Kees Dekker

Uit Wiki ZB
Ga naar: navigatie, zoeken
Kees Dekker
Dekker Cornelis.jpg
Kees Dekker, foto, collectie ZB
Geboren 22 augustus 1933 Wemeldinge
Overleden 18 december 2012 Odijk
Beroep historicus
VIAF C. Dekker

Opleiding

Kees of Cornelis Dekker volgde in Goes het Christelijk Lyceum. Na zijn diensttijd studeerde hij geschiedenis aan de Rijksuniversiteit te Gent, waar hij in 1959 het licentiaatsexamen aflegde met als hoofdvak middeleeuwse geschiedenis. Hij was een der laatste leerlingen van prof. dr. F.L. Ganshof. In 1961 werd hij benoemd tot chartermeester aan het Rijksarchief te Utrecht. In 1971 promoveerde hij bij prof. dr. C. v.d. Kieft aan de Universiteit van Amsterdam op een dissertatie getiteld: ‘Zuid-Beveland, de historische geografie en de instellingen van een Zeeuws eiland in de middeleeuwen’ (Assen 1971). Dat werd een standaardwerk in het vakgebied doordat hij aantoonde hoezeer lokaal en kerkelijk bestuur en de waterstaatkundige organisatie met elkaar verweven waren.

Werkzaamheden

In 1975 volgde zijn benoeming tot Rijksarchivaris in de provincie Utrecht. Daarnaast doceerde hij sinds 1970 paleografie en diplomatiek aan de Rijksuniversiteit te Utrecht. In 1981 werd hij benoemd tot buitengewoon hoogleraar in de archiefwetenschap alsmede de paleografie van de 14de -17de eeuw aan de Universiteit van Amsterdam. Behalve zijn dissertatie schreef dr. Dekker vele andere publicaties. De belangrijkste m.b.t. tot Zeeland daarvan zijn: ‘Gereformeerd en evangelisch: ontstaan en geschiedenis van de Buddinggemeente te Goes en haar plaats in het Nederlandse Protestantisme 1839-1881’ (Kampen 1992), ‘Een schamele landstede: geschiedenis van Goes tot aan de Satisfactie 1577 (Goes 2002) en ‘Een Zeeuws dorp in de Middeleeuwen: Wemeldinge voor 1600’ (Goes 2007). Het in september 2012 vlak voor Dekkers dood verschenen eerste deel van Geschiedenis van Zeeland werd door de redactie aan hem opgedragen.

Beknopte bibliografie

Omslag van het boek Een schamele landstede uit 2002

Auteur

-? , herz. Peter Sijnke (2011) en Johan Francke (2016).

Literatuur