Jacob Pieter Nicolaas Ermerins
| Jacob Pieter Nicolaas Ermerins | |
|---|---|
| VIAF | [1] |
(Franeker 22 september 1832-Rotterdam 27 juli 1894). Advocaat en procureur; burgemeester van Zierikzee (1882-1890); rijksarchivaris van Zeeland (1890-1894). Werd op 9 september 1850 als student in de rechten in Groningen ingeschreven, waar zijn vader (Dr. Jan Willem Ermerins) toen hoogleraar was. Promoveerde in deze stad op 12 november 1855 op stellingen tot mr. in de beide rechten. Keerde kort daarna terug naar Zeeland (waar zijn familie vandaan kwam) door zich als advocaat en procureur in Zierikzee te vestigen. In 1882 werd hij daar benoemd tot burgemeester, waarna hij veel belangstelling toonde voor de geschiedenis van Zeeland en voor het beheer van het gemeentearchief van Zierikzee. Door zijn archiefwerkzaamheden werd hij met ingang van 1 mei 1890 benoemd tot Rijksarchivaris van Zeeland, een functie die sinds de dood van J.P. van *Visvliet (in 1888) vacant was geweest. Ermerins wilde een wetenschappelijke ordening van het Rijksarchief doorvoeren, maar door zijn korte ambtsperiode en de verbouwing van de abdijgebouwen heeft hij dit plan niet kunnen verwezenlijken. Uit waardering voor zijn uitgave van een oorkonde m.b.t. Melis Stoke uit het gemeentearchief van Zierikzee werd hij in 1887 benoemd tot lid van de Ned. Mij. van Letterkunde in Leiden.
Auteur
F. van Noordwijk
Literatuur
- N.N.B.W. VIII.
- Nederlandsch Archievenblad 1894-1896, nr. 3, 69-70.