Pieter Zeeman/EvZ1982-1984

(Zonnemaire 25 mei 1865 - Haarlem 9 okt. 1943). Natuurkundige. Nobelprijswinnaar. Zoon van een predikant (zie hierboven). Na de lagere school op het dorp bezocht hij de H.B.S. te Zierikzee, nu de 'Professor Zeeman Scholengemeenschap' geheten. Wegens ziekte duurde het tot 1885 voordat hij het toen nog voor HBS-ers benodigde Staatsexamen aflegde en zich liet in schrijven aan de Leidse universiteit voor de studie in wis- en natuurkunde. Hij volgde de colleges van de hoogleraren Lorentz en Kamerlingh Onnes. In 1890 slaagde hij voor het doctoraal examen en in 1893 verscheen zijn proefschrift over de terugkaatsing van het licht aan gemagnetiseerde spiegels. In 1896 ontdekte hij het verschijnsel, dat zijn naam zou dragen, het Zeemaneffect (de invloed van een magnetisch veld op een door dit veld gaand licht). In 1902 kreeg hij, samen met Lorentz, de Nobelprijs voor natuurkunde. In 1908 volgde zijn benoeming tot gewoon hoogleraar in Amsterdam. De universiteiten van Brussel, Glasgow, Göttingen, Leuven, Oxford, Parijs en Philadelphia verleenden hem het eredoctoraat. Vlakbij zijn in 1963 gerestaureerde geboortehuis te Zonnemaire staat een bronzen borstbeeld, een geschenk van de gemeente Amsterdam.