Welzinge

Welzinge (welsinge, Welsinghen)

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Voormalig dorp, parochie en ambacht in het zuidoostelijk deel van Walcheren; de oostgrens van het ambacht werd gevormd door het diepe vaarwater, de Welsinge, dat van Middelburg naar Rammekens liep. Wapen: In het middeleeuwse wapenboek Kuinre komt dit wapen al voor, maar dan met rode vlammen. Op de wapenkaart van Smallegange (1696) zijn de vlammen wit. Het wapen in het vrij kwartier is dat van de graven van Holland uit het Henegouwse huis; wellicht is hier sprake van een bastaardtak van deze graven, waarover verder niets bekend is. Geschiedenis: De parochie heeft veel te lijden gehad van grondbraken, zodat de kerk zelfs achter de dijk kwam te liggen. Het hof Welzinge bewaart nog de herinnering aan de parochie. De kerk van Welzinge was een dochter van de Westmonster te Middelburg en was gewijd aan St.-Maarten. Reeds voor de Reformatie was het gebied van de parochie Welzinge verenigd met dat van Ritthem. Wanneer de kerk en de toren van Welzinge zijn afgebroken (eerste helft 17e eeuw?), is niet bekend; waarschijnlijk waren zij toen reeds ten offer gevallen aan de verwoestingen tijdens de Spaanse troebelen (in het gebied tussen Middelburg en Rammekens is veel strijd gevoerd). Funderingen van de kerk en overblijfselen van de vroegere begraafplaats zijn bij graafwerkzaamheden herhaaldelijk aan het licht gekomen; het laatst nog in 1976, toen bij de aanleg van een bermsloot langs de nieuwe Provinciale weg van Middelburg naar Zuid Sloe, in de zg. Welzingepolder, in een terpachtige grond geraamten werden gevonden en een grote grape (pot op drie pootjes en met twee oortjes), waarin de beenderen van een kind kinderpot). Het voormalige dorp Welzinge bezat een haven en een sluis. Welzinge en Ritthem behoorden sinds de Franse tijd tot één burgerlijke gemeente, Ritthem.

LITERATUUR

Muller Hz., De indeeling van het bisdom. Grijpink, Register op de parochiën. De Mey, Ritthem en Nieuwerve. Van der Horst, Bijdrage geschiedenis bisdom Haarlem VII. Kok, kerkpatrocinia.