Guido Lippens

Uit Wiki ZB
Ga naar: navigatie, zoeken
Guido Lippens
Lippens OZ.jpg
Guido Lippens in april 2014 , bron: Omroep Zeeland
Geboren 8 oktober 1939 Terneuzen
Beroep beeldend kunstenaar (schilderijen)
VIAF 127446954 G. Lippens

Biografie

Expositie van Guido Lippens in de N.H. kerk van Sint Anna ter Muiden, 4 juli 2009, affiche, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 23457

Guido Lippens verliet al voor zijn eindexamen HBS het ouderlijk huis. Hij vertrok in 1957 naar Eindhoven, waar hij een opleiding aan de afdeling publiciteit van de Academie voor Industriële Vormgeving volgde (1957-1961). Hij huwde in 1963 met zijn voormalige studiegenote El Stelder en schilderde en tekende aanvankelijk vooral geabstraheerde vrouwenfiguren. Lippens trad in 1965 voor het eerst met zijn werk naar buiten op een solotentoonstelling. Vanaf 1968 verdween de mens uit zijn composities, die steeds abstracter werden. Vanaf begin jaren zeventig maakte hij geometrische, rasterachtige werken, zoals Ad Dekkers en Peter Struycken. Hij deelde de visie van deze kunstenaars echter niet. Hun kunstwerken waren volgens Lippens vooral gebaseerd op ‘ratio en calculatie’, terwijl hij in zijn werk ‘streefde naar een ideaal gebaseerd op gevoel en intuïtie’. Later maakte Lippens, hoewel nog steeds abstract van vorm, meer organische werken. Guido Lippens was werkzaam als docent tekenen en handvaardigheid aan diverse scholen, vanaf 1982 was hij docent aan de christelijke hogeschool voor de kunsten te Kampen en trad hij op als rijks gecommitteerde en gastdocent op diverse kunstacademies, onder andere in Amsterdam, Arnhem, Maastricht en Groningen. Hij voerde diverse kunstopdrachten uit en nam deel aan talrijke groepstentoonstellingen. Ook had hij solotentoonstellingen in binnen- en buitenland (onder meer in het Van Abbemuseum). Hij woont sinds enkele jaren in Middelburg.

Werken in musea

Luchtspiegel, waarvan het origineel in de Rechtbank van Bergen op Zoom hangt, prentbriefkaart, 2002, ZB, Beeldbank Zeeland, recordnr. 1594

Bibliografie

Auteur

-Peter Sijnke (2012).

Literatuur