. Bij de overdracht van het rectoraat in 1761 oreerde hij: ‘De deistis praestantiam religionis christianae declarantibus’. Tot hoogleraar te Leiden benoemd, inaugureerde hij op 17 juni 1765: ‘De veterum haereticorum injusta defensione’. In 1768 werd hij tot rector benoemd. Op 7 november 1789 werd hem emeritaat verleend. | Theoloog. Bezocht te Middelburg de Latijnse school en, ofschoon voor de zeevaart bestemd, werd op 23 augustus 1732 te Groningen ingeschreven als student theologie. Door de classis van Walcheren proponent verklaard (1 november 1736), werd hij achtereenvolgens als predikant bevestigd te Borssele (1737), te Terneuzen (1740), te Bergen op Zoom (1745) en te Vlissingen (13 maart 1746), waar hij naar het schijnt, de aandacht trok van Willem IV. Dit leidde tot zijn benoeming tot hoogleraar in de godgeleerdheid te Franeker, waar hij op 1 mei 1749 inaugureerde met een rede: ‘De praesentibus theologici fundi calamitatibus’. Bij de overdracht van het rectoraat in 1761 oreerde hij: ‘De deistis praestantiam religionis christianae declarantibus’. Tot hoogleraar te Leiden benoemd, inaugureerde hij op 17 juni 1765: ‘De veterum haereticorum injusta defensione’. In 1768 werd hij tot rector benoemd. Op 7 november 1789 werd hem emeritaat verleend. | ||
Huidige versie van 26 feb 2021 om 08:22
| Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen) | |
|---|---|
 Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen) sloot zijn loopbaan af als rector van de Leidse Universiteit. Het Academiegebouw aan het Rapenburg, 2010. Bron: Wikimedia Commons. | |
| Geboren | 12 juli 1712 Middelburg |
| Overleden | 13 juni 1800 Leiden |
| Beroep | Theoloog |
| VIAF | Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen) |
Biografie
Theoloog. Bezocht te Middelburg de Latijnse school en, ofschoon voor de zeevaart bestemd, werd op 23 augustus 1732 te Groningen ingeschreven als student theologie. Door de classis van Walcheren proponent verklaard (1 november 1736), werd hij achtereenvolgens als predikant bevestigd te Borssele (1737), te Terneuzen (1740), te Bergen op Zoom (1745) en te Vlissingen (13 maart 1746), waar hij naar het schijnt, de aandacht trok van Willem IV. Dit leidde tot zijn benoeming tot hoogleraar in de godgeleerdheid te Franeker, waar hij op 1 mei 1749 inaugureerde met een rede: ‘De praesentibus theologici fundi calamitatibus’. Bij de overdracht van het rectoraat in 1761 oreerde hij: ‘De deistis praestantiam religionis christianae declarantibus’. Tot hoogleraar te Leiden benoemd, inaugureerde hij op 17 juni 1765: ‘De veterum haereticorum injusta defensione’. In 1768 werd hij tot rector benoemd. Op 7 november 1789 werd hem emeritaat verleend.
Als hoogleraar kenmerkte hij zich door zich zowel van theologische vitterijen als van langdradige geschriften te onthouden. Verder verscheen van hem: ‘Vorst Messias, Vredebeschikkinge aan de geloovige kerk door zeven helden en acht vorsten uit de menschen, haar verlossende door 't geweld van Assier, of intreerede te Vlissingen’ (Middelburg 1746), de beide ‘Disputationes de S.S. Evangeliis ad apocryphosquosdam libros non accomodatis’ (Franeker 1754; de eerste stelling verdedigde hij in 1753, de tweede werd in 1754 verdedigd door Andreas de Lange, 'onze Vlissingschen inboorling' volgens Vrolikhert), ‘Oratio in obitum Vrimoetii’ (Franeker 1760), ‘Oratio de Deistarum objectionibus christianae religionis propagandae optis’ (Franeker 1762) en, het als rector in 1768 te Leiden uitgesproken, ‘De fabulis ecclesiasticis temere arreptis ad infirmandam evangelii veritatem’.
Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
L. Hageman, gecontroleerd 2013
Literatuur
- Vrolikhert, Vlissingsche kerkhemel, 268.
- Boetes, Frieslands Hoogeschool II, 497.
- Nagtglas, Levensberichten.
- N.N.B.W. IV.