Pieter Johannes Willem Klaarhamer
| Pieter Johannes Willem Klaarhamer | |
|---|---|
 Voormalige Gereformeerde Noorderkerk te Middelburg, standplaats van ds. Klaarhamer. Foto: PZC, 1976. Bron: ZB, Beeldbank Zeeland, rec.nr. 163868. | |
| Geboren | 17 september 1848 Amsterdam |
| Overleden | 3 november 1920 Hilversum |
| Beroep | Predikant |
| VIAF | Pieter Johannes Willem Klaarhamer |
Biografie
Predikant. Klaarhamer kreeg een zeer strenge calvinistische opvoeding, welke zijn leven blijvend stempelde. Hij werd bestemd voor het christelijk onderwijs. Bekendheid verwierf hij als straatevangelist in de Jordaan te Amsterdam. Hij was vier jaar als evangelist werkzaam op Marken. Met grote volharding haalde hij in twee jaar het Staatsexamen, waarna hij zich in 1876 kon laten inschrijven hij de theologische faculteit te Utrecht. Hier kwam ook het blijvend contact met dr. A. Kuyper tot stand. In 1882 werd Klaarhamer bevestigd als hervormd predikant te Hilversum, welke gemeente hij in 1886 verwisselde voor Middelburg. Het beroep op hem had hier al direct protesten uitgelokt, omdat Klaarhamer bekend stond als iemand die bereid was te breken met de Hervormde Kerk.
Te Middelburg ging hij voort op de eenmaal ingeslagen weg en in januari 1887 ondertekende hij op het Gereformeerd Kerkelijk Congres met anderen de verklaring waarbij het breken met de synodale organisatie als plicht werd gesteld. In zijn brochure ‘Tot de Wet en tot de Getuigenis’ sprak hij zich nog duidelijker uit, evenals in de door hem in het leven geroepen `Zeeuwsche Kerkbode'. De moeilijkheden hoopten zich op toen een te Middelburg beroepen predikant bezwaar maakte tegen de formule in de beroepsbrief, waarbij gehoorzaamheid beloofd werd aan de reglementen der N.H. Kerk. Klaarhamer was van oordeel dat de beroepene, wanneer hij aannam, toch bevestigd moest worden en hij verklaarde zich bereid dit te doen, ook al moest het gebeuren in een kelder of schuur. Het classicaal bestuur stelde hem toen voor de keus òf uit te treden òf op te houden met de bestrijding van de bestaande organisatie. Klaarhamer weigerde zijn houding te veranderen en werd geschorst. Samen met een minderheid uit de kerkenraad en met velen uit de gemeente, verbrak hij toen het verband met de hervormde synode. Klaarhamer ging preken in het Schuttershof. Waar men hem op Walcheren maar vroeg, ijverde hij voor de *doleantie. Zonder Klaarhamer is deze hier niet denkbaar. Een beroep naar Utrecht nam hij aan in 1891, waar hij tot zijn emeritaat in 1919 bleef werken.
Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
S.J.M. Hulsbergen
Literatuur
- Rullmann, De Doleantie.
- Fernhom, In memoriam Klaarhamer.
- Biographisch woordenboek Prot. godgeleerden.
