Aegidius Gillissen (of Gillis Gillissen)/EvZ1982-1984

(Middelburg 12 juli 1712 - Leiden 13 juni 1800). Theoloog. Bezocht te Middelburg de Latijnse school en, ofschoon voor de zeevaart bestemd, werd op 23 augustus 1732 te Groningen ingeschreven als student theologie. Door de classis van Walcheren proponent verklaard (1 november 1736), werd hij achtereenvolgens als predikant bevestigd te Borssele (1737), te Terneuzen (1740), te Bergen op Zoom (1745) en te Vlissingen (13 maart 1746), waar hij naar het schijnt, de aandacht trok van Willem IV. Dit leidde tot zijn benoeming tot hoogleraar in de godgeleerdheid te Franeker, waar hij op 1 mei 1749 inaugureerde met een rede: ‘De praesentibus theologici fundi calamitatibus’. Bij de overdracht van het rectoraat in 1761 oreerde hij: ‘De deistis praestantiam religionis christianae declarantibus’. Tot hoogleraar te Leiden benoemd, inaugureerde hij op 17 juni 1765: ‘De veterum haereticorum injusta defensione’. In 1768 werd hij tot rector benoemd. Op 7 november 1789 werd hem emeritaat verleend. Als hoogleraar kenmerkte hij zich door zich zowel van theologische vitterijen als van langdradige geschriften te onthouden. Verder verscheen van hem: ‘Vorst Messias, Vredebeschikkinge aan de geloovige kerk door zeven helden en acht vorsten uit de menschen, haar verlossende door 't geweld van Assier, of intreerede te Vlissingen’ (Middelburg 1746), de beide ‘Disputationes de S.S. Evangeliis ad apocryphosquosdam libros non accomodatis’ (Franeker 1754; de eerste stelling verdedigde hij in 1753, de tweede werd in 1754 verdedigd door Andreas de Lange, 'onze Vlissingschen inboorling' volgens Vrolikhert), ‘Oratio in obitum Vrimoetii’ (Franeker 1760), ‘Oratio de Deistarum objectionibus christianae religionis propagandae optis’ (Franeker 1762) en, het als rector in 1768 te Leiden uitgesproken, ‘De fabulis ecclesiasticis temere arreptis ad infirmandam evangelii veritatem’.