A.W.J. van Alphen
| A.W.J. van Alphen | |
|---|---|
 Ingang RK Blasiuskerk te Heinkenszand. Andreas W.J. van Alphen was tussen 1961 en 1988 pastoor te Heinkenszand.
Foto: S. Kroonenburg, 28-3-1965. Bron: ZB, Beeldbank Zeeland, rec.nr. 170073 | |
| Geboren | 14 oktober 1907 Wagenberg |
| Overleden | 20 november 2000 Etten-Leur |
| Beroep | Pastoor |
Biografie
Andreas W.J. van Alphen is de zoon van de directeur van een Wagenbergse melkfabriek. Hij volgde na de lagere school het gymnasium van de Jezuïeten in Nijmegen. Later kwam hij op het kleinseminarie Ypelaar in Ginneken/Breda en het grootseminarie te Hoeven. In 1934 werd hij tot priester gewijd. Na zijn afstuderen werd hij kapelaan in Wilrijk (bij Antwerpen). Omdat er in de Eerste Wereldoorlog in België vele jongeren waren gestorven was er daar een groot tekort aan (jonge) priesters. Van Alphen bleef tot 1938, waarna hij als kapelaan verder ging in achtereenvolgens Nispen, Gilze en Breda.
In 1961 werd Van Alphen pastoor te Heinkenszand. In de plaatselijke Blasiuskerk maakte hij zich onder andere sterk voor het behouden van de gezongen (Gregoriaanse) mis. Hij was erg overtuigd van de waarde van het zingen voor de geloofsbeleving. Tot de jaren ’60 was Andreas van Alphen vooral actief in het jeugd- en jongerenwerk en in het vormings- en organisatiewerk voor bepaalde groeperingen, bijvoorbeeld katholieke boeren of arbeiders. Vanaf de jaren ’60 lag (ook in Heinkenszand) de nadruk meer op (individuele) begeleiding in zaken die ook buiten de directe kerkelijke aandachtsgebieden liggen. De veranderingen in de katholieke kerk in de jaren ’60 en ’70 gingen snel. Pastoor Van Alphen gaf toe dat het voor hem niet altijd gemakkelijk was dit goed bij te houden. In april 1984 werd in een speciale dienst het vijftigjarige priesterjubileum van pastoor van Alphen gevierd.[1] In 1988 ging hij met emiraat. Hij werd opgevolgd door pastoor Pontenagel uit Ovezande.
Prijzen/eretekens
- Ridder in de Orde van Oranje-Nassau, 1974. Onderscheiden voor zijn werk op kerkelijk gebied in de gemeente Heinkenszand.
Bronnen
Auteur
-W. van Gorsel, 2022
