Bedelorden

Uit encyclopedie van zeeland
Naar navigatie springen Naar zoeken springen
Dominicus Guzmán, stichter van de Orde der Predikheren (Dominicanen). Bron: Wikimedia Commons

In samenhang met de hervormingsbeweging van de 12e eeuw zijn in de kerk de bedelorden ontstaan. Bij deze werd de nadruk gelegd op de armoede, niet alleen persoonlijke, maar ook van de kloosters. Deze mochten alleen het allernoodzakelijkste bezitten. De orden zijn ontstaan in de tijd toen de steden tot ontwikkeling kwamen. Hun kloosters zijn dan ook meestal daar te vinden. De bedelorden hielden zich bezig met de zielzorg in ruime zin. Oorspronkelijk wilden ze zich liever niet binden aan een bepaalde plaats. Ze moesten altijd klaar staan om naar alle delen van de wereld te worden uitgezonden. Telkens weer bleek echter dat hun idealen te hoog gegrepen waren, zodat hervormingen nodig waren. De vier voornaamste bedelorden waren de Franciscanen (Minderbroeders), de Dominicanen (Predikheren), de Karmelieten en de Augustijnen.

Auteur

S.J.M. Hulsbergen

Literatuur

  • Nolet en Boeren, Kerkelijke instellingen.
  • Post, Kerkgeschiedenis.
  • Henderikx, Bedelordekloosters.