Jo Johannis Dronkers

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Jo Johannis Dronkers

Geboren 24 mei 1910 Poortvliet
Overleden 20 februari 1973 's-Gravenhage
Beroep directeur Deltadienst
VIAF J.J. Dronkers

Jeugd en studie

J.J. Dronkers was een burgemeesterszoon uit Poortvliet. Hij volgde de R.H.B.S. Bergen op Zoom en studeerde wis- en natuurkunde aan de Rijksuniversiteit Leiden. In zijn dissertatie: 'Over stratifieerbare congruenties' (1939) gingen vijf van zijn elf stellingen over de getijden.

Werk

In 1934 kwam Dronkers in dienst van Rijkswaterstaat onder Dr.lr. Joh. van Veen om de wiskundige behandeling der getijden en wat daarmee samenhing in detail ter hand te nemen. Werd getypeerd als de eerste 'wiskundige ingenieur' in Nederland. Buitte als hoofdwiskundige zijn bekwaamheden uit bij de droogmaking van Walcheren in 1945 en daarna bij de herstelwerkzaamheden na de stormvloed van 1953. Werd in 1963 hoofd van de waterloopkundige afdeling van de Deltadienst en in 1968 directeur van de Deltadienst. Had een belangrijk aandeel in de studie getijberekeningen Deltaplan. (Bijdrage III, deel 4, 1960; Bijdrage IV-2, deel 5, 1961; en in samenwerking Bijdrage IV-3, deel 5, 1961 rapport Deltacommissie.) Zijn wiskundige kennis resulteerde in de ontwikkeling van verschillende berekeningsmethodieken, waarmee een wetenschappelijke basis werd gelegd voor een groot aantal wetmatigheden die tot dan een empirisch karakter hadden. Daardoor werd het mogelijk consequenties van waterbouwkundige ingrepen vooraf te analyseren en een rationeel beleid op waterbouwkundig gebied te ontwikkelen. Zijn hoofdwerk 'Tidal computations in rivers and coastal waters' (1964) mag als mondiaal standaardwerk voor de theorie van de getijberekeningen beschouwd worden.

Eerbewijzen

  • 1965 - Conradmedaille van het Koninklijk Nederlands Instituut van Ingenieurs.

Bibliografie

Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Bekijk de originele tekst uit de Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984

Auteur

M.A. Geuze

Literatuur

  • De Ingenieur 85/nr. 23 (1973).