Duizendknoop
| Duizendknoop |
|---|
Duizendknoop (polýgonum)
Plantengeslacht waarvan in Zeeland diverse soorten voorkomen. Behoort samen met zuring, boekweit en rabarber tot één familie, die zich kenmerkt doordat de steunblaadjes zijn vergroeid tot een tuitje dat de bladsteelbasis omvat. Vijf soorten komen zeer algemeen als akkeronkruid voor, nl.: veenwortel (P. amphíbium), perzikkruid (P. persicária), viltige duizendknoop (P. lapathifólium), varkensgras (P. aviculáre) en zwaluwtong (P. convólvulus).
De drie eerste soorten lijken sterk op elkaar. Hun streeknamen worden vaak door elkaar gebruikt (wilde wissen, wilde wilg, ritse peen, waterretse, rooipoot, rooie jan, roodbeen, jezuskruid). Perzikkruid en viltige duizendknoop zijn beide éénjarige soorten. De veenwortel is een overjarige soort, die een land- en watervorm heeft. De landvorm lijkt als akkeronkruid op de beide vorige soorten, zij is echter sterker behaard. De watervorm wijkt hiervan af. Zij heeft op het water drijvende bladeren en komt gemakkelijker in bloei. Deze watervorm gedraagt zich sterk zoutmijdend en is in Zeeland zeker niet algemeen. Men vindt haar plaatselijk in zoete drinkputten. Het varkensgras is veel kleiner. Men vindt het vaak op intensief betreden plaatsen. De zwaluwtong heeft een dunne stengel en groeit meestal liggend of als klimplant. Behalve deze algemene akkeronkruiden komen er ook nog enkele andere soorten van dit geslacht in Zeeland voor. De waterpeper (P. hydrópiper) komt plaatselijk in Zeeuws-Vlaanderen en oostelijk Zuid-Beveland voor in moerasvegetaties en kreekresten. Zij heeft een zeer scherpe smaak. De enige vindplaats van de zeeduizendknoop (P. marítimum) in Nederland ligt in Zeeland. Deze overblijvende soort, die enigszins lijkt op het varkensgras, werd in 1962 gevonden in een vloedmerk op een strandje nabij de Mariapolder (Noord-Beveland). Deze vindplaats is inmiddels verdwenen. Enkele, soms verwilderde, tuinplanten van dit geslacht zijn de Japanse duizendknoop (P. cuspidátum) en de bruidssluier (P. aubértii).
AUTEUR
A.M.M. van Haperen LITERATUUR
Beeftinck, Polygonum maritimum L.