Justinus van Nassau
| Justinus van Nassau | |
|---|---|
 Portret van Justinus van Nassau, ca. 1609-1631, olieverf op paneel, atelier Jan Antonisz. van Ravesteyn, collectie Rijksmuseum | |
| Geboren | ? ? 1559 ? |
| Overleden | 16 juni 1631 Leiden |
| Beroep | diplomaat, luitenant-admiraal en gouverneur |
| VIAF | J. van Nassau |
Inhoud
Levensbeschrijving
Justinus was de bastaardzoon van Willem van Oranje en Eva Elinx. Hij studeerde als een van de eerste studenten rechten in Leiden en voegde zich vervolgens bij zijn vader in Zeeland, waar hij zijn intrek nam in de Abdij. De Statennotulen zeggen dat hij toen aan het hem toegewezen gedeelte veel liet vertimmeren en onder andere een kaatsbaan aanlegde, waar zijn halfbroer Maurits zich kon amuseren als hij in de buurt was. In 1586 werd hij benoemd tot luitenant-admiraal van Zeeland. Pogingen, in datzelfde jaar ondernomen om met een Zeeuwse vloot het door Parma met een scheepsbrug belegerde Antwerpen te ontzetten faalden, wel slaagde Justinus er in het fort Liefkenshoek in te nemen. Meer succes had hij bij zijn aan deel in de bestrijding van de Armada. Met zijn Zeeuwen blokkeerde hij de haven van Duinkerken, zodat Parma niet kon uitvaren. Een Spaanse aanval op Sluis met zes galeien onder Spinola wist ongezien zijn Duinkerkse blokkade te passeren. Wel wist hij later bij verrassing Breda en Steenwijk te veroveren. Na een paar maal met diplomatieke missies naar het buitenland te zijn gestuurd, vroeg en kreeg hij ontslag en pensioen voor het leven. In 1602 liet hij zich echter weer benoemen tot gouverneur van Breda. Bij het beleg van deze stad door Spinola faalden pogingen tot ontzet en moest hij zich overgeven (11 juni 1625). De Spaanse schilder Velasquez maakte van deze capitulatie een groot schilderij, dat nu tot de pronkstukken van het Prado in Madrid behoort. Justinus mocht vrij vertrekken, keerde terug naar Leiden en bleef daar tot zijn dood.
Functioneren
Encyclopedie van Zeeland, 1982-1984
Auteur
-A. Teunis
