Daniel Ward
| Daniel Ward | |
|---|---|
| Geboren | 4 januari 1984 Sydney (Aus.) |
| Beroep | atleet, grafisch designer en kunstschilder |
Atleet uit Hulst. Behoorde tussen 2002 en 2007 tot de nationale sprinttop.
Inhoud
Jeugd
Daniel Ward wordt geboren in Sydney (Australië) als zoon van een Amerikaanse vader en een Nederlandse moeder. Omdat zijn moeder heimwee krijgt, emigreert het gezin naar Nederland en komt terecht in Hulst. Nadat Daniel Ward aanvankelijk voetbalt bij HVV'24, begint hij op twaalfjarige leeftijd met atletiek, bij RKHAV (Hulst). Als hij bij een wedstrijdje op Koninginnedag in 1996 opvallend goed presteert, wordt hij door trainer Piet Lossie van deze club gevraagd of hij zin heeft lid te worden.[1] Daniel Ward hapt toe en presteert ook bij RKHAV opvallend goed. Al snel valt hij bij wedstrijdjes in de prijzen en wordt zijn talent ontdekt. Regelmatig valt de term 'Natuurtalent.' Vooral op de sprint, bij het discuswerpen en bij het verspringen is hij succesvol. In februari 1999 verovert Daniel Ward de nationale indoortitel op de 60 meter bij de jongens-C.[2] Ook op het NK dat jaar verovert hij met overmacht de nationale titel op de 100 meter bij de C-jongens. Later dat jaar pakt hij ook nog de nationale titel op de meerkamp bij de jongens-C.
De prestaties uit 1999 worden door Daniel Ward een jaar later moeiteloos voortgezet. In juni 2000 wint hij op de NK bij de B-junioren zowel de 100 als de 200 meter.[3] Het leidt er dat jaar onder andere toe dat hij wordt uitgenodigd voor de nationale atletiekploeg voor een interland met A-junioren.
In 2001 mist Daniel Ward aanvankelijk veel wedstrijden door een blessure, maar later dat jaar bewijst hij toch weer terug te kunnen komen op zijn oude niveau. Grote prijzen wint hij dat jaar echter niet. Dit doet hij wel in 2002. Zo wint hij in januari twee keer goud (60 meter en 200 meter) op de NK indoor voor A-junioren. Een maand later behaalt hij zilver op de 200 meter op het NK indoor voor senioren.[4] Op de jeugd WK in Jamaica dat jaar valt hij echter buiten de prijzen.
2003 begint goed. In januari wint hij de 60 meter op het NK-indoor voor A-junioren. Hij verbetert daarbij zijn eigen Nederlandse record met een honderdste seconde naar 6,78 sec. Op het jeugd-EK in Finland behaalt hij een vijfde plaats op de 100 meter.
Verenigde Staten
Vanaf 2004 studeert Daniel Ward grafische vormgeving aan de El Paso Universiteit in Texas (VS). Het heeft geen (negatieve) gevolgen voor zijn sportprestaties. Op het NK dat jaar behaalt hij zilver op de 200 meter.[5] Als gevolg van deze prestatie wordt hij daarna ook uitgenodigd voor de nationale estafetteploeg. Hij mag vervolgens als reserve ook mee naar de Olympische Spelen van Athene.[6]
2005 is opnieuw een succesvol jaar. Hij wordt uitgeroepen tot Zeeuws sportman van het jaar en op het EK onder 23 jaar in Erfurt (Dld.) behaalt Daniel Ward, die intussen steeds vaker de 400 meter loopt, met de Nederlandse estafetteploeg op de 4x400 meter een bronzen plak. Op het NK behaalt hij op de enige afstand waarop hij uitkomt, de 200 meter, opnieuw een zilveren plak (20,86).[7]
Deze prestatie herhaalt Daniel Ward in 2006. Weer wordt hij, voor de derde keer, tweede achter Guus Hoogmoed, in 21,31.[8] Daniel Ward, die ook bij studentenwedstrijden in de V.S. regelmatig in de prijzen valt, moet wel afzeggen voor het EK dat jaar vanwege blessures. Een grote tegenvaller.
Het blessureleed zet ook in 2007 door. Daardoor mist hij de belangrijkste wedstrijden en richt zijn aandacht al vroeg op de Olympische Spelen van 2008, die hij met hulp van zijn coach Ereng kost wat kost wil halen.[9]
In de VS traint hij in de sprintgroep van UTEP op schema’s van Bob Kitchens, bij wie hij tijdens zijn studietijd ook trainde. ‘Soms train ik met Churandy Martina mee die ook nog steeds bij UTEP traint en andere trainingen doe ik alleen. Kracht training doe ik deels met de UTEP sprint groep en de UTEP kracht coaches en 1 keer in de week ben ik alleen bezig. Wanneer ik in Nederland ben zoals nu train ik onder leiding van Piet Lossie bij wie ik als atleet begon en getraind heb totdat ik naar de V.S afreisde.’ In de zomer van 2009 komt Ward weer terug naar Nederland.[10]
Einde carrière
De Olympische Spelen zitten er echter niet meer in. Door studievertraging kan hij maar weinig wedstrijdritme opdoen en mist hij de limiet.[11] Hij zet daarom alles opzij om in 2009 een comeback te maken. Helaas is hij daarin niet succesvol. Het betekent het definitieve einde van zijn atletiek carrière.
Na zijn sportcarrière
In de staat Utah (VS) studeerde Daniel Ward graphic design. Hij is inmiddels succesvol als kunstschilder. In een artikel in de PZC werd Daniel Ward in 2020 uitgeroepen tot beste Zeeuwse sprinter ooit.[12]
Erelijst
- 2002 NK indoor zilver 200 mtr. (21,94)
- 2003 NK indoor brons 60 mtr. (6,75)
- 2004 NK zilver 200 mtr. (20,92)
- 2005 EK onder 23-brons 4 x 400 m (samen met: Daniel de Wild, Sjors Kampen, Robert Lathouwers, 3.04,99) - Erfurt (Dld.)
- 2005 NK zilver 200 mtr. (20,86)
- 2006 NK zilver 200 mtr. (21,31)
Bronnen
Sites
Auteur
Wim van Gorsel, 2015, herz. 2021
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Op volle kracht vooruit', in: PZC, 18 maart 1999, pag. 11.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Nationale titel sprinter Daniel Ward', in: PZC, 22 februari 1999, pag. 27.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Daniel Ward maakt indruk', in: PZC, 27 juni 2000, pag. 38.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Ward verrast zichzelf en iedereen', in: PZC, 18 februari 2002, pag. 24.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Daniel Ward hoort er helemaal bij', in: PZC, 12 juli 2004, pag. 17.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'We zijn na de race toch gaan feesten', in: PZC, 1 september 2004, pag. 24.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Weer zilver Daniel Ward', in: PZC, 11 juli 2005, pag. 23.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Ward wordt weer tweede', in: PZC, 10 juli 2006, pag. 21.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Het roer om in pre-olympisch jaar', in: PZC, 4 augustus 2007, pag. 43.
- ↑ Losseveter.nl
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Ward heeft nog zeven dagen om limiet te halen', in: PZC, 23 juli 2008, pag. 39.
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Daniel Ward is beste Zeeuwse sprinter ooit', in: PZC, 2 mei 2020, pag. 40
