Scheepvaartreglement Westerschelde

Scheepvaartreglement Westerschelde

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

(Reglement voor de scheepvaart op de Westerschelde). Aangezien bij het scheidingsverdrag van 19 april 1839 de Westerschelde is erkend als internationaal vaarwater. kunnen de bepalingen die Nederland voor de eigen openbare wateren maakt. Niet eenzijdig op de Westerschelde van toepassing worden verklaard. Tot de ter zake in gemeenschappelijk overleg voor het scheepvaartverkeer tot stand gekomen regelingen behoorden

het Bijzondere Aanvaringsreglement Westerschelde van 1924 en het Binnenaanvaringsreglement van 1926 ('wet van Willemientje'). Nieuwe ontwikkelingen in de scheepvaart: grotere tonnage. grotere verkeersintensiteit maakten herziening van deze reglementen noodzakelijk. Nederland ging hierin voor met een Vaarreglement dat werd vastgesteld bij K.B. van 8 maart 1965 en beoogde aanvaring en aandrijving te voorkomen, maar, zolang met België geen overeenstemming was bereikt, alleen zou gelden voor de Nederlandse openbare wateren en niet voor de Westerschelde. Op de Westerschelde bleef het Binnenaanvaringsreglement van 1926 van kracht. Voortgezet onderhandelen niet België. Niet alleen over maatregelen tot voorkoming van aanvaringen maar ook ter bescherming van waterstaatswerken, leidde op 11 september 1981 tot een nieuw Reglement voor de Scheepvaart op de Westerschelde S.W. dat op 1 januari 1982 van kracht werd.