Golflinks

Golflinks

Tekst uit de Encyclopedie van Zeeland 1982-1984

De Domburgse golflinks is de op twee na oudste, nog bestaande, golfbaan in ons land. Ruim 65 jaar ligt zij in de duinen ten westen van een van Nederlands oudste badplaatsen, op zich een feit dat een geschiedkundige studie wettigt. Bij de opening van het verbouwde clubhuis in 1978 bleek dat ooggetuigen van de eerste jaren van de baan nog in leven zijn, reden te meer om spoedig met een dergelijke studie te beginnen. Omsteeks 1911 moet de Domburgsche Zeebadinrichting het plan opgevat hebben een golfbaan aan te leggen hiertoe aangemoedigd door de ervaringen van Knokke en le Tourquet en met de hoop, vooral Engelse badgasten aan te trekken. In het Domburgsch Badnieuws van 15 juli 1911 verscheen de volgende mededeling: `Golflinks van de Sociëteit Luctor et Emergo. Informaties worden verstrekt door den secretaris der Sociëteit'. Tevens wordt elders in dezelfde aflevering gemeld:'...

Wat Zeebad en Badpaviljoen betreft, daar is ditmaal vrijwel alles bij het oude gebleven, alleen wenschen wij de aandacht te vestigen op de 'Golflinks' welke geheel in orde werden gebracht en ten dienste staan van de leden der Sociëteit Luctor et Emergo...'. De strekking van deze mededeling is niet duidelijk, vooral niet in het licht van hetgeen door de secretaris van de Sociëteit de heer P.J. Elout, in het Domburgsch Badnieuws van 19 juli 1913 wordt geschreven: Daar (ten westen van Domburg) liggen ook de nieuwe`golflinks' in den dop nog, een schets van een golfcourse slechts, maar een schets die, krachtig opgezet door den bekenden Professional E.C. Warren, een kunstwerk in z'n soort belooft te worden. Zoolang de schets nog niet tot kunstwerk is gegroeid en daar zal de winter van 1914 nog wel mee gemoeid zijn staat het alle leden van de Sociëteit Luctor et Emergo vrij van de course gebruik te maken; is echter 't volgend jaar de baan in orde, dan zal van golfspelende leden een extra contributie worden gevraagd. Clubs (fabrikaat E.C. Warren, Knocke sur mer) en ballen in diverse soorten en prijzen zijn verkrijgbaar bij den heer C. van Schagen, alhier...'. In een aflevering van het Badnieuws van 1931 staat: 'Toen het bestuur van de NV Domburgsche Zeebadinrichting in het jaar 1913 besloot in de duinen ten westen van Domburg enz...'. Er werd dus zeker in 1913 op de baan gespeeld; of dit ook al in 1911 het geval was is niet zeker. De aanleg van de baan kostte f 6.400 het theehuisje werd voor f 11.400 gebouwd. De financiering geschiedde d.m.v. een obligatielening van de NV Domburgsche Zeebadinrichting. Op 5 Adrichem Boogaert, president-commissaris der Domburgsche Zeebadinrichting Mevrouw B. Heyse-Tak wijdde de links op waardige wijze in door de eerste afslag bij de eerste 'tee'. De baan heeft altijd dezelfde bouw gehad al zijn sommige 'tees' van plaats veranderd. De eerste 'tee' werd aanvankelijk van een lager punt gespeeld. In 1929 werd de heren-tee bovenop het duin geplaatst terwijl in 1979 de 'tees' aan de zeekant van het duin werden gelegd. De vijfde 'tee' moest tengevolge van het afkalven van de duinen een paar maal landinwaarts verplaatst worden. De negende werd vroeger van een 'tee' links van de green van de zevende gespeeld. De green van twee werd in 1978 verplaatst. In 1925 wordt de baan met drie holes uitgebreid. Het aspect van de baan is veranderd door de vele bomtrechters uit de tweede wereldoorlog.

Het onderhoud van de baan was van het begin tot september 1941 in handen van Gillis Provoost, lange tijd geholpen door Andries Mauer. De fairways werden met de zeis gemaaid, voor de g reens was een kleine handmaaimachine; in 1925 werd een motormaaier aangeschaft. Water uit welputten werd in karren naar de greens gebracht. In 1928 werden wellen geslagen; in 1930 werden bij 7 en 8 en bij 6 en 3 nieuwe putten g eslagen, de eerste is nog steeds in gebruik. De betonplaat bij 9 dekt eveneens een welput af. In 1927 werd een motorpomp aangeschaft. Het ondergrondse buizennet, waardoor thans het water naar de greens vloeit, dateert uit 1960. Water voor koffie en thee werd door de caddies gehaald bij Van Oosten in het witte huisje met schelpen onder de kozijnen, even terug langs de weg naar het dorp, voor twee cent per emmer. Men bedenke dat Domburg pas in 1939 waterleiding kreeg. Een speciaal aspect van de vooroorlogse Domburgse links waren de caddies in Walcherse dracht, die op bijzondere dagen werd gedragen. De caddies moesten het zand in de tee-boxen vochtig maken, zodat er gemakkelijk een klein hoopje van gemaakt kon worden van waaraf de bal gespeeld kon worden; houten 'tees' bestonden toen nog niet. Ook moesten de konijnenholen op de fairways dicht geveegd worden. Gevonden ballen werden tegen beloning van 10 cent ingeleverd bij het buffet. Na het spel maakten de caddies de stokken schoon; ze werden geschuurd en in de olie gezet. In 1919 werd voor het eerst een caddie-wedstrijd gehouden, een gebruik dat nog steeds in ere wordt gehouden. Op 4 januari 1923 werd in de Sociëteit St. Joris te Middelburg de Domburgsche Golfclub opgericht.

Het terrein behoort deels tot de Kroondomeinen en deels tot de ambachtsheerlijkheid Domburg.

De Domburgse Schietvereniging had er van 1908 tot 1940 haar schietbaan. Een caddiere gelde met een rode vlag de beide, soms gelijktijdig gehouden spelen.

Op 19 januari 1957 werd het nieuwgebouwde clubhuis geopend. Onder instructie van D. van der Luyt en later van P. Jennings en Brian Gee werd een nieuwe generatie golfspelers opgeleid.

Sinds kort wordt weer meegedaan aan competities. Vooral in de zomermaanden is de baan door de vele badgasten vaak overvol. De Domburgse Golflinks en de Domburgse Golfclub hebben een belangrijke functie zowel voor het toerisme als voor het beoefenen van sport op Walcheren.

AUTEUR

F.M. Gerritzen (P. v.d. Veen)

LITERATUUR

F.M. Gerritzen, Geschiedenis van de Domburgse Golflinks. Zeeuws Tijdschrift 1980, nr. 5.

AFBEELDING

De putting-green te Domburg. met twee caddies in klederdracht (1938). Panorama van de golfterreinen te Domburg (1979).