Jan van Hinte/EvZ1982-1984

(Groningen 22 maart 1896 – St.-Kruis 18 april 1983). Onderwijzer, landmeter, heem- en oudheidkundige te St.-Kruis bij Aardenburg. Begon zijn loopbaan als onderwijzer, was vervolgens landmeter in het voormalige Ned. Oost-Indië en verbleef aldaar gedurende de tweede wereldoorlog in de beruchte Jappenkampen. Was werkzaam bij de Volkenbond in Genève en maakte als voorlichtingsfunctionaris onder andere reizen naar Japan en Rusland. Na de Tweede Wereldoorlog was hij als hoofd van het bureau Jeugdzaken verbonden aan de Stichting Politieke Delinquenten voor Groningen, Friesland en Drente. Waargenomen onrechtvaardigheden deden hem besluiten zijn taak in het noorden van het land te beëindigen, waarna hij zich in 1950 in Zeeuws-Vlaanderen vestigde, aanvankelijk te Aardenburg, wat later definitief in St.-Kruis. Met zijn vrouw Elisabeth S. van Hinte-Zandvliet was hij als overtuigd pacifist vurig strijder voor rechtvaardigheid en vrede. Na zijn veelbewogen en zwervend leven ontwikkelde Van Hinte zich als een zeer verdienstelijk oudheidkundige die vooral in Zeeland en Vlaanderen grote bekendheid en waardering genoot door zijn lezingen en publicaties over de door hem en anderen verrichte oudheidkundige onderzoekingen in Zeeuws-Vlaanderen. Vanaf 1950, maar vooral sedert 1955 (restauratie van de St.Baafskerk te Aardenburg en de daarbij verrichte oudheidkundige opgravingen) was Van Hinte de stimulerende kracht bij verdere naspeuringen in het verleden van Aardenburg en omgeving. Hij toonde ook een grote inzet bij de totstandkoming van het Aardenburgs museum en verrichtte werk van onschatbare waarde voor de conservering en documentatie van de beroemde grafschilderingen uit de kerken van Aardenburg en het verdwenen Hannekenswerve. Hij was mede-oprichter van de Heemkundige Kring West-Zeeuws-Vlaanderen en publiceerde o.a. regelmatig in het Zeeuws Tijdschrift, Westerheem en in de uitgaven van de Heemkundige Kring West Zeeuws-Vlaanderen; zie bibliografie.