Vlake (vlaeck(e), Vlaka)

Vlake (vlaeck(e), Vlaka)

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

1. Gehucht binnen de nieuwe gemeente Reimerswaal. Zuid-Beveland; tot 1941 burgelijk één ambacht; tot 1970 gemeente Kruiningen. Vlake werd in 1203 als parochie vermeld, mogelijk als dochter van Yerseke. Ze behoorde aan het kapittel van Oudmunster te Utrecht en had St.-Macharius tot patroonheilige. In de kerk waren vicarieën gesticht ter ere van het Heilige kruis en de Sanctorum Civium Supernorum. Er kwam een compromis t.a.v. de patronaatsrechten tot stand: het kapittel en de ambachtsheren zouden om de beurt een priester voordragen. In 1619 werd Vlake samengevoegd met Schore. In 1709 ontstond hier evenals in Schore onrust door het optreden van dominee Buitendijck. In 1802 werd de kerk van Vlake afgebroken; de enigszins terpvormige hoogte waarop de kerk stond, is nog aanwezig. Veel woningen en boerderijen zijn verdwenen bij de aanleg van het kanaal door Zuid-Beveland in 1865. Tot 1933 was er in Vlake een spoorwegstation. o.a. voor reizigers van en naar Zeeuws-Vlaanderen via een veer te Hansweert.

2. Vlake, Vlaak of 't Vlaek. Naam voor zand- en slikplaten, ook in de betekenis van watervlak, ondergelopen land.

LITERATUUR

Binsbergen. Schore en Vlake. C. Dekker, Zuid-Beveland. Grijpink, Register op de parochiën. Kok, Zeeuwse patrocinia. S. Muller Hz., De indeeling van het bisdom.