Brandkreekpolder

Brandkreekpolder

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

Internationale polder (nooit als zodanig geregistreerd); Nederlands deel gelegen in de gemeenten Aardenburg en Oostburg en aangesloten bij het Waterschap Het Vrije van Sluis (opgericht 1942); opp. Nederlands deel ca. 105 ha, hoogteligging Nederlands deel 0,6 tot 1,9 m N.A.P. De polder behoort tot de hoofdafwateringsgebieden Cadzand K ievittepolder) en Nol Zeven Hoofdplaat polder). De Belgische kernen Waterland-Oudeman en Sint-Margriete lopen door tot in het Nederlandse polderdeel. De polder ontstond in 1711 door afdamming van de*Brandkreek. Hij maakte tot 1942 deel uit van het waterschap Eiland en Brandkreek, dat een samenvoeging was van de Brandkreeken K rakeelpolder met de watering Generale Vrije Polder of `het Eiland'. Het waterschap bestond behalve de bovengenoemde twee polders uit de polders Jeronimus, Kleine Oudemans, St.-Kruis, Marguerite, Oude Passageule, St.-Joris, St.-Lievens en Vrije. De Brandkreekpolder viel binnen de v.m. gemeentegrenzen van Aardenburg en IJzendijke; voordien binnen die van St.-Kruis en IJzendijke.

AUTEUR

J. Kuipers

LITERATUUR

Wilderom, Tussen afsluitdammen IV. Van der Aa, Aardrijkskundig woordenboek.