Martijn Dieleman
Voormalig volleyballer, afkomstig uit 's Gravenpolder. Hij speelde in het Nederlands volleybalteam in 2000. Dat team behaalde dat jaar tijdens de Olympische Spelen van Sydney de vijfde plaats. Martijn Dieleman speelde bij een groot aantal nationale en internationale topploegen. Hij kwam 73 keer voor het nationale team uit.
| Martijn Dieleman | |
|---|---|
 ' | |
| Geboren | 11 mei 1979 Goes |
| Beroep | profvolleyballer |
Inhoud
Volleybalcarriere
Martijn Dieleman begon zijn volleybalcarrière bij 's Gravo in 's Gravenpolder en BOK uit Kapelle.[1] In 1991 stapte hij samen met zijn tweelingbroer Erwin over naar VVR (Volleybal Vereniging Reimerswaal) in Kruiningen, een jaar later naar Mytilis uit Goes. Bij die club debuteert hij op 13-jarige leeftijd al in het eerste mannenteam in de promotieklasse.
Een jaar later, in 1994, stapt Martijn Dieleman opnieuw over naar een andere club, dit keer naar Micro Electro/SR uit Roosendaal. In dat team kan hij debuteren in de tweede divisie C. Naast zijn trainingen (3 keer per week) en wedstrijd traint hij dan ook nog een keer per week mee met eredivisieclub Rentokil in Zevenhuizen. Voor zijn ouders betekent het veel rijden om de zoon overal op tijd te brengen.
In dat jaar (1994) maakt hij ook voor het eerst zijn opwachting in Jong Oranje. [2]
Vanaf 1995 speelt Martijn Dieleman bij de Rotterdamse volleybal-topclub Rentokil/ZVH. [3] Aanvankelijk rijdt Martijn Dieleman vanuit 's Gravenpolder heen en weer naar Rotterdam. Later komt hij in een gastgezin terecht en volgt het MEAO in Rotterdam. [4]
De aanpassing aan het hogere niveau van Rentokil verloopt soepel. Al snel verwerft hij zich een basisplaats en is de op een na jongste speler in de eredivisie. In 1997 wordt hij voor het eerst opgenomen in de selectie van Oranje. [5]
Eind 1997 verkast Dieleman op 18-jarige leeftijd na een intern conflict van Nesselande naar eredivisie-hekkensluiter Brevok in Breda. Dieleman wordt (misplaatst) vedettegedrag verweten - hij zou ook Italiaans leren om in Italie aan de slag te gaan - iets wat door Dieleman wordt ontkent. Feit is wel dat het niet klikt met Nesselande-coach Teun Buys. [6]Met Brevok degradeert Dieleman echter uit de eredivisie. Een jaar later, in 1998/1999, speelt Dieleman voor Remote IT Zwolle. Met die club wint hij in november 1998 de supercup, ten kostte van zijn oude club Nesselande (3-1 winst).
In 1999/2000 tot 2001/2002 (3 seizoenen) speelt Dieleman voor de Spaanse topclub Numancia CD. In 2003 keert Dieleman terug bij Nesselande, maar ook ditmaal blijft het verblijf beperkt tot een seizoen. Daarna komt hij uit voor het Zwitserse Appelzell. In 2004/2005 speelt hij voor het Portugese Castelo. Martijn Dieleman zet in 2005 een punt achter zijn professionele volleybalcarrière vanwege een chronische schouderblessure, waar hij in feite al sinds zijn 15e last van heeft.
Samen met Richard de Kogel werpt Dieleman zich daarna op het beachvolleybal. Samen willen ze uitkomen op de Olympische Spelen van Londen in 2012. [7]
Toch keert in het seizoen 2006/2007 terug bij de Spaanse club Reálitas Voley Guadalajara (Spa), later bij CMA Numancia. Na het seizoen 2007/2008 zit de volleybalcarrière er echt op.
Auteur
-Wim van Gorsel, 2015
Bron
Noten
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Twee meter lijkt me een prettige lengte', in: PZC, 9 januari 1990
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Lengte moet aan het net', in: PZC, 8 november 1994
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Voor Marco Dieleman staat het echte werk op punt beginnen', 29 maart 1995
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Volleyballer lonkt naar Oranje', in: PZC, 6 april 1995
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Dieleman denkt al stiekem aan Sydney', in: PZC, 14 februari 1997
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Buijs zet Dieleman uit ploeg', in: PZC, 8 december 1997
- ↑ Krantenbank Zeeland, 'Denken aan het goud in Londen', in: PZC, 16 maart 2006
