Ronny van Poucke: verschil tussen versies

Uit Wiki ZB
Ga naar: navigatie, zoeken
(→‎Loopbaan)
(→‎Loopbaan)
Regel 45: Regel 45:
 
Het jaar daarop kreeg Van Poucke meer wedstrijdminuten en wist zelfs 8 keer te scoren. Hij ondervond echter zeer veel concurrentie van gevestigde medespelers als Rob Rensenbrink, Peter Ressel en Atilla Ladinsky. Trainer Goethals was bovendien niet scheutig met het inpassen van jong talent.
 
Het jaar daarop kreeg Van Poucke meer wedstrijdminuten en wist zelfs 8 keer te scoren. Hij ondervond echter zeer veel concurrentie van gevestigde medespelers als Rob Rensenbrink, Peter Ressel en Atilla Ladinsky. Trainer Goethals was bovendien niet scheutig met het inpassen van jong talent.
  
−
Zo moest Van Poucke het vooral doen met invalbeurten. Wel maakte hij de winst  
+
Zo moest Van Poucke het vooral doen met invalbeurten. Wel maakte hij de winst van de ploeg mee van de Europa Cup voor bekerwinnaars (Europa Cup II) in 1976 (tegen West Ham United) en 1978 (tegen Austria Wien). In 1977 speelde hij de verloren EC II-finale tegen het Duitse HSV en won met Anderlecht twee keer de nationale beker.
  
−
. Van Poucke maakte wel in 1976 en 1978 eindwinst mee in de [[Europacup II]]. In 1977 stond hij in de verloren finale tegen HSV. Ook won hij 2 maal de Belgische Beker. In '78 zocht de Nederlander andere oorden op en kwam hij terecht bij het [[West-Vlaanderen|West-Vlaamse]] [[KV Kortrijk]]. Hij werd meteen een vaste waarde en was goed voor 15 doelpunten. Maar op het einde van het seizoen eindigde de club op een laatste plaats. Van Poucke degradeerde niet mee want hij trok in [[1979]] naar [[Lierse SK]]. Hij werd er een spitsbroeder van [[Erwin Vandenbergh]], die dat seizoen voor het eerst topschutter werd.
+
In 1978 verkaste Van Poucke naar KV Kortrijk. Hij veroverde daar wel een basisplaats en scoorde dat jaar 15 doelpunten. Omdat zijn nieuwe club degradeerde vertrok hij een jaar later naar Lierse SK, waar hij met de nationaal bekende Erwin Vandenbergh een gevreesd spitsenkoppel vormde. Helaas werd Van Poucke bij Lierse geconfronteerd met gescheurde enkelbanden en moest lange tijd revalideren.  
−
Gescheurde enkelbanden waren het begin van een lijdensweg dat seizoen.
 
  
−
In [[1980]] verliet Van Poucke Lierse en ging aan de slag bij [[KSV Waterschei Thor]], ondertussen al zijn vierde Belgische club. Hij kwam er minder vaak aan spelen toe, maar was wel goed voor 12 doelpunten. Op het einde van het seizoen vertrok hij opnieuw. Ditmaal ging hij naar de provincie [[Antwerpen (provincie)|Antwerpen]] en ging er voetballen voor [[Beerschot VAV]], dat toen in de [[Tweede klasse (voetbal België)|Tweede Klasse]] speelde. Hij speelde er een matig tot goed seizoen met enkele uitschieters zoals de wedstrijd tegen [[Racing Jet de Bruxelles]] en de eindronde. Beerschot won met 0-2 en had dit te danken aan twee doelpunten van Van Poucke. In de eindronde werd vooral dankzij Van Poucke, die daarin drie beslissende doelpunten maakte, de promotie bewerkstelligd.
+
In 1980 stapte Van Poucke over naar Waterschei. Hoewel hij minder aan spelen toekwam scoorde hij dat seizoen wel 12 keer. Na een jaar verhuisde Van Poucke echter naar Beerschot uit Antwerpen, dat in de tweede klasse uitkwam. Met Beerschot promoveerde Van Poucke dat seizoen (weer) naar de hoogste Belgische liga, de eerste klasse. In de beslissende wedstrijden maakte Van Poucke belangrijke goals.  
 +
 
 +
Bij Beerschot kreeg Van Poucke meer speeltijd
  
 
Bij Beerschot kreeg hij meer speelkansen en voelde hij zich duidelijk beter in z'n sas. Maar in z'n laatste seizoen speelde hij slechts 6 keer. In [[1984]] vertrok de toen 27-jarige Nederlander naar [[RAA Louviéroise]]. Op dat moment speelde de club uit [[Henegouwen]] in de [[Derde klasse (voetbal België)|Derde Klasse]]. Van Poucke nam voorgoed afscheid van het hoogste niveau en bleef tot [[1989]] in [[La Louvière]]. Van 1987 tot 1989 kwam hij bijna niet meer aan spelen toe door professionele verplichtingen. In 3 seizoen scoorde hij maar liefst 70 maal als aanvallende middenvelder.
 
