Johan de Brune/EvZ1982-1984

(Middelburg 29 mei I588 - Middelburg 7 november 1658). Jurist en literator. Studeerde rechten te Leiden; van 1617-1634 oefende hij in zijn geboortestad de advocatuur uit. In 1649 werd hij raadpensionaris van Zeeland, wat hij tot zijn dood gebleven is. Als schrijver debuteerde hij met een vertaling van de ‘Proverbia of de Spreucken van Salomon’(1619); daarna volgde ‘Emblemata of Zinne-werck’ (1624), een verzameling realistische emblemata omleend aan het leven van alle dag; ‘Nieuwe wyn in oude Le'er-zacken’ (1636) is een verzameling van ruim 7000 berijmde spreekwoorden. Zijn belangrijkste werk, ‘Bancketwerck van goede gedachten’, schreef hij vlak voor zijn dood. Hij was een piëtistisch georiënteerd Calvinist en een man van brede eruditie, fel gekant tegen de verwereldlijking van het leven. Onder de Zeeuwse dichters volgt hij direct op Cats, van wie hij in zijn oudste werk invloed heeft ondergaan. Hij schrijft echter voor een meer ontwikkeld publiek en stelt, zeker in zijn later werk, hoge eisen aan zijn lezers. De Brune behoort ongetwijfeld tot de beste schrijvers uit de Zeeuwse letterkunde.