Bij Beerschot kreeg hij meer speelkansen en voelde hij zich duidelijk beter in z'n sas. Maar in z'n laatste seizoen speelde hij slechts 6 keer. In [[1984]] vertrok de toen 27-jarige Nederlander naar [[RAA Louviéroise]]. Op dat moment speelde de club uit [[Henegouwen]] in de [[Derde klasse (voetbal België)|Derde Klasse]]. Van Poucke nam voorgoed afscheid van het hoogste niveau en bleef tot [[1989]] in [[La Louvière]]. Van 1987 tot 1989 kwam hij bijna niet meer aan spelen toe door professionele verplichtingen. In 3 seizoen scoorde hij maar liefst 70 maal als aanvallende middenvelder.

Versie van 17 sep 2015 om 09:53

Ronny van Poucke
Angelo Nijskens2.jpg

Angelo Nijskens als speler FC Luik (1990), bron: Krantenbank Zeeland, PZC, 9 november 1990
Geboren 10 februari 1957 Oostburg
Beroep profvoetballer en trainer
VIAF [1]


Ronny van Poucke is een voormalig profvoetballer, afkomstig uit IJzendijke. Hij speelde voor verschillende Belgische profclubs, bijvoorbeeld Anderlecht, Kortrijk, Lierse en Beerschot. Hij kwam 15 keer uit voor Jong Oranje, waarin hij 7 keer scoorde.

Loopbaan

Ronny van Poucke begon zijn voetballoopbaan in zijn woonplaats IJzendijke, bij de plaatselijke voetbalclub VV IJzendijke.

In 1973 maakt hij op 16-jarige leeftijd de overstap naar de Belgische topclub Anderlecht, waar hij bij de reserves werd gestald. In een afscheidswedstrijd voor clubicoon Pol van Himst, in 1975, maakte hij zijn debuut. In de competitie maakte hij dat jaar zijn debuut tegen FC Luik.

Het jaar daarop kreeg Van Poucke meer wedstrijdminuten en wist zelfs 8 keer te scoren. Hij ondervond echter zeer veel concurrentie van gevestigde medespelers als Rob Rensenbrink, Peter Ressel en Atilla Ladinsky. Trainer Goethals was bovendien niet scheutig met het inpassen van jong talent.

Zo moest Van Poucke het vooral doen met invalbeurten. Wel maakte hij de winst van de ploeg mee van de Europa Cup voor bekerwinnaars (Europa Cup II) in 1976 (tegen West Ham United) en 1978 (tegen Austria Wien). In 1977 speelde hij de verloren EC II-finale tegen het Duitse HSV en won met Anderlecht twee keer de nationale beker.

In 1978 verkaste Van Poucke naar KV Kortrijk. Hij veroverde daar wel een basisplaats en scoorde dat jaar 15 doelpunten. Omdat zijn nieuwe club degradeerde vertrok hij een jaar later naar Lierse SK, waar hij met de nationaal bekende Erwin Vandenbergh een gevreesd spitsenkoppel vormde. Helaas werd Van Poucke bij Lierse geconfronteerd met gescheurde enkelbanden en moest lange tijd revalideren.

In 1980 stapte Van Poucke over naar Waterschei. Hoewel hij minder aan spelen toekwam scoorde hij dat seizoen wel 12 keer. Na een jaar verhuisde Van Poucke echter naar Beerschot uit Antwerpen, dat in de tweede klasse uitkwam. Met Beerschot promoveerde Van Poucke dat seizoen (weer) naar de hoogste Belgische liga, de eerste klasse. In de beslissende wedstrijden maakte Van Poucke belangrijke goals.

Bij Beerschot kreeg Van Poucke meer speeltijd

Bij Beerschot kreeg hij meer speelkansen en voelde hij zich duidelijk beter in z'n sas. Maar in z'n laatste seizoen speelde hij slechts 6 keer. In 1984 vertrok de toen 27-jarige Nederlander naar RAA Louviéroise. Op dat moment speelde de club uit Henegouwen in de Derde Klasse. Van Poucke nam voorgoed afscheid van het hoogste niveau en bleef tot 1989 in La Louvière. Van 1987 tot 1989 kwam hij bijna niet meer aan spelen toe door professionele verplichtingen. In 3 seizoen scoorde hij maar liefst 70 maal als aanvallende middenvelder. Ze zijn hem in Le Pays Noir daarom nog altijd niet vergeten.

Tenslotte speelde hij nog drie seizoenen voor KFC Avenir Lembeek en één seizoen voor Sporting Ternat, waar hij leed onder een knieblessure. In 1993 stopte hij definitief met zijn loopbaan als voetballer.

Ook speelde hij 15 maal voor Jong Oranje waarin hij 7 doelpunten maakte.

Auteur

Wim van Gorsel, 2015

Bron

Noten

Overgenomen van "http://encyclopedievanzeeland.nl/index.php?title=Ronny_van_Poucke&oldid=23580